Johan Wagner vertelt belevenissen uit Amerika

Op maandagavond, 23 dec. liep ik tegen 5 uur 's avonds, nog maar eens achter het „Witte Huis", (ambtswoning van President Eisenhower), waar een hele verzameling kerstbomen stond Hier stond ook zo'n hele hoge bij, vol met duizenden gekleurde en verlichte lampjes en sterren. In de nabijheid, was ook een als stal ingerichte bedoening, waar enige, uit steen bestaande herders, schapen e.d. bij waren gegroepeerd. Naast dit „Oosterse landschap" was een overkapt spreekgestoelte, met duizenden stoelen erbij, in sikkel vorm er omheen; hier hield President Eisenhower een Kerstboodschap, waarnaar tienduizenden kwamen luisteren.

Terugkerende naar het Y.M C.A.-ho~ tel liep ik enkele winkels door. Ineens zag ik in een goede zaak, artikelen van Droste uit Haarlem. Toen heb ik voor mezelf eens serieus lopen vergelijken, welke chocolade ik nu lekkerder vond: een goed Amerikaans merk, of Droste. Met alle bewondering voor Amerika, kan ik toch niet anders zeggen, dan: ik vind dit Nederlandse merk absoluut beter.

's Avonds, nadat ik wat gegeten had, ging ik, op m'n hoede als altijd, de stad nog even in. Op het trottoir, midden in een brede laan, komt een keurig uitziende heer op me af en vraagt de weg. Helaas kan ik hem die niet vertellen. Hij vindt het aardig om wat meer te praten. Hij vraagt me mee te gaan naar 't gedeelte van de laan waar wat minder verlichting is. Om hem meteen maar in te lichten, hoe ik hem bekijk zeg ik hem: ik heb geen enkele cent m m'n zak en doe niet graag mensen pijn door te slaan.

Hij kijkt me eens aan en zegt: maar dan gaat U toch wel mee, een glaasje wijn pikken? Nou, vooruit dan maar. We komen bij een mooi hotel, hij zegt: maak je niet ongerust, want ik betaal alles. Ik verzeker hem nog eens dal ik geen enkele cent rijk ben. Hij biedt me plaats aan. We zitten. Een ober noteert de order: 2 glazen wijn.. De wijn komt en plotseling vindt mijn vriend het noodzakelijk, om op te gaan bellen. Hij excuseerde zich. Ik zeg hem: ik ga tegelijk met U mee, dat viel tegen voor hem, want nu moest hij toch nog eerst betalen en hij zag wel dat ik z'n spel door had. Voor dit soort dingen moet men ontzettend op zijn hoede zijn, want voor enkele dollars, wordt een moord gepleegd.. Misschien komen deze avonturen ook wel in onze grote steden voor, doch in een land als Amerika, zijn die aan de orde van de dag.. Niet zo'n boste reclame vind ik. Dinsdag 24 dec. ging ik wat „sight

Dinsdag 24 dec. ging ik wat „sightseeing" doen. (Bezichtigingen) Er zijn ettelijke zaken die in dit werk hun brood proberen te vinden. Doordat enkele gebouwen niet open waren, sprak ik met die kerel af, dat ik de rest op donderdagmorgen na de Kerst voor 't zelfde geld zou meepikken. Daarom vroeg ik hem, dat even te noteren op mijn Ticket (kaartje). Ik heb zulk soort toezegging graag zwart op wit, dan heb je tenminste wat houvast. Dat vond hij niet zo nodig, maar ik wel, dus schreef hij 't er op.

Eerst ging ik naar 't Washington- Memorial, een herinneringsnaald van vele honderden meters hoog. Daar kun je in. Zowel per lift (60 personen tegelijk, tot 185 m. hoogte), als te voet (898 treden klimmen). Omdat ik echter met zo'n beste globetrotter ben, ging ik heerlijk per lift. Prachtig is bij goed weer het uitzicht hier. Dit machtige bouwwerk werd opgericht als een nationaal, Amerikaans monument, voor haar eerste en zeker niet kleinste president: George Washington.

Enkele cijfers zijn: Eerste steen gelegd: 4 juli 1848, open voor het publiek 9 oct. 1888; diepte van funderingen: ong. 12 m.; totaal gewicht 121.000.000 kg.; bezoekers per jaar 1% a 2 miljoen

Dan zagen we verschillende departementen, ambassade's van vele landen, fameuze hotels, clubs- o.a. een, daar moet je kunnen bewijzen een self-made miljonair te zijn anders kun je geen lid worden. Ik wacht dus nog maar even, om aan te melden. Via beroemde bruggen, straten, lanen naar het Lincoln-Memorial, dan het Jefferson-Memorial, via de grote nationale begraafplaats voor militairen — hier liggen gewoon grote wegen op — het graf van de onbekende soldaat en bijbehorende monumenten o.m. is hier ergens op een heuvel, dat beroemde monument, dat pas ong. 2 jaar terug werd gemaakt: het plaatsen van de „stars and stripes" ergens in Korea gemaakt naar een beroemd geworden foto van een U.S.-sergeant.

In musea

Dan ging ik een museum binnen. Zag o.a. het beroemde vliegtuig van Charles A. Lindbergh „Spirit of St. Louis". Wat is dit een geweldige prestatie geweest, om met zo'n wankel gevalletje vrijwel zonder allerlei noodzakelijke hulpmiddelen, moederziel alleen de Atl. Oceaan over te vliegen. U kunt het zien in de film, die van dit epos gemaakt is en die nu waarschijnlijk wel eens bij U in de buurt gedraaid zal worden. In datzelfde museum waren vele dingen te bewonderen. B.v. hoe na de uitvinding van het wiel, het verkeer op gang kwam. Zelfs in Amerika kun je dan nog fietsen of veto's, (velocipaede's) tegen het lijf lopen. Wonderlijke karren en samenstellen daarvan, doemen op voor uw ogen. Och, er zijn zoveel dingen te vertellen en ze zeggen U waarschijnlijk zo weinig. Wat zou ik U graag eens heenvoeren, waar ik ook eens was.

's Middags bezocht ik een geweldig museum voor „scheppende kunsten". Daar ik geen „kenner" ben, in ware zin van het woord, vallen nu waarschijnlijk kostelijke details weg. Toch kan ik U wel wat vertellen. Hier zag ik werken van Michelangelo, Davinci, Millet, Rembrandt, van Rhijn, Rubens, Hals, van der Meer, Picasso etc In dit rijke gebouw bleef ik bijna 4 uren. Juweeltjes in groot en klein formaat kan men er aantreffen. In aparte afdelingen was meer hedendaagse kunst te zien. Ik denk dat ik ook al erg ouderwets en bekrompen wordt, want deze „scheppingen", doen mij altijd toch nog maar rebus-achtig aan. Ergens zag ik een voorbeeld van „zeer goed getroffen"- artistiek werk: een stuk plank van 40 cm, ong. 20 of 30 jaar oud, bruinig van kleur, van boven tot beneden, in 't midden, een gele baan geverfd; aan de onderkant van links naar rechts oen dm brede, rode verfstreep. Naam „Rising-Sun" (Zonsopgang) Verzekerd voor $ 1100.— Dan zeg ik weer maar: Lekker geregend

Washington D.C. is een prachtige stad. Mooi gelegen, met smaak aangelegd.

Heb ik U wel eens verteld dat alle steden, dorpen in Amerika (ook in Canada is dat zo) de staten, wegen enz. in rechthoekige vorm aangelegd zijn? Da1 is zeer gemakkelijk; vraag je ergens naar, dan zegt men: zo en zoveel blokken oost en zoveel west of een andere windrichting. Nooit zal men dat aanduiden, door te zeggen: links of rechts Na deze „wetenswaardige" dag, was

Na deze „wetenswaardige" dag, waste ik 's avonds wat shirts e.d. en droogde die boven de centrale verwarming voor m'n open raam. Dan speelde ik een partijtje schaak

Dan speelde ik een partijtje schaak met een kerel uit Formosa, die ook in het Y.M.C.A.-hotel was. Hij speelde beter dan ik, dus mijn vlag streek het eerst.

Kerstfeest vieren

In het telefoonboek zocht ik 't adres van een kerk, die ik de andere dag wilde bezoeken. Die andere dag was het Kerstfeest 1957, (in Amerika en Canada houdt men maar een kerstdag er op na) ik ging naar de Christian Reformed Church een heel eind buiten het centrum van de stad, ik ging dus met een street-car (tram) mee.

Ook hier was weer goed te zien dat die een Nederlandse kerk is van afkomst, want ook hier waren bijna alle namen van zuiver Hollands; soms ook wel enigszins afgeleid. Uit de kerk werd ik uitgenodigd door een dame en een heer, genaamd: Van Dijken. In Nederland kun je ook wel meemaken, dat je in Rotterdam op een dag iemand tegenkomt uit Groningen en dan zeg je ook: wat is de wereld toch klein, he.. Nou, dat had ik hier nu ook: deze man was geboren en getogen in Bozeman, Montana!!

Hij was chemicus en een zeer vooraanstaande, want hij was een van de 4 grole mannen, die de eerste atoombom samenstelden. Voorwaar, dit is oen faam met een reukje er aan, doch zij waren ook in dienst van hun overheid, dus hadden hun opdrachten uit te voeren. In zijn huis, heb ik heerlijk en gezellig Kerstfeest gevierd, met een feestelijk kerstdiner. Zijn vrouw wist gelukkig wat koken was en.. zij kookte uit eigen fantasie, dus (hoe lekker en smakelijk die geweldige hoeveelheid Amerikaanse mixed foods (mengsels) ook zijn, zij maakte werkelijk iets dat van haar zelf was. Zij was zowel voor haar huwelijke staat, als daarna, tekendocente. Mevrouw toonde me een flesje, waarin een soort groene stukjes glas zaten. Ze zei me: What do you think, this will be? Ik keek een poosje maar ik kon het niet zeggen, dus, ik zei: Excuse me, I don 't know. Toen zei ze: Ik zelf zeggen zal het is: Verbrand glas, ontstaan van sand, bij eerste atoombom. Aardig was dat, niet alleen om die stukjes ,.glas", maar vooral om dat Hollandse dat ze speciaal even geleerd had, om mij iets te kunnen toespreken, 't Was lang niet foutloos, maar zo goed gemeend en hartverwarmend, dat ik op haar vraag of het een beetje goed was, zei: Oh, yes, Ma'am, 't is pury good (pury is Amerikaans).

Deze mensen maakten een rondtoer met me door de stad Washington en brachten me 's avonds vroeg bij de Y.M.C.A. Ze excuseerden zich, want ze moesten zelf op visite. Ik heb hen uit de grond van mijn hart bedankt.

Kerstfeest 1957 zat er ook weer op. Gelukkig dat de reeële strekking van het feest een eeuwigdurende is, dat we weer mochten gedenken, dat God Zijn Zoon zond, om al die woelige, vervelende mensen op de aarde een nooit vergeefse of veranderende weg te wijzen, die openstaat voor iedereen, die in Hem wil geloven en daar ook naar leven. Die Waarheid, die door niets en riiemand, veranderd kan worden. Zijn we daar werkelijk van doordrongen, dan kunnen we ten allen tijde met Luther zeggen:

„Neem goed en bloed ons af".

Het brengt U geen gewin; wij gaan [ten hemel in".

„En erven koninkrijken".

In New York

Op donderdag 26 dec. regende het hard. Jammer. Maar afijn, eerst nog de gebouwentour en dan weer op de „Greyhound", vanhier naar New York In een grote apotheek en drogisterij zag ik Players, ik kocht eerst een slof voor $ 2.70, dat is niet te gek. Dezelfde chauffeur als de vorige keer, kwam me ophalen, maar nu, in een Cadillac. We zijn eerst naar de Munt geweest. Dat is de instelling waar het geld ge- -naakt wordt. Op zichzelf niets bijzonders, omdat zo goed als elk land ter wereld, zo'n instelling er op na houdt. Alles is er streng bewaakt, elke stapel geld, wordt meer dan 10 keer geteld en herteld, foute bankbiljetten worden direct uitgesorteerd. Een erg interessant bedrijf. Men maakt er 32.000.000 mill, dollar per dag, een zaak waar je aandelen niet gauw zouden kelderen.

Dan kwam ik binnen de omheining van het „Witte Huis". Het is geen paleis zoals die in onze landen voorkomen; niet te weelderig, doch in haar soort een fraai, sterk sierlijk gebouw met zeer gedistingeerde stijlen, in de verschillende apartementen. De presidenten-families hoeven nooit te klagen dat ze een slecht huis hebben of zo. Het lijkt mij een heerlijk wonen in dit gebouw. Het staat een honderdtal meters van de straat af, is omgeven door een hoog smeedijzeren hek, waarbinnen de tuin, waarin een mooi park van goed onderhouden loofbomen. Tussen deze en in die bomen zitten etteliike eekhoorntjes, die nooit van honger zullen omkomen, omdat ze 2 maal per dag officieel gevoerd worden, maar het publiek voert ook bijna de gehele dag. Van hier gingen we naar het Capitol.

Van hier gingen we naar het Capitol. Het regeringsgebouw, dat het allerbekendste is in geheel U.S.A. 't Is een prachtig gebouw. Gedurende een uur maakte ik een tour mee in dit mooie tehuis voor de vergaderingen van de senatoren.

Om 1 uur was ik in het „Greyhound" station. Over 10 min. ging een expresse-bus weg, richting New York. Half 6 was ik in die stad. Tussen Washington D.C. en New York liggen een serie machtige, industrie-steden, zoals New Mark, Baltimore, Philadelphia.

Deze expresse-bus stopte geen enkele keer voor :Rest-stop. Wat een imposant schouwspel, de wolkenkrabbers van New York ineens te zien opdoemen. Door de Lincoln-Tunnel heen en dadelijk waren we op het Manhatteneiland, het centrum van alle wolkenkrabbers. Ik ging direct naar het William Sloane House Y.M.C.A. Er was voor mij weer gereserveerd, daar bad ik vroeg genoeg voor gezorgd. Hier was ik dus weer eens in de 34ste straat, aan de 5de Avenue, ong. 6 blocks van Broadway.

Mijn kamernummer was 1249. Even wat wassen, scheren, verkleden en in de diningroom wat naar binnen werken; in de ontspanningszaal ontdekte ik een echt Europees biljart, wel van Goliath-afmetingen, maar omdat ik dit spel een warm hart toedraag vergat ik dat maar even. Bij de informatie-afdeling, kreeg ik op m'n verzoek nog wat inlichtingen, over tours e.d. en dan maakte ik nog een wandeling door de 34ste en 36ste street en liep een eind over het wereldvermaarde Broadway, dat zeer overdadig getooid was met tienduizenden reclame licht combinaties. Ik kneep mezelf nog eens in de arm, maar ja hoor, ik liep er echt.

Voor deze keer haal ik de stekker weer uit het contact, als U dit leest ben ik, hoop ik, weer op Flakkee. Allen een stevige vijf van

Johan Wagner

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen