Het levenslied van Robert

De huizen worden kleiner en de straten smaller. ‘Dit is niets voor jou’, zegt Karel. ’Ga maar gauw weer terug’.

Wat kijken de mensen naar hem en naar zijn mooie kleren. ‘Blijf bij je eigen deftigheid!’ roept een jongen hem na. Vlug rent hij weer naar huis, waar Elisa al op de stoep staat te wachten.

‘Waar bleef je zolang?’ vraagt ze, boos van ongerustheid. ‘Karel is heel arm. Ik wilde graag zijn huis zien en mama was niet thuis om het te vragen’. Hij vertelt honderduit over alles wat hij heeft gezien en begrijpt steeds beter dat zijn ouders tot de rijkste burgers van de stad behoren.

‘David, jij maakt altijd een vers voor moeders verjaardag. Wil je het mij ook leren? Als ik een mooi vers maak, kan ze vast niet boos op me zijn’. De volgende dag leert David Robert met woorden spelen, zodat ze op elkaar rijmen en versjes worden. Robert luistert nieuwsgierig.’Wat is het verschil tussen een versje, een gedicht en een lied?’ wil hij weten. ‘Het is allemaal familie van elkaar’, legt David uit.

‘Een vers is kort en eenvoudig en rijmt meestal. Een gedicht kan wat langer zijn en hoeft niet altijd te rijmen. Een vers of gedicht wordt een lied als je er een wijs bij maakt zodat je het kunt zingen’. Robert gaat meteen aan de slag en heeft er al gauw aardigheid in.

En als moeder wat later jarig is, vindt ze in keurig handschrift Roberts vers bij haar ontbijtbord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen