Een vonkje van godzaligheid

Het is nu toch echt bij het krieken van de dageraad. Het wordt al licht buiten. Maar het onderwijs in de nacht is nog niet ten einde. Het gaat nog om de toepassing.

Nicodémus, luister nog eens: Wie in de Heere Jezus gelooft als de Zoon des mensen en de Zaligmaker van zondaren, die zal niet verloren gaan in der eeuwigheid, maar zal leven, zal eeuwig leven. En wie niet in Hem gelooft, die blijft dood. Sterker nog, die is al veroordeeld. De Zoon van God is naar deze duistere aarde gekomen als het Licht der wereld, om te zoeken en zalig te maken wat verloren was, maar de mensen hebben zich van Christus en Diens Evangelie afgewend. Ze hebben de duisternis liever dan het licht. Het oordeel zal zich voltrekken op het scherpst van de snede. Wie uit vijandschap voor de duisternis kiest, zal in de duisternis verloren gaan, wie door genade tot het Licht der wereld komt, vindt in Hem het Leven. Voor degenen die in Christus Jezus zijn, is er geen verdoemenis meer. Nicodémus, kies heden wie u dienen wilt!

‘Dit is het oordeel dat het onderscheid maakt tussen hen die zalig en hen die verdoemd worden. Het is niet de vraag hoe waardig of hoe onwaardig gij zijt, want het is reeds besloten dat ze allen zondaars en de verdoemenis waardig zijn, maar dít is de vraag, of gij aan Christus gelooft of niet’ (Luther).

Hoe het verder met Nicodémus gegaan is, zegt Johannes 3 niet. Een afsluitend woord ontbreekt. Bij het gloren van de ochtend heeft hij afscheid van Jezus genomen.

Hij zal niet direct alles van dit onderwijs in de nacht begrepen hebben. Over de nog stille straten van Jeruzalem is hij teruggekeerd naar zijn eigen huis.

Korte tijd later komt Nicodémus openbaar. In Johannes 7 is de Joodse raad in vergadering bijeen. Nicodémus zit daar ook bij. In de vergadering worden harde woorden gesproken over Jezus. En dan gaat Nicodémus het toch voor Hem opnemen. Hij kan het niet verdragen dat de waarheid geweld wordt aangedaan. Hij spreekt: ‘Oordeelt ook onze wet den mens, tenzij dat zij eerst van hem gehoord heeft en verstaat wat hij doet?’ (Joh. 7:51). Hij bedoelt: Wilt gij Jezus ergens van beschuldigen? Maar Gods wet vereist toch dat de beschuldigde eerst zelf gehoord wordt? (zie Deut. 1:16).

Calvijn vindt dit van Nicodémus een zwak woord vol vreesachtigheid, maar zegt ook dat hier in het hart van deze man ‘een klein vonkje van godzaligheid schittert’.

De farizeeërs drijven echter smadelijk de spot met hun collega: ‘Zijt gij ook uit Galiléa? Onderzoek en zie, dat uit Galiléa geen profeet opgestaan is’ (Joh. 7:52).

Spurgeon oordeelt over Nicodémus aanzienlijk zachtmoediger dan Calvijn: ‘Dit was goed van hem gesproken. Nicodémus kon wel vreesachtig geweest zijn, maar toen hij zag dat zijn hulp vereist werd, heeft hij recht en verstandig gesproken. Bevooroordeelde mensen zullen goed doen met de vraag van Nicodémus te antwoorden’.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen