Komen

Het geloof komt onder de letter K ook tot ons als een ‘komen’. Jes. 55:1: ‘O alle gij dorstigen, komt tot de wateren’. Openb. 22:17: ‘En die wil, neme het water des levens om niet’. Joh. 6:37: ‘En die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen’. Het is niet moeilijk voor u om te begrijpen dat, als het geloof een ‘komen tot Jezus’ wordt genoemd, wij daaronder geen lichamelijke maar een geestelijke activiteit moeten verstaan. Een van de oude auteurs zei hierover heel terecht: ‘Non pedibus, sed affectibus’, dat wil zeggen: het is geen komen met de voeten, maar met de liefde van zijn ziel.*

Wat het komen inhoudt

Als u wilt weten waaruit dit ‘komen’ bestaat, let dan op de volgende zaken.

a. Het geeft aan dat de mens in zijn ziel de kracht van Jezus’ nodiging en aanzoek ondervindt. Hij hoort die en wordt erdoor bewogen. ‘God heeft één ding gesproken, ik heb dit tweemaal gehoord: dat de sterkte Godes is’ (Ps. 62:12).

b. Het geeft aan dat de mens de rampzalige verdorvenheid van zichzelf ziet, wat gepaard gaat met diepe indrukken van zijn onwaardigheid. Ja, hij ziet dat hij altijd in gevaar is, behalve wanneer hij een schuilplaats in Jezus vindt. Als hij zo, stervend van honger en het gevaar onderkent (zie Luk. 15:17), komt er een voornemen in hem om op te staan.

c. Het geeft aan dat de mens oog krijgt voor de genoegzaamheid en volheid van Gods Zoon.

Hij ziet dat in Hem al de volheid woont (zie Kol. 1:19 en 2:9). De Vader wil die aan de zondaar schenken, maar alleen in, met en door Jezus. Deze mens ziet dat alleen in Zijn wonden een schuilplaats is en dat hij op Zíjn woord mag komen. Daarom zegt hij: ’Gewisselijk, in den HEERE zijn gerechtigheden en sterkte; tot Hem zal men komen’ (Jes. 45:24).

d. Dit veroorzaakt een onverzadigbaar verlangen in de mens om deel aan Christus te krijgen. Hij ziet dat hijzelf zo rampzalig is, en de Heiland is voor hem zo vol, zo rijk, zo bereidwillig en zo vol liefde uitgeschilderd. Dan roept hij uit: ‘Gelijk een hert schreeuwt naar de waterbeken, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God’ (Ps. 42:2).

e. De mens ziet nu dat hij vanuit zichzelf niets kan, maar hij wil het toch met ernst en heel bewust gaan doen. Het kan niet anders dan dat hij de eis van Jezus gaat inwilligen. Daarom staat hij op, net als de verloren zoon in Luk. 15:18; en roept uit: ‘Trek mij, wij zullen U nalopen’ (Hoogl. 1:4).

f. Ten slotte komt de daad zelf. De mens gaat zijn voornemen nu uitvoeren. Hij vlucht uit Sodom naar Zoar (zie Gen. 19:23), uit de woestijn naar Kanaän. Hij ziet in de woeste zee uit naar een behouden haven. Daar gaat hij met al zijn gebrek, ellende en leed in de ziel naartoe. Dan wendt hij zich tot de Heere en geeft hij zichzelf over aan de dierbare Jezus om behouden te worden (zie Jes. 45:22).

Mijn geliefden, het is hoogstnoodzakelijk dat ieder dit ‘komen’ leert kennen. O, buiten Jezus is alleen maar gevaar! Ja, Jezus moedigt ieder aan om te komen, want Hij zegt: ‘En die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen’ (Joh. 6:37).

*) Comrie wijst hier op een uitspraak van Augustinus.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen