Petrus, een visser van mensen

Het waren voor de apostel geen onbekende dieren. Er waren reine dieren bij zoals runderen, schapen, geiten en duiven, maar hij zag ook onreine dieren: kamelen, konijnen, hazen, zwijnen en dergelijke. Meteen hoorde hij de stem van de Heere Die tot hem sprak: Sta op, Petrus, slacht en eet (Hand. 10:13). Het was een vreemd bevel, want het was de Joden streng verbonden om onreine dieren te eten. Daarom antwoordde hij: ’Nee, Heere, ik heb nog nooit onreine dieren gegeten en bovendien zijn de reine dieren door hun omgang met de onreine ook onrein geworden. Ik mag dus niet één dier uit het neergelaten laken eten!’

Maar daarop klonk opnieuw het Goddelijke bevel: Hetgeen God gereinigd heeft, zult gij niet gemeen (onrein) maken (vers 15). O, toen begreep Petrus er helemaal niets meer van, nu de Heere diezelfde woorden voor de tweede en daarna zelfs voor de derde keer tot hem sprak. Het bleek Gods uitdrukkelijke wens te zijn dat hij onreine dieren moest slachten en eten! Een dergelijk bevel had de Heere nooit eerder gegeven. Het waren wonderlijke woorden voor Petrus. Het was hem een volslagen raadsel!

Terwijl hij over dat wonderlijke gezicht en bevel liep na te denken, werd er van beneden geroepen: ’Petrus, kom eens naar be neden, want er zijn drie mannen uit Cesaréa gekomen en die moeten u nodig spreken.’ Nog vol gedachten haastte de apostel zich naar beneden en ondertussen sprak de Heilige Geest tot hem: Zie, drie mannen zoeken u. Daarom, sta op, ga af, en reis met hen, niet twijfelende; want Ik heb hen gezonden. Beneden aangekomen zag hij inderdaad drie mannen staan, gezonden door de heidense, maar godvrezende officier Cornelius van Cesaréa. Zij vertelden de apostel dat Cornelius hen in opdracht van de Heere gestuurd had en dat de Heere zijn gebed had verhoord om door een apostel nog meer onderwezen te worden in de ware godsdienst.

Hoewel de hoofdman een godzalige man was en het ware geloof bezat, wilde hij toch nog méér van de Heere Jezus weten. We zien dat o.a. ook bij Paulus. Hij had de Heere Jezus leren kennen en toch schrijft hij in Filipp. 3:10a: Opdat ik Hem kenne, en de kracht Zijner opstanding. Uit de opstanding van de Heere Jezus bleek overduidelijk dat Zijn Vader tevreden was met Zijn betaling en dat de Heere Jezus Zijn opgedragen taak om Zijn kinderen te verlossen had volbracht. De Vader gaf hiervan een zichtbaar getuigenis door Zijn Zoon uit de doden op te wekken. En nu wilde Paulus het duidelijke getuigenis ook in zijn ziel afgedrukt krijgen dat zijn zonden volkomen vergeven waren. Daarom vroeg hij de Heere Jezus te mogen leren kennen in de kracht Zijner opstanding. Ook de officier Cornelius had de Heere gedurig gebeden om door middel van een apostel meer onderwijs te mogen ontvangen. Daarom stuurde hij drie ondergeschikten (twee van zijn huisknechten en een godzalige krijgsknecht, vers 7) op Gods bevel naar Petrus, die met de heidense soldaten meteen meeging naar Cesaréa, wat hij anders zomaar niet gedaan zou hebben. Tevens nam Petrus zes broeders uit Joppe mee en dus gingen ze met zijn tienen naar Cesaréa.

Na een dag langs de kust gereisd te hebben, kwamen ze bij Cornelius aan, die tevens wat familieleden en goede vrienden had uitgenodigd. Toen de tien mannen bij het huis van Cornelius aankwamen, liep Cornelius hen tegemoet en knielde uit grote hoogachting voor Petrus neer. Maar Petrus vond dat een te grote eer voor hem en zei: Sta op, ik ben ook zelf een mens (vers 26). Daarna ging hij met de hoofdman naar binnen, waar hij er velen vond die samengekomen waren (vers 27). Terwijl zij aandachtig luisterden naar Petrus, vertelde hij hun dat hij door de Heere was onderwezen om tot hen te komen, aangezien het een Joodse man niet geoorloofd was met heidense mensen om te gaan. ’Maar door de Heere onderricht, ben ik zonder tegenspreken tot u gekomen en ik vraag u waarom u mij hebt laten roepen’, vroeg hij. Hierop antwoordde Cornelius dat hij alles had gedaan in opdracht van de Heere en dat zij nu allen wilden vernemen wat de Heere door middel van Petrus tot hen te zeggen had.

Toen nam Petrus het woord en vertelde aan het gezelschap van Joden en heidenen dat het hem duidelijk was gebleken dat de Heere niet alleen Joden, maar ook heidenen wilde bekeren en dat Jezus Christus een Heere is van allen (vers 36), namelijk van Joden én heidenen. Tijdens zijn korte predicatie waarin hij het leven en werk van de Heere Jezus verkondigde, viel de Heilige Geest op allen die het Woord hoorden (vers 44), tot ontsteltenis van de Joden, maar met het gevolg dat Cornelius en anderen meteen begonnen God groot te maken en in vreemde talen te spreken. Daarna ontvingen zij de doop als teken van de vergeving van hun zonden. Op hun verzoek bleef Petrus nog enige dagen in het huis van Cornelius.

Al de heid’nen, door Uw handen

Voortgebracht in alle landen,

Zullen tot U komen, Heer’,

Bukken voor Uw aanschijn neer (Ps. 86:5).

(Volgende keer D.V. 24. Wie was ik toch, die God kon weren?)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen