Het Leven ontwaakt

Een waas van groen trekt over het land; de natuur ontwaakt, herrijst en ademt opnieuw. Toch verbleekt dit lentewonder bij wat zich op de dag des Heeren voltrok in Jozefs hof. De opeenvolging van de seizoenen is niet te vergelijken met Christus’ opstanding. Want Zijn opstanding is geen terugkeer naar het oude, maar een doorbraak naar het nieuwe. Naar iets geheel nieuws. Immanuël leeft, als Overwinnaar. Zijn opstanding is geen nieuw seizoen, maar de eeuwige lente.

Ontslagbrief

De eerste trap van Christus’ verhoging is Zijn opstanding uit de doden. Geen mythe of verhaal. Het is werkelijk gebeurd, in plaats en tijd, in vleesen bloed. Een cruciaal heilsfeit! Geen detail, maar de sleutel waar alles mee valt of staat. De opstanding is het Vaderlijk ‘amen’ op de bloed- en kruisverdiensten van Immanuël, die nodig waren om de schuld en straf van de gevallen mens te betalen. De Zon der gerechtigheid zakte weg achter de zwarte horizon van Gods toorn. Duisternis, demonisch en dreigend, welde op als een oceaan zonder bodem. Maar op de derde dag brak de dageraad aan. De Levensvorst stond op, als een bruidegom die zijn geliefde tegemoet gaat. Geen neergeslagen blik, beslist niet, want er is geen schaduw van twijfel. Zijn gelaat straalt van vreugde, Zijn ogen lichten op van hoop en heerlijkheid. Het Lam kán niet met de zonde, de dood en de schuld beladen blijven. Pasen is de ontslagbrief van God de Vader, dat Hij volkomen tevreden is met het offer van Zijn Zoon. Laten we vier vruchten overdenken van de opstanding van Christus.

Rechtvaardig voor God

Pasen betekent ‘voorbijgaan’. Het herinnert aan de voorbijtrekkende verderfengel in het land Gosen. Achter het bloed was veiligheid en dat is nog steeds zo. Pasen zegt: alleen het kostbaar bloed van Immanuël bedekt ons voor God. Is dat bloed er ook bij u? Niemand van ons kan dit missen, wil het goed zijn als wij voor God gesteld worden. Daarom is het nodig dat wij in dít leven voor de rechterstoel van God gesteld worden, in het open veld, in de lichtstraal van Zijn heiligheid. Daar vindt een mens geen enkele bedekking meer van zichzelf. Daar kan alleen het bloed van Christus hem bedekken. Daarom is het zo onmisbaar om met een waar geloof aan dit geslachte Lam verbonden te zijn. Zó alleen kunt u ín Christus rechtvaardig voor God staan.

Vol majesteit schieten nu de stralen van de Zon der gerechtigheid over deze aarde. Christus behoudt Zijn opstandingsheerlijkheid níet voor Zichzelf. Hij heeft de levendmakende Geest verworven. Zijn opstandingskracht raakt mensen die geestelijk dood zijn. Ze leven wel, maar keren zich met hun daden tegen God. Hoe diep ze ook verzonken liggen in het zondegraf, de opstandingsstem van Immanuël is een stem als van vele wateren. Duizenden stonden al open hebben het lijkkleed afgeworpen en de Heere Jezus Christus aangedaan. Hoe zwak en bestreden kan dit nieuwe leven zijn. Maar Christus wékt niet alleen op, Hij kwéékt ook op. Het zal toch een onvergankelijk leven zijn, omdat de Heere triomfeerde over de dood.

Onveranderlijke Christus

Immanuël stond op met hetzelfde lichaam. Hij ís ook Dezelfde. Hij is niet meer op deze aarde. Hij is ingegaan ten goede van de Zijnen. Maar veertig dagen waren nodig om Zijn discipelen in het geloof te bevestigen, de twijfel uit hun hart te bannen en hen te overtuigen dat Hij echt gisteren en heden Dezelfde is en in der eeuwigheid. Zie hoe Hij Petrus opricht. Hoe bewogen Hij is over Maria. Hoe Hij de Emmaüsgangers tegemoetkomt. Hoe Hij de discipelen zegent op de zee van Tibérias. Hoe Hij hen versterkt en verkwikt met de maaltijd op het strand. Het is allemaal om te laten weten dat Hij Zijn Kerk níet uit het oog verliest. Dat Zijn hart vol zorgende liefde is.

Christus is met ziel en lichaam opgestaan, ze horen bij elkaar. Wat is het aangrijpend om bij de dood het lichaam van een geliefde, zonder ziel, achter te laten in het graf. Het graf is de spiegel van uw afval van God. De donkere mond van het graf gaapttelkens weer hongerig open. We kunnen niet anders dan die hongerige mond iedere keer weer voeden. Wat kan het bij momenten tot troost zijn, als we mogen weten dat de overledene ín Christus was. De ziel woont dan al in de hemel. Maar het verlossingswerk van Immanuël is nog niet klaar. Het zal niet halverwege blijven steken! Hij zal op de jongste dag het lichaam in zaligheid opwekken. Zo wordt het graf tot een wachtkamer, waar het stof van de overledene rust en bewaard wordt in Gods kabinet.

Aansporingsbrief

De opstanding van Christus is ook Gods aansporingsbrief. Er is één graf op deze wereld dat op de jongste dag gesloten zal blijven. Dáár komt niemand uit, omdat er geen Dode in rust. Geliefde lezer, kom eens tot uzelf. U bent op weg naar het graf! Persoonlijke verzoening met God is voor u werkelijk onmisbaar. Leeft dat verlangen ook in u om dit persoonlijk te mogen ontvangen? U heeft dringend nodig Gods levendmakende genade. Door díe daad ontwaakt u uit uw dode bestaan en zult u, door Gods Geest geleid, niet kunnen rusten buiten het geloof in Immanuël. Dat geeft een leven met Hem. Een walging van de wereld in en rondom u. Laat de opwekkende stem van de Zoon van God toch toe in uw hart, want: ‘Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven’ (Joh. 5:25).

wordt vervolgd

1. De verhoging van het Lam

2. Zijn opstanding uit de doden

3. Zijn hemelvaart

4. Zijn zitten aan de rechterhand van God de Vader

5. Zijn wederkomst in heerlijkheid

De Zon der gerechtigheid zakte weg achter de zwarte horizon van Gods toorn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen