Vervolgverhaal De vrouw van Bertus Laanveld

31 1 Laat haar nu even begaan. Misschien wordt zij er beter van en dan is het immers weer gauw afgelopen? Bertus gaat niet naar de kerk. Op de duur houdt dat met Sjouk ook op.

Lemaire bromt 'wat. Met de opvatting van zijn vrouw is hij het absoluut met eens. Hij neemt zich voor Sjouk die onzin uit het hoofd te praten. Kom, kom moet zijn vrolijke dochter van weleer nu een femelende jonge vrouw worden? Dat kan Bertus ook niet goed vinden. Hij heeft tot nu toe niets gezegd. Vermoedelijk was hij verbluft door het optreden van Sjouk. Hij zal eens met haar praten. Sjouk moet haar verstand gebruiken, anders zakt zij nog meer weg van het gewone pad.

Zijn klaarblijkelijke ontstemming laait op, als ze later op de dag, ze zitfen dan in de kamer bij de brandende lamp — er wordt bezoek verwacht — Sjouk zonder veel woorden meedeelt, dat zij enige tijd gaat logeren bij de Laanvelds. Nu, in deze tijd van het jaar? vraagt

Nu, in deze tijd van het jaar? vraagt moeder Lemaire. Wacht tot het voorjaar er is. Wat zeg jij, Bertus? Ik heb het Sjouk ook afgeraden. Dat

Ik heb het Sjouk ook afgeraden. Dat is niets voor haar. Daar knapt ze niet op. 't Is veel beter, dat zij thuis blijft, als ze dan persé de raad van dokter niet wil opvolgen. Maar Sjouk stoort zich niet meer aan mij. Ik heb uitgediend. De laatste woorden klinken iets bitter. Je moet niet zo dwaas zijn, Bert. Ik

Je moet niet zo dwaas zijn, Bert. Ik moet daar heen. Alleen daar word ik beter. Ik weet het secuur. Nu ga ik iets begrijpen van de zin van het leven, maar ik weet nog lang niet alles. Lemaire wil een scherpe opmerking

Lemaire wil een scherpe opmerking maken, doch een waarschuwende blik van zijn vrouw bereikt hem, die zegt: zwijg nu, laat haar begaan, merk je niet, dat ze nog in de war is?

Ook Bertus schudt het hoofd. Het is een verwarrende redenering, die van Sjouk, als zij het heeft over de zin van het leven. Wat is dat nu weer? Zo praat iemand, die niet goed wijs is. Hij vreest, dat het veel en veel erger is met Sjouk dan ze denken. Zou... zou zij nog in een inrichting terecht komen? We praten er nog wel eens nader

We praten er nog wel eens nader over zegt Lemaire. In ieder geval zou ik er voorlopig nog mee wachten, Sjouk, tot het weer wat beter is. Eenmaal zal het toch wel eens echt lente worden.

Het is mijn bedoeling, er morgen heen te gaan, vader, zegt Sjouk resoluut, ik moet er heen. Maar Bertus is er toch zeker ook

Maar Bertus is er toch zeker ook nog. Als die het nu niet hebben wil. Bertus zegt, dat hij mij graag beter

Bertus zegt, dat hij mij graag beter wil zien. Nu, daar word ik beter.

Je bent zot! barst Lemaire uit, om dan opeens kalmer te spreken; Je begrijpt wel, Bertus, dat ik niets tegen je vader of moeder heb, maar het is zo'n onzinnig idee van Sjouk, om te zeggen, dat zij daar beter wordt. Je weet nog niet eens, of je er komen kunt.

O ja, vader, dat is in orde. Ik ben al zo vaak gevraagd. Maar ik... Och, dat kunt u toch niet begrijpen... Neen, wij zijn kinderen, we begrijpen je niet. Wij zijn... Op dat moment wordt er gebeld: de

Op dat moment wordt er gebeld: de gasten, man , vrouw, komen binnen, zodat 't gesprek, dat onaangenaam dreigt te worden, moet worden stopgezet. Weldra vergeet Lemaire voor een wijle zijn ontstemming. Ze praten over alles en nog wat, om dan tenslotte te gaan whisten, als tijdverdrijf. Sjouk heeft een boek gegrepen, terwijl moeder Lemaire zich met een handwerkje bezig houdt..

Tijdig zegt Sjouk, dat zij naar bed gaat, wat geen verwondering wekt bij de gasten, die wel weten, dat dit medisch voorschrift is.

„Je vrouw ziet er beter uit, dan zij gedaan heeft," meent de gast.

„Vindt u?" vraagt Bertus, toch in zijn schik met deze opmerking, die gemeend lijkt. „Zonder twijfel, man. Op de duur

„Zonder twijfel, man. Op de duur komt het wel in orde".

.Natuurlijk," zegt Lemaire, „als zij maar geen gekke dingen in haar hoofd haalt. Nu wil zij gaan logeren bij haar schoonouders. Zo opeens een gril. Terwijl ze hier..."

„Och, zij moest beslist hier blijven, Lemaire. Ze ziet er al veel beter uit. Zulke patiënten, ach ja, dat gaat nu eenmaal niet vlug, hè? Je moet er geduld mee hebben."

Als Bertus niet al te laat (het is morgen weer vroeg dag, hij is altijd zo vroeg mogelijk op het dorp, met de eerste tram), in bed komt, ligt Sjouk nog klaar wakker.

„Heb je nog niet geslapen?" vraagt hij.

„Neen, ik heb geen slaap en ik wacht op jou. Je moet niet boos op me zijn, Bert, maar ik moet naar huis, geloof me. Jij moest toch iets kunnen begrijpen van de zin van het leven, zoals ik dat noem. Ik weet er geen andere uitdrukking voor. Zonder godsdienst kan een mens niet door het leven gaan, al meent hij van wel." „'t Is godsdienstwaanzin," denkt

„'t Is godsdienstwaanzin," denkt Bertus. Dat komt nooit weer goed met Sjouk. Het wordt thuis nog erger. Want daar zullen ze zien, dat Sjouk het in 't godsdienstige zoeken wil en dan zullen vader en moeder al hun best doen, haar te bekeren. En dan zit hij met de gebakken peren in het vervolg.

„Doe nu wat je vader zegt, wacht tot het beter weer is. Wat heb je in dat kleine huisje, als het elke dag regent en koud is? Je kunt er nauwelijks buiten komen en loopt elkaar in de weg. Het doet er toch niet toe, of je nu over een paar weken gaat?"

Als hij haar maar zover krijgen kan, dan verandert ze later misschien wel van gedachten en gaat niet meer. „Ik kan je zin niet doen, Bert. Mor

„Ik kan je zin niet doen, Bert. Morgenvroeg met de tram van tien uur, ga ik weg. Met jouw tram is het zo vroeg, ik moet nog een en ander klaar maken, anders ging ik met jou mee." „Je moet het zelf maar weten," zegt

„Je moet het zelf maar weten," zegt hij korzelig. Het is dom van je. Je kunt het nergens beter hebben dan hier, als je tenminste de raad van de dokter wil opvolgen. Ik zal morgenochtend even naar huis fietsen, dan weten ze er van. Anders zouden ze schrikken, als je zo plotseling komt binnenvallen." „Dat zal wel meevallen, Bert. Zo

„Dat zal wel meevallen, Bert. Zo gauw zal moeder niet schrikken. Maar het is goed hoor. Zeg het maar even." Bertus weet nu, dat praten niet meer

Bertus weet nu, dat praten niet meer helpen zal. Sjouk is vastbesloten. Nu, er kome dan van, wat er komt. Hij ziet er weinig heil in, maar hij heeft zijn best gedaan, haar van dit dwaze voornemen af te brengen. Dat weet Lemaire tenslotte ook.

De volgende morgen fietst hij direct naar huis, als hij van de tram naar zijn noodwinkel is gegaan. De verwondering van zijn moeder (hij komt 's morgens nooit thuis, alleen 's middags, om aardappelen te eten) stijgt, als hij meedeelt dat Sjouk opeens besloten heeft enige tijd te komen. Of dat kan?

„Natuurlijk kan dat, jongen. Ik vind het aardig. Dan ben jij 's avonds ook geregeld hier?"

„Ja, zolang Sjouk hier is. Misschien duurt het niet lang en krijgt ze weer een ander idee. Op Sjouk is geen staat meer te maken.

Vader en ik denken wel eens dat je haar verkeerd beoordeelt. We begrijpen het niet. Ze was altijd leuk en aardig, ook verleden jaar nog, toen het toch al was gebeurd, dat erge met jullie eh ons."

„U zult haar niet meer kennen, moeder. We hebben wat met haar te stellen. Het is toch onzinnig, om nu met dit weer naar hier te willen komen. Laat ze dan wachten tot de zomer. „'t Is anders voor jou een stuk ge

„'t Is anders voor jou een stuk gemakkelijker, Bert. Elke avond naar Arnhem, we hadden medelijden met je. Maar het ergste is nu achter de rug. Tegen de volgende winter zit je in je eigen huis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen