De tabernakeldienst (298)

U hebt reeds gelezen dat de ark in het heilige der heiligen één van de voornaamste voorwerpen was van de tabernakel. De ark beeldde namelijk de Heere Christus af als de Middelaar Gods en der mensen. De ark was samengesteld uit hout en goud, hetwelk ons duidelijk wijst op de twee naturen van Christus, Zijn Goddelijke en menselijke natuur, om als de Middelaar Gods en der mensen verloren zondaars met God te verzoenen. De apostel Paulus bevestigt dit in Hebreeën 9 als hij uitlegt dat deze ark de voortreffelijkheid van Christus en Zijn verzoenende Middelaarsarbeid afbeeldde. U zult begrijpen dat we enerzijds aarzelden om hier iets over te schrijven omdat het over zulke heilige hemelse zaken gaat. Anderzijds durven we het ook niet na te laten omdat Christus als de Middelaar Gods en der mensen de waarachtige en eeuwige God is, Die Goddelijke eer en aanbidding toekomt. Als de Heere het zegent aan het hart van onze lezers, dan is dit er een klaar bewijs van! Wij hebben niet alleen in het schrijven Christus’ Geest nodig, maar ook u en jullie die dit lezen.

De ark en het verzoendeksel gemaakt naar Gods opdracht

De opdracht van de Heere aan Mozes om een ark te bouwen vinden we beschreven in Exodus 25:10-22, de uitvoering ervan in Exodus 37:1-9. We zullen eerst een korte beschrijving geven van de bouw van de ark. Het was een gouden kist gemaakt van sittimhout en vanbinnen en vanbuiten overtrokken met zuiver goud. Rondom de bovenzijde was een gouden krans of kroonlijst. Boven op de ark was een deksel, een gouden plaat die ‘verzoendeksel’ wordt genoemd of door Luther en de King James version ‘genadestoel’.

Boven op het verzoendeksel stonden twee cherubs, met hun gezicht naar elkaar toegewend, in voorovergebogen houding en gekeerd naar het verzoendeksel van de ark. Het was een bijzonder gemaakt kunstwerk, omdat de Heere het volgende had opgedragen: Gij zult ze maken uit de beide einden des verzoendeksels (Exod. 25:18). De cherubs waren dus niet als losse figuren aan het verzoendeksel geschroefd of gesoldeerd. Ahóliab, de maker ervan, moet buitengewone gaven hebben ontvangen om beide cherubs en het verzoekdeksel uit één grote klomp goud te maken. Vervolgens waren aan de twee langste zijden onder de gouden krans vier gouden ringen geplaatst, waar de twee handbomen van sittimhout met goud overtrokken doorheen waren gestoken. De Levieten, met name de Kahathieten, droegen deze op hun schouders als het volk door de Heere naar een andere plaats in de woestijn werd geleid (Num. 4:15). Deze handbomen aan de ark moesten er permanent in blijven, opdat niemand het gevaar liep de ark met de handen aan te raken. Het aanraken van de ark was uitdrukkelijk verboden. In deze gouden ark of bewaarkist werden de twee stenen tafelen gelegd waarop de Heere Zijn wet van de Tien Geboden had geschreven, de bloeiende staf van Aáron en de gouden pot met manna.

De ark die Christus afbeeldde!

De vraag kan bij u bovenkomen wat de reden was dat we de ark en het verzoendeksel de voornaamste voorwerpen van de tabernakel noemen. Was het om de bijzondere inhoud die in de ark werd gelegd? Was het om de bijzondere plaats waar de ark stond, het heilige der heiligen? We denken eerder dat het antwoord ligt in de zekere belofte van de Heere: En aldaar zal Ik bij u komen, en Ik zal met u spreken van boven het verzoendeksel af, van tussen de twee cherubs (die op de ark der getuigenissen zijn zullen), alles wat Ik u gebieden zal aan de kinderen Israëls (Exod. 25:22). Wat een zekere belofte was het dat de Heere zou komen en spreken! We weten wat nu het grootste doel van de Heere was om het verzoendeksel te maken, opdat Hij met Mozes kon spreken. Toen het volk van Israël nog in Egypte verkeerde, sprak de Heere met Mozes vanuit de brandende braambos. Na de uittocht uit Egypte toen het volk rondom de berg Horeb was gelegerd sprak de Heere tot Mozes op de berg te midden van een wolk. Maar toen de ark in het heilige der heiligen stond sprak de Heere tot Mozes ‘van boven het verzoendeksel af, van tussen de twee cherubs’. Zo was het Davids begeerte om elke dag naar Gods huis te gaan: om de lieflijkheid des HEEREN te aanschouwen en te onderzoeken in Zijn tempel (Ps. 27:4). Al was David dan geen priester, maar de tabernakeldienst was voor hem een liefdedienst. In het voorhof van de tabernakel kreeg hij onderwijs van de priesters dat alle voorwerpen in de tabernakel de Messias en Zijn genadeweldaden afbeeldden. Als David in zijn huis of elders was, dan hief hij zijn armen omhoog als een teken dat hij zijn ziel ophief naar de hemel en zo verwachtte hij de zegen van God door de Messias. Wij lezen dat David zijn handen met zijn hart ophief naar de aanspraakplaats Uwer heiligheid (Ps. 28:2).

De aanspraakplaats of antwoordplaats

Wat bedoelt David nu met ‘de aanspraakplaats Uwer heiligheid’? We denken dat velen onder u en ook onze kinderen de woorden ‘aanspraakplaats’ vaak horen als een ambtsdrager in het openbare gebed voorgaat tijdens de eredienst. Aanspraakplaats betekent ‘antwoordplaats’ (1 Kon. 6:5 plus Kanttek. 16). Het is een aanspreken van Gods heilige Naam in de richting waar het heilige der heiligen stond. Men smeekte dan om geestelijke en tijdelijke weldaden, of men stortte het hart uit als men in grote nood verkeerde zoals Hanna in de tijd van de priester Eli. Het ging de ware bidders niet alleen om de Heere aan te kunnen spreken Die daar in de ark Zijn woonplaats had, maar zij wachtten ook op Zijn genadig antwoord! Wellicht zullen onze lezers beter begrijpen als we herhalen dat het woord ‘aanspraakplaats’ niet alleen een spréken is met de Heere, maar ook een luísteren naar de Heere voor Zijn antwoord! De zielennood kan zo hooggaand zijn, de strijd zo zwaar en de omstandigheden zo moedbenemend, dat men de grote nood in woorden probeert uit te drukken, al is het dan al hortend en stotend omdat uw ziel als overstelpt is van verdriet. Of dat uw lippen alleen bewegen zonder dat uw stem wordt gehoord. Denk bijvoorbeeld aan Hanna, de vrouw van Elkana, die onvruchtbaar was en door Peninna, de tweede vrouw van Elkana werd getergd om haar boos en ongelukkig te maken (1 Sam. 1).

Gods antwoord om Christus’ wil

Weet u wat het woord ‘aanspraak- of antwoordplaats’ nu inhoudt? Als we alleen gebedjes bidden zonder te wachten op een antwoord van de Heere, dan hebt u geen afhankelijk gebedsleven. We denken dat we uw en mijn grote haper bloot leggen. We kunnen wel vurig tot de Heere bidden, maar dat we na het gebed niet wachten op een antwoord van boven het verzoendeksel. Of behoort u bij hen van wie de dichter zegt: ‘dat ongeveinsd, in het midden der ellenden, zich naar Gods troon met zijn gebeên blijft wenden’. Of zoals de dichter van Psalm 85 zegt: Ik zal horen wat God de HEERE spreken zal (9). We wensen van harte dat u mag ervaren: ‘Hij geeft den wens van allen die Hem vrezen; Hun bede heeft Hij nimmer afgewezen.’

O wonder, als u bedenkt dat de gouden ark Christus afbeeldde en dat God de Vader van boven het verzoendeksel spreekt in de antwoordplaats, en u een horend en een verhorend God mag kennen Die u vertroost en bemoedigt in welke nood u ook verkeert. Als uw gebed verhoord wordt om Jezus’ wil, dan beseft u dat Jezus geen verhoring kreeg toen Hij in de allerdiepste versmaadheid en angst van de hel in duisternis aan het kruis hing en van Zijn God verlaten was en hoe Hij uitriep: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? (Matth. 27:46).

Ontroerend, dat wanneer u meent het opgelegde kruis niet langer te kunnen dragen, of wanneer u in de hoogste aanvechtingen van satan meent om te komen, of als u belasterd wordt achter uw rug zodat u zich niet kunt verdedigen, en u zegt alleen dit: ‘O Heere, help mij, ik kom om.’ Als u dan om Jezus’ wil verhoord wordt vanuit de aanspraakplaats of vanuit de antwoordplaats waar uw Jezus de enige Voorbidder bij uw Vader is, en Vader verhoort u om Jezus’ wil, dan bent u zo blij als een kind en zegt u stamelend met blijdschap: ‘O lieve Vader, ik dank U om Jezus’ Uws Zoons wil. Uw kruis is dan slechts een veertje, omdat er eeuwige armen onder u zijn. We betuigen voor de Heere, dat een rechte bidder de beste verhoring om Christus’ wil ontvangt!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen