Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

�Olie", het personeelsblad van de Shell is voortreffelijk verzorgd

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

�Olie", het personeelsblad van de Shell is voortreffelijk verzorgd

Flakkee onder de loupe in de serie „Dorpen worden steden"

7 minuten leestijd

In de rij van personeelsbladen die tegenwoordig bij veel grote ondernemingen en maatschappijen worden uitgegeven, neemt „Olie" het maandblad voor het personeel der tot de Ko Shell Groep behorende maatschappij, wel een zeer voorname plaats in. D blad, waarvan de redaktie gevestigd is aan de Carel van Bylandtlaan 30 t 's-Gravenhage, is voortreffelijk verzorgd en geeft zijn lezers, het personeel en de gepensioneerden van deze wereldmaatschappij, een schat van artikelen en foto's van zeer uiteenlopende aard.

Uiteraard wordt in elke aflevering veel aandacht geschonken aan de Koninklijke Shell Groep en haar personeel (hoe kan het ook anders) en deze rubriek wordt aangediend met „Nieuws uit de groep". Bijzondere gebeurtenissen (en ook wel gewone) passeren hier de revue en veel van deze berichten worden opgeluisterd met één of meer foto's.

Allerhande

Maar naast deze „eigen" artikelen en bijdragen, vindt men een keur van allerhande verhalen uit binnen- en buitenland. In het januari nummer b.v. vind men op pagina 16 en 17 een interessante uiteenzetting over „Klein water" (klein betekend hier laag), waar bij enkele mooie foto's zijn afgedrukt uit „Schuttevaer". Het verhaal „Nederlanders in Japan" geeft om een blik in de geschiedenis over de commerciële en culturele banden die er sedert het eind van de 16e eeuw tussen deze twee landen bestaat. Tn „Olie" van maart krijgen we een spannend reisverhaal van dr. G. de Koning, die samen met d heer R. K. Steup als leiders van ee expeditie naar Nieuw-Guinea zijn geweest. Naast het verhaal van dr. d Koning, dat als titel draagt: „Dwars door het oerwoud", komt er in dit pa uitgekomen nummer nog een beschrijving voor over „Borneo, het grootste eiland van Azië". Bij dit artikel zijn een serie prachtige kleurenfoto's afgedrukt (eigen Shell-foto's) die men zelden zo mooi en duidelijk in boeken of periodieken tegen komt.

Hoorbare stilte

Speciale aandacht willen we wijden aan een serie artikelen, verzorgd door de heer H. J. Westerdijk, verbonden aan Shell Nederland Raffinaderij N.V. en aangekondigd onder het motto „Dorpen worden steden". In een zevental nummers van „Olie" (het eerste artikel verscheen in no. 4 van april 1959) wordt over een aantal plaatsen in he gebied rondom Rotterdam een verhaal geschreven, waarin bijzonderlieden, b.v. van hun ligging, de aard van de bevolking, bezienswaardigheden, etc. o een prettige en zelfs leerzame wijze aan de lezers worden opgediend.

Het eerste verhaal gaat over Spijkenissè, het dorp, dat reeds een „stad" aan het worden is. Een goede keus van de schrijver en zeer zeker ook van de foto van de molen, het kenteken van een oorspronkelijk agrarische streek, die op pag. 112 is afgedrukt.

De schrijver begint zijn reportage met te zeggen, dat in een gebied dat voor kort sterk geïsoleerd was zich thans veranderingen aan het voltrekken zijn die revolutionair genoemd mogen worden. Deltaplan en Europoort zijn in korte tijd begrippen geworden die al internationaal vermaard zijn, maar voor het agrarisch ingestelde gebied van de Zuid-Hollandse eilanden betekenen al deze plannen die Nederland nieuwe roem en welvaart moeten brengen, een algehele omschakeling die zijn weerga niet heeft. Namen die eeuwenlang bij dorpen behoorden, zullen in de toekomst die van nieuwe, moderne steden zijn.

Tot zover de schrijver aan het begin van zijn eerste verhaal. Of deze toekomst-voorspelling voor de in zijn artikel genoemde dorpen op Flakkee geheel zal opgaan, plaatst ons voor een vraagteken. Straks daar over meer.

Na Spijkenisse krijgt in het meinummer van 1959 Hoogvliet een beurt. De plaatst die zo nauw bij de olie is betrokken. Foto's van oud- en nieuw Hoogvliet zeggen ons alles. Enkele andere plaatsen op Voorne en Putten (behalve Spijkenisse) worden besproken in no. 7 van de 12e jaargang. We kunnen wel zeggen dat hier meer de streek onder de loupe is genomen. Vervolgens komt Rhoon (met een pracht foto van het kasteel) aan de beurt. Het wordt het forensendorp van Rotterdam ge-noemd. Rozenburg het eiland dat bijna geheel is omgeploegd en waaraan de Shell zo nauw is verbonden, krijgt een plaats in het november-nummer. Brielle, dat zijn wallen doorbreekt, omdat Europoort tot ontwikkeling komt, heeft enkele pagina's in het januari-nummer gevonden.

Dan komt in de laatste aflevering (maart 1960) Flakkee aan de beurt in het slot van deze serie. De schrijver heeft onder de kop van „Dorpen worden steden" de toevoeging geplaatst van: „waar de stilte nog hoorbaar is."

Nu, de foto die boven de kop op pag 91 van de vier ouwe-heren te Ooltgensplaat is afgedrukt, wettigd die hoorbare stilte. Die oude-mannen zijn het symbool van de rust en waar rust is, is meestal stilte. Ik heb iemand eens horen zeggen, dat Flakkee één groot rusthuis is. De schrijver heeft dit oo aangevoeld bij zijn bezoek aan Ooltgensplaat, Middelharnis en Stellendam.

Sterk door strijd

Dat deze rust niet altijd het symptoom is van „het niet bij de strijd zijn", heeft de geachte schrijver o.i. terecht geconstateerd. Hij werd er tenvoUe mee geconfronteerd. „Op deze stille middag in Ooltgensplaat waar al het moderne lariekoek lijkt, ziet hij door de stille Voorstraat twee dames naderen. Zij dragen een kort jasje van peau de suède en een blauwe pantalon met nauwe pijpen en hun gelaat wordt op peil gehouden door de hele kosmetische santenkraam, die zo zijn charme kan hebben op de Rotterdamse Lijnbaan. Maar hier (op deze stille Voorstraat) niet". En dat is nu toch Flakkee, men gaat met de mode mee, ondanks de stilte.

In Middelharnis werd vervolgens een praatje gemaakt met burgemeester P. W. Hordijk. Zijn foto prijkt tussen de tekst. „Onze bevolking is traditioneel, maar daarnaast is zij in hoge mate dynamisch", aldus de burgemeester, die verder opmerkte, dat er maar weinig streken in Nederland zijn, waar de landbouw dermate gemechaniseerd is als hier.

De bevolking heeft na twee evacuaties in het contact met anderen een achterstand gevoeld en nadien ingehaald. En juist het veer, dat zo vertragend werkt, brengt de mensen ertoe in het voorste gelid te staan van iedere ontwikkeling.

„Wij zijn sterk door strijd," aldus de burgemeester Hordijk, die het initiatief en de energie van de 35.000 koppen tellende bevolking in verband brengt met de eeuwenlange bedreiging van het water. Ook komt het probleem van he pendelen ter sprake en Middelharnis burgervader, die de streek graag agrarisch wil laten, is wel voor vestiging van kleine en tegelijk arbeidsintensieve industrie. Door de moeilijke verbindingen is de animo daarvoor nog gering, maar van tuinbouw verwacht hij nogal veel. Hier komt het hart van de tuinderszoon om de hoek gluren.

Vanzelf krijgt ook Ouddorp als badplaats nog een beurt en als wij deze reportage in zijn geheel nemen, dan kunnen wij daar niet anders van zeggen dan: het is een goede en betrouwbare tekening van het eiland.

Alleen komt deze vraag bij ons op „zullen één of meer dorpen op Flakkee in de naaste toekomst wel steden worden?" De planologen hebben in hun rapporten wel enkele dorpen tot steden gebombardeerd; ook ziet men in „Sociale aspecten van de Ruimtelijke ontwikkeling van Zuidwest-Nederland", voor Ooltgensplaat grote mogelij klreden maar over definitieve plannen hoort en ziet men (nog) niets. Mogelijk kan he nog vele jaren duren eer hier iets van doorgaat. Alleen als er een vaste verbinding is kan de hoorbare stilte wel eens in het gedrang komen en daarom zijn wij het tenvoUe met de schrijver eens, dat, wie de weldadigheid van het eiland wil ervaren, moet zich haasten. Voor de zekerheid.

Tenslotte mogen we niet nalaten te vermelden, dat bij deze reportage een zevental mooie foto's zijn afgedrukt. Behalve de groep met oudjes (hierboven genoemd) is een mooie plaat opgenomen van een schip varende op he Volkerak, de molen van Stellendam en de Herv. kerk te Middelharnis.

Enliele kleinere foto's, o.a. van d haven te Stellendam, de Sluishaven en het raadhuis te Ooltgensplaat komen langs de tekst heel goed van pas.

Het is een reportage van ons eiland die er zijn mag.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 april 1960

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's

�Olie", het personeelsblad van de Shell is voortreffelijk verzorgd

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 april 1960

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's