Bevrijd door/voor dienstbaarheid

Bevrijding viert iedereen met dankbaarheid. En terecht. Bezet zijn en onderdrukt worden staat haaks op waar deze Schepping voor is bedoeld. Bevrijding is een weg om toe te komen aan het echte leven. Toch kun je je wel afvragen of wij in onze tijd met die bevrijding wel toekomen aan waar we voor zijn bedoeld. Is vrijheid niet verworden tot een manier om gewoon onze eigen gang te kunnen gaan? Als je iemand (zowel buiten áls binnen de kerk) vraagt wat vrijheid is hoor je gauw dingen als ‘dat je niet beperkt wordt’, ‘dat niemand je zegt wat je moet doen’ en ‘dat je zelf mag bepalen hoe je leeft’. Het gaat gauw over vrijheden als verworvenheden, als ruimte om helemaal jezelf te kunnen zijn. Maar is dat waar vrijheid voor is bedoeld? Zijn we dáártoe bevrijd?

De bevrijding na de oorlog is gekomen door het opofferende werk van anderen. Duizenden mensen hebben zich beschikbaar gesteld om te dienen. Ze hebben gehoorzaamd aan de roep van bovenaf en zijn gegaan. Levensgevaar hebben ze niet geschuwd. Hun eigen toekomst hebben ze niet beschermd. Ze dienden voor de toekomst van een ander.

Op dezelfde manier heeft de Heere Jezus bevrijding gebracht. Gehoorzaam aan de roep van zijn Vader is Hij de weg gegaan in gehoorzaamheid. Hij volbracht het ultieme opofferende werk. Hij beschermde niet zijn eigen toekomst, maar stelde die van anderen veilig. Dienstbaarheid!

Maar de dienstbaarheid waardoor we zijn bevrijd is met dezelfde gang ook de dienstbaarheid waarvoor we zijn bevrijd. Zoals anderen zich gaven voor ons, zo worden wij geroepen ons aan anderen te geven. Vrijheid is niet een verworvenheid die me in staat stelt mijzelf uit te leven. Vrijheid is de ruimte om dienstbaar te kunnen zijn. Ik word niet bevrijd om te genieten. Ik word bevrijd om te dienen. Dát is het Bijbelse plaatje.

Ik mis dat ten enenmale in onze cultuur én in onze christelijke kerk. Meer en meer vechten we ook in de kerk voor de vrijheid onszelf te kunnen zijn. De liturgie moet zich vormen naar mijn voorkeuren en beleving. De verkondiging moet mij genoeg geven om me gerust te stellen, zonder al teveel van me te vragen. En de ethiek moet telkens weer bijgeschaafd en veranderd, tot het ons niet langer vreemdelingen maakt. Het valt me daarbij op dat de dienst aan God vaak als een plicht wordt ervaren. Kerkdiensten, huisgodsdienst, een schurend staan in de cultuur: we doen het, want het moet. Maar hoe lang houden we dat nog vol?

Veel minder wordt juist de dienstbaarheid als vrijheid ervaren. En dat geeft te denken. Want vrijheid is nooit een verworvenheid op zich. Vrijheid is een middel, een manier om te kunnen doen waarvoor je bent bedoeld: dienen en dienstbaarheid. Je bent niet daar vrij waar je jezelf volledig kunt uitleven. Je bent daar vrij waar je je leven ondergeschikt kunt maken aan dat van een A/ander. Je leven geven geeft meer dan je leven willen behouden. Niet genieten, maar geven is de weg naar geluk. God, de Schepper van het leven, weet dat zoveel beter dan wij. En dáárom komt met het leven de opdracht tot dienstbaarheid mee. Dat is geen pesterij. God houdt ons niet kort. Hij gunt ons juist het ruime leven. Dát is waarom Hij bevrijdt. Door dienstbaarheid, voor dienstbaarheid. Dat die vrijheid deze wereld tot zegen mag zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen