Klimaatalarm (1)

Inderdaad, we kunnen met verontwaardiging kennis nemen van het feit dat dagelijks de A12 bij Den Haag vol ligt met asfaltplakkers. Het gaat in dit geval om geradi caliseerde demonstranten die zo begaan zijn met de veranderingen in het klimaat dat ze onmiddellijk actie eisen van de overheid. Die acties zijn zeker niet acceptabel, ze gaan alle perken te buiten, maar we kunnen niet zeggen dat er geen vuiltje aan de lucht is. De hitte van afgelopen zomer, de zware regenval, de overstromingen, de hevige stormen zal niemand zijn ontgaan, hoewel dit natuurgeweld zich vooral buiten ons land afspeelde.

Het is dan ook niet vreemd dat er aandacht wordt gevraagd voor de opwarming van de aarde, de uitputting van de grondstoffen, de enorme milieuvervuiling en allerlei andere klimaatvraagstukken. De groei van economie, wetenschap en techniek, die tot doel heeft het leven zoveel aangenamer te maken, is momenteel hard op weg het leven ondraaglijk of zelfs onmogelijk te maken. Door het welvaartsstreven haast de mensheid zich in steeds sneller tempo naar de uitputting van de natuurlijke hulpbronnen. De mens, die het geloof in God als de Schepper en Onderhouder van hemel en aarde heeft losgelaten en zo graag zelf het roer in handen wil hebben, begint radeloos te worden.

Bangmakerij?

Moeten we denken: och, het is allemaal maar sensatie en bangmakerij, links gedoe van mensen wie het voornamelijk om revolutie en strijd tegen het kapitalisme, tegen de grote industrieën te doen is? Het kan eenvoudig niet waar zijn wat deze mensen beweren, want het is in strijd met wat de Bijbel ons leert. Het kan niet waar zijn dat de aarde op de duur onleefbaar wordt en haar bewoners niet meer kan voeden. Want dat zou het einde van de menselijke geschiedenis betekenen en dat zou in strijd zijn met Gods toezegging aan Noach: Voortaan, al de dagen der aarde zullen zaaiing en oogst, en koude en hitte, en zomer en winter, en dag en nacht niet ophouden (Gen. 8:22). Maar aan de andere kant spreekt Gods Woord ook over ongekende hongersnoden, natuurrampen en epidemieën in de laatste dagen. Het past ons dus niet om ons schouderophalend van deze voorstellingen af te maken en te denken dat het zo’n vaart niet zal lopen. Dan zijn we als degenen, die roepen: het kwaad zal tot ons niet genaken (Amos 9:10) en kan van ons gezegd worden: En zij genezen de breuk der dochter Mijns volks op het lichtste, zeggende: Vrede, vrede. Doch daar is geen vrede (Jer. 6:14).

Vloek

Wat past ons dan wel? Om te beginnen bescheidenheid. Wij besturen het klimaat niet en kunnen niet zomaar allerlei conclusies trekken. Als we met grote zekerheid allerlei uitspraken doen, dan schrijven we onszelf teveel gezag toe. Laten we allereerst overdenken wat het zeggen wil dat door onze diepe val in het paradijs de vloek over het aardrijk gekomen is (Gen. 3:17). De gevolgen zijn catastrofaal! Maar het gaat dan niet alleen om de vervuiling van lucht, aarde en water, of om de verandering van het klimaat. Die lijken gelijk op te gaan met de voortgaande ontaarding van de zeden.

Wat er momenteel plaatsvindt op het gebied van (homo)seksualiteit en transgenderisme zouden we een aantal jaar geleden niet voor mogelijk gehouden hebben. Er is een verband tussen geestelijke en stoffelijke vervuiling van het leefklimaat (zie bijvoorbeeld Lev. 18:27,28 en 26:3-5).

Roofbouw

Het is goed om te beseffen dat we in feite roofbouw plegen op de aarde. Er zijn mensen die denken dat die roofbouw ontstaat door overbevolking. Er zouden dan teveel kinderen geboren worden. Hierdoor zijn steeds meer fabrieken nodig, rijden er steeds meer auto’s op de weg en is er te weinig ruimte om te leven. Maar ons milieu wordt niet zozeer bedreigd door een grote bevolkingsomvang, maar veel meer door de productie en de consumptie per hoofd van de bevolking. Het gaat over de weelde en de luxe waarin een mens wil leven. Denk aan het aantal auto’s wat er op de stoep staat, het nieuwste model smartphone dat we kopen terwijl de oude nog lang niet versleten is, de luxe vakantie reizen die we maken en het aantal vliegreizen dat daarvoor nodig is. Dit soort zaken doen een grote aanslag op het milieu. De conclusie is duidelijk: soberheid is te allen tijde al geboden geweest, maar zeker nu, nu de losbandige wijze waarop de mens omspringt met wat God in de schepping gelegd heeft, zo rampzalig lijkt te worden voor de leefbaarheid van de wereld.

Voorzienigheid

Wat de moderne mens al meer is kwijtgeraakt, is het geloof in de voorzienigheid Gods. In Zondag 10 van de Heidelbergse Catechismus wordt dat beleden als: de almachtige en alom tegenwoordige kracht Gods, door welke Hij hemel en aarde, mitsgaders alle schepselen, gelijk als met Zijn hand nog onderhoudt, en alzo regeert, dat loof en gras, regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, spijze en drank, gezondheid en krankheid, rijkdom en armoede, en alle dingen, niet bij geval, maar van Zijn Vaderlijke hand ons toekomen. Maar dit volk, zo klaagt de Heere ons aan, heeft een afvallig en wederspannig hart; zij zijn afgevallen en heengegaan; En zij zeggen niet in hun hart: Laat ons nu den HEERE onzen God vrezen, Die den regen geeft, zo vroegen regen als spaden regen, op Zijn tijd; Die ons de weken, de gezette tijden van den oogst bewaart. Uw ongerechtigheden wenden die dingen af, en uw zonden weren dat goede van ulieden (Jer. 5:24,25). Wat zou alles anders zijn als we in afhankelijkheid van de Heere zouden leven en zouden beseffen dat aan Zijn zegen alles gelegen is. Beproeft Mij nu daarin, zegt de Heere der heirscharen, of Ik u dan niet opendoen zal de vensteren des hemels, en u zegen afgieten, zodat er geen schuren genoeg wezen zullen (Mal. 3:10b). In het houden van Gods geboden is een groot loon gelegen, ook voor het natuurlijke leven!

Verantwoordelijkheid

Dit betekent niet dat er reden is voor zorgeloosheid, integendeel. Ons past verantwoorde zorg voor het leefmilieu. Want dan gaat de mens aanvoelen rentmeester te zijn, die van al zijn doen en laten eenmaal rekenschap zal moeten afleggen. Als we dat aanvoelen, zullen we geen roofbouw op deze aarde willen plegen. Dan voelen en hebben we de plicht de aarde in goede staat door te geven aan het toekomende geslacht. We hopen daar in een volgend artikel wat nader op in te gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen