DEN BOMMEL: Dokter G. J. Buth begraven: �Trots hem in ons midden te hebben gehad."

Maar over méér dan dat kon getuigd worden, n.1. dat er temidden van het lijden, dat 14 maanden duurde zo nu en dan die lichtflits was geweest in welke momenten de lijdende dokter Buth kon belijden met God de dood tegemoet te kunnen. Het w^erd ontroerend verhaald door ds. van Bxoiren, predikant van de Herv. Wijkgemeente i.w. te Middelharnis, tijdens de rouwdienst die in de Herv. Kerk van Den Bommel werd gehouden. Ds. hoopte dat vanuit die verwachting de achterblijvende familieleden dankbaar kunnen zijn voor het vele dat hen in de overledene geschonken is en dat ze blij kunnen zijn dat zijn lijden ten einde is. Met het voorlezen van het gedicht „nu word ik nooit meer radeloos" meende ds. het meest in de geest van de overledene te kunnen eindigen. Diepgemeende woorden werden ook gesproken door burg. W. M. v. d. Harst, daarin de gevoelens van de gemeenschap van Den Bommel, Achthuizen en de Zuidzijde vertolkend. „D'n dokter",, hij was 34 jaar lang veler vertrouwensman, in vreugde en verdriet, in ziekte en genezing", zo releveerde dhr. v. d. Harst, verzekerend dat de velen die hem hebben gekend nu meeleven en meelijden met het getroffen gezin.

Dokter J. van Loo te Dirksland sprak een afscheidswoord namens de Kring Goeree­Overflakkee van de Kon. Ned. My tot Bevordering der Geneeskunst. Spr. had ervaren hoe de overledene in zijn werkzame leven goed rentmeester is geweest over de talenten die hem waren gegeven. Hij was veler goede vriend en dhr. van Loon meende enigermate te kunnen bevroeden wat de rouwende familie in hun man en vader mist. „Wij zijn er trots op hem in ons midden te hebben gekend en we bevelen Gode zijn ziel", zo besloot dokter van Loo.

Het was met dankbaarheid, met eerbied en met Godsvertrouwen dat pastoor de Jong uit Achthuizen over de overledene sprak. „Zijn lijdensweg heeft lang geduurd, maar de verlossing is gekomen", zo bezag de pastoor, de familie tot troost bepalend bij de woorden van de Verlosser toen Hij in de Bergrede het „zaUg" uitsprak over de barmhartigen, „want zij zullen barmhartigheid verwerven".

Nadat nog gesproken was door Zr. Vrij die vele jaren met de overledene heeft samengewerkt in dienst van de gezondheidszorg en hem herdacht als een eerlijk en geliefd arts werd tenslotte gesproken door de oudste zoon van de Fam. Buth, dhr. Jaap Buth uit wiens woorden temeer duidelijk werd hoezeer de dokter ondanks zijn drukke werk toch tijd nam voor zijn gezin en voor zijn kinderen als vraagbaak fungeerde. Het gezin had een hechte band van liefde als basis en dhi. Buth herdacht zijn overleden­vader dan ook als een groot voorbeeld, een man en vader die diep zal worden gemist.

Nadat ds. van Buiren n.a.v. Ps. 23 had gesproken, de Psalm waarover hy meermalen met de overledene had gesproken, vertrok de lange stoet naar de begraafplaats waar de overledene ter ruste werd gelegd. De plechtigheid daar werd met het gezamenlijk bidden van het Onze Vader besloten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen