“Ik heb geleerd om dingen uit te spreken”

“Met een smartphone heb je pornografie letterlijk binnen handbereik”, zegt Dennis (24 jaar). “Op social media komt er zoveel voorbij. Porno wordt genormaliseerd en al die beelden doen iets met een jongere. Ik was een jaar of vijftien toen ik bij vrienden was waar opeens een pornovideo voorbij kwam. Dat filmpje wekte iets bij me op, waardoor ik ook thuis die beelden op ging zoeken. Porno vulde voor even een leegte in mijn leven op. Op een gegeven moment werd het een gewoonte en ging ik plekken opzoeken en momenten creëren om er mee bezig te zijn.”

Dennis rondde de havo af en daarna ook een vervolgopleiding. Voor het oog was hij een gewone student, maar in werkelijkheid leidde hij een dubbelleven. “Ik voelde me erg eenzaam en schuldig tegenover God. Door de heftige beelden die je ziet, krijg een ongezonde kijk op seksualiteit. Dat is geen goede basis voor een relatie en een huwelijk. De manier waarop de gemeenschap tussen man en vrouw wordt voorgesteld is niet realistisch. Zo is het niet bedoeld.”

Taboe

Hij deelde zijn geheim met niemand, tot hij verkering kreeg. “Ik heb het op een gegeven moment aan mijn vriendin verteld. Dat was moeilijk. Ik besloot op dat moment om te stoppen met het kijken van porno, maar het lukte me niet. Tot vier keer toe viel ik terug en daar was ik niet eerlijk over. Uiteindelijk heeft mijn vriendin me voor het blok gezet: ‘Je moet dit aan je ouders vertellen en hulp gaan zoeken’. Het kostte me bijna onze relatie.

De drempel om met zijn ouders over zijn pornoverslaving te praten was hoog. “Er rust een taboe op, zeker in de kerk”, zegt Dennis. “Over seksualiteit wordt nauwelijks gepraat. Het kan zijn dat je op een bepaalde leeftijd van je ouders een boekje krijgt met voorlichting, maar als je het mij vraagt is dit niet voldoende en is het gesprek over seksualiteit erg belangrijk.

Gelukkig krijg je op de middelbare school tijdens de biologielessen wel meer informatie, maar echt praten over seksualiteit, dat gebeurt niet.” Het gesprek met zijn ouders verliep redelijk goed. “Mijn moeder ging er wel op in en vond dat dit moest stoppen. Mijn vader zei niet zoveel. Er viel wel een stuk spanning van me af toen ik het verteld had.”

Confronterende lessen

De volgende stap was een afspraak bij de huisarts. Die verwees Dennis door naar De Hoop, een christelijke ggz-instelling in Dordrecht. “Dat was midden in de coronatijd, dus veel gesprekken vonden online plaats. Degene met wie ik sprak was iemand met ervaring en veel achtergrondkennis. Ik vond het ook fijn dat de hulp vanuit een christelijke identiteit werd gegeven.”

Bij het hulpverleningstraject hoorden online lessen. “Die waren confronterend”, herinnert Dennis zich. “Ik heb er veel van geleerd. Wat mij erg heeft geholpen is om me bewust te zijn van schijnbaar onbelangrijke beslissingen. Tijdens mijn herstel heb ik bewust de keuze gemaakt om mijn telefoon beneden te laten als ik naar bed ging, zodat ik niet op social media ging scrollen. Later heb ik besloten om mijn social media te verwijderen, omdat het ongewenste triggers met zich meebracht. Je hebt altijd zelf een keuze, maar je moet wel consequent blijven.”

Waakzaam blijven

Tijdens zijn verkeringstijd raakte Dennis meer betrokken bij het geloof. “Ik ben christelijk opgevoed en ging naar de kerk, maar een persoonlijk geloof had ik niet. Mijn vriendin is al jong tot geloof gekomen en de relatie die zij met God heeft, maakte me jaloers. Ik ging me meer verdiepen in de Bijbel en begon te groeien in mijn persoonlijk geloof. In de periode dat ik hulp kreeg bij De Hoop heb ik belijdenis van mijn geloof gedaan.”

Dankzij het traject bij De Hoop leerde Dennis los te komen van zijn pornoverslaving. “Ik geloof dat God mij vrijgemaakt heeft. De behoefte om porno te kijken is weg. Maar ik blijf waakzaam en ik ben realistisch: het blijft een zwakke plek. Ik draag het mijn leven lang met me mee. Wat mij helpt is om dingen die mij kunnen triggeren meteen af te kappen.”

Vertrouwen

Nog niet zo lang geleden zijn Dennis en zijn vriendin getrouwd. “Ook voor haar is het moeilijk geweest. Een pornoverslaving heeft enorm veel impact op je partner. Die voelt zich onwaardig, het vertrouwen raakt beschadigd. De hulpverlening is vaak alleen op de man gericht. Gelukkig zijn er ook plekken waar hun vriendin of vrouw terecht kan om geholpen te worden, zoals de website kostbaarvaatwerk.nl. Het duurt lang voor het vertrouwen terugkomt. Ik heb geleerd om dingen uit te spreken. Als ik ergens door getriggerd word, vertel ik dat aan mijn vrouw. Dat is voor haar soms moeilijk om te horen, maar het zorgt er wel voor dat er niets tussen ons in komt te staan.”

In het licht brengen

Al enkele jaren bezoekt Dennis christelijke mannenavonden, waar de Bijbel open gaat en er dingen worden gedeeld. “Toen het onderwerp porno daar aan de orde kwam, barstte ik in tranen uit. Het was fijn om mijn verhaal met anderen te kunnen delen en ik merkte dat ik niet de enige was die hiermee worstelde.”

Wat hij wil zeggen tegen mannen die zich in zijn verhaal herkennen en leven met een geheim? “Het is nodig om uit je schulp te kruipen. Neem iemand in vertrouwen, een goede vriend, je ouders of een vertrouwenspersoon uit de kerk. Zoek hulp als je er al heel lang mee worstelt en er niet vanaf komt. Die stap lijkt groot, maar dat valt echt reuze mee.”

Dennis benadrukt dat het proces bij iedereen anders is. “Het schijnt gemiddeld negentig dagen te duren om iets aan- of af te leren. Ondanks de schaamte is het belangrijk dat je niet te hard voor jezelf bent. Soms ben je er meteen vanaf en soms moeten dingen slijten. God maakt geen onderscheid in soorten zonde, maar het is belangrijk dat je ze in het licht brengt. Het vraagt volharding en het begint met kleine stapjes. We hebben een boodschap van hoop. Ik ben er van overtuigd dat je er voor honderd procent vanaf kunt komen. Hoe je dat volhoudt? Door te leven dicht bij God en Zijn Woord en door radicale keuzes te maken.”

Anderen helpen

Dennis heeft ervaren dat God voor hem zorgt. “Toen ik mijn verslaving nog niet in het licht had gebracht heb ik veel gebeden of God die weg wilde nemen. Ik dacht: Hij hoort mij niet, maar achteraf heeft God mij er doorheen gedragen. Hij gebruikt mensen zoals mijn vrouw om me dichter bij Hem te brengen. Hij heeft mij bevrijd om het aan anderen te vertellen. Daarom zijn we nu met een groepje mannen aan het brainstormen hoe we anderen kunnen helpen in de strijd tegen pornografie. Het is moeilijk om je kwetsbaar op te stellen, maar het is zo goed om deze verhalen te vertellen. We hebben elkaar hard nodig in deze strijd.”

*Dennis heeft in het echt een andere naam, die bij de redactie bekend is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen