Als van een ontijdig geborene gezien

Paulus geeft in dit bekende opstandingshoofdstuk, 1 Korinthe 15, een opsomming van al de getuigen van de opstanding van de Heere Jezus. Velen hebben de levende Christus gezien in Zijn opstan dings heerlijkheid. Het begon bij Céfas (Petrus), en daarna volgden de twaalve, toen meer dan vijfhonderd broeders, vervolgens Jakobus en ten slotte al de andere apos te len.

En dan komt Paulus bij zichzelf. Dan gaat Paulus spre ken van Pau lus. En als hij dan iets van zichzelf gaat zeggen, dan treft ons aanstonds de ootmoedige toon. Het spreekwoord zegt: ‘de laatste, maar niet de minste’. Maar dat geldt hier niet. Paulus ziet zichzelf als de laatste én ook als de minste. Als de minste van al de apostelen (vers 9).

‘Hij is ook van mij gezien!’ In het Grieks staat hier een klein woord: kamoi. En dat kleine woord staat ook nog eens ach­ teraan in de zin. Er staat dus: ‘… is Hij ver schenen, zelfs aan mij’. De andere apostelen zijn mij allemaal vóór geweest, maar ik mag er ook nog bij. Het was wel laat, heel laat, maar gelukkig, het was nog niet té laat! Zoals in de zin van Augustinus, die in zijn ”Belij denissen” schrijft: ‘laat…, laat heb ik U lief gekregen’. Daarin klinkt de verwondering en de verootmoedi­ ging door.

Wat een wonder als God naar een mens omziet in Zijn oneindige ontferming en liefde. Een mens die Hem nooit zocht. Het is hetzelfde wonder dat van de heide­ nen geldt en waarvan we lezen in Jesaja 65: ‘Ik ben gevonden van hen die naar Mij niet vraagden. Ik ben gevonden van dege­ nen die Mij niet zochten; tot het volk dat naar Mijn Naam niet genoemd was, heb Ik gezegd: Zie, hier ben Ik, zie, hier ben Ik’ (Jes. 65:1).

Het beeld van een kind

‘Als van een ontijdig geborene’. Hier gaat Paulus een beeld gebruiken. Een beeld uit het natuurlijke leven, om iets uit het gees­ telijke leven duidelijk te maken. Het is het beeld van een kind dat te vroeg geboren is. Zonder zorg zou het zeker sterven. Wat bedoelt Paulus daar nu mee? Niet dat die verschijning op zichzelf ontijdig was. Nee, de Heere Jezus kwam wel precies op tijd. Hij komt geen ogenblik te laat en geen ogenblik te vroeg. Maar waarom dan toch ‘ontijdig’? Kanttekening 20 van de Statenvertaling zegt hier: ‘De apostel vergelijkt zichzelf hierbij, ten aanzien van zijn plot selinge en onverwachte beke ring en roeping…’

Paulus wil zeggen: de anderen zijn als apos tel op een normale wijze gebo ren. Zij waren reeds bekeerd toen Jezus aan hen verscheen na Zijn opstanding. Zij hiel­ den reeds van de Heere Jezus. Maar ik was een brute vij and, toen Jezus aan mij verscheen. Zijn verschijning aan mij kwam totaal onvoorbe reid en ongelegen. Ik was een vervolger der gemeente. Ik haatte die Jezus van Nazareth en als een vijand van vrije genade holde ik voort op de weg naar het verderf. Maar midden in mijn dodelijke haat kwam Hij!

‘Van mij… gezien’. Paulus wijst nu op wat er toen gebeurde op de weg naar Damascus. Daar kwam Christus in al Zijn heerlijk­ heid. Daar hoorde ik de stem van de Zoon van God: ‘Saul, Saul, wat vervolgt gij Mij?’ En toen werd mijn verzet gebro ken. Toen moest ik de wapens van verzet uit handen geven. Toen moest ik capituleren. Op dat moment ben ik zondaar voor God gewor­ den en een bedelaar aan de troon van God. Toen moest ik als een blinde geleid worden en na een worsteling in Damascus vielen de schellen van mijn ogen.

Het gewaad van Zijn Woord

Is Hij u zo al verschenen? Nee, nu niet meer op deze bijzonde re wijze. Niet meer met een verblindend licht en een hoorbare stem. Maar door middel van Zijn Woord en door de kracht van Zijn Geest. Want nu wil Hij ver schijnen in de prediking, in het gewaad van Zijn Woord, aan verlo­ ren zondaren en zondares sen. Hij heeft geen lust in onze dood: Heden, zo gij Zijn stem hoort, verhardt uw hart niet, maar laat u leiden!

En u, die geen vreemdeling bent van genade: hebt u Hem, deze Zaligmaker, al benodigd? Of hebben we rust gevonden in dingen die lang geleden werden erva­ ren? Maar, zalig worden kan niet buiten Christus om! Hoe nodig is het om alles te verliezen en om met alles aan een einde te komen. Daar kan de Meerdere van Jozef Zich niet langer bedwingen en zal Hij Zich openbaren, als de geze gende Levens­ vorst. Hij is dood geweest, maar Hij leeft in alle eeuwigheid. Dan mogen we met Paulus getuigen: ‘mij is barmhartigheid geschied!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen