Geboekstaafd

Een deskundige bundel van bijdragen over de belangrijke thema’s van het Nieuwe Testament, resultaat van een samenwerkingsproject tussen Nederlandse en Duitstalige nieuwtestamentici, werkzaam aan diverse theologische opleidingen in Europa. Eenheid in verscheidenheid is het nieuwe adagium in het onderzoek naar het Nieuwe Testament. Bijbelse theologie houdt zich volgens Van Houwelingen bezig met het geheel van de Schrift (of met grotere eenheden), als een heilshistorisch boekwerk dat het grote verhaal van God vertelt, gelezen in de exegetische driehoeksrelatie tussen tekst, context en lezer. Christelijke theologie is volgens Roland Deine alleen mogelijk omdat God Zich heeft geopenbaard. En Gods enige reden om Zich te openbaren is Zijn aandacht voor de door Hem geschapen schepselen. Hij stelt dat exegeten zichzelf van te voren moeten afvragen of zij de zelfopenbaring in de Bijbel al dan niet voor mogelijk houden. Arwin Baum stelt in zijn bijdrage over de canon dat we bewust de uitdaging moeten aangaan om naar de hele Schrift te luisteren, ook naar de onderdelen die we als vreemd en onaangenaam ervaren.

Joel White wijst op de heilshistorische continuïteit van de verbonden (van Oude en Nieuwe Testament) die haar basis heeft in de eeuwig trouwe God. Michael Mulder belicht in zijn artikel over Israël dat Joden en heidenen onlosmakelijk zijn verbonden in Gods gemeente. God heeft een blijvend verbond met Israël. Er is geen aparte weg voor Israël, los van het Evangelie. Er is sprake van een dubbele heilshistorische beweging, waarbij God zowel Zijn volk Israël als de volken steeds in het oog houdt.

Andere onderwerpen zijn de christologie in de Evangeliën, Jezus als God. Deze laatste belijdenis is geen latere ontwikkeling in het niet-Joodse christendom. In de Joodse visie kan geen enkel mens goddelijke waardigheid toegekend krijgen, maar ook de islam schiet hier tekort. Aan de orde komen de betekenis van Jezus’ dood: Christus als Overwinnaar en de leer van verzoening door voldoening. Liefde en barmhartigheid kunnen volgens Volker Gäckle niet uitgespeeld worden tegen de juridische duiding van de verzoening als de kruisdood van Jezus. Wat Zijn opstanding betreft, kunnen we volgens Pieter Lalleman leren van de Oosterse Kerk. Zij is de diepste fundering van het christelijk geloof. Er is een mooie bijdrage over leven en dood in het licht van de eeuwigheid en de kerk als lichaam van Christus (Detlef Häusser). De kerk heeft ook een bovenplaatselijk karakter, als netwerk tussen verschillende gemeenten. Mihamm Kim-Rauchholz stelt de vraag of een consequent negeren van het werk van de Geest niet het geloofsleven doet verschralen.

Informatief is de bijdrage over het Nieuwe Perspectief van Paulus en de rechtvaardiging. Volgens Hanna Stettler-Richter doet deze richting onvoldoende recht aan Paulus, al kan het een correctie van het oude perspectief bieden dat het Jodendom te simpel afschrijft als een religie van alleen werkheiligheid. Het boek sluit met bijdragen over het Koninkrijk van God en de navolging van Christus, christenen als “vernieuwde mensen”, gebed en gebedsverhoring, lijden omwille van Christus, de opwekking van de doden bij de wederkomst van Christus. Ik kan ze helaas niet alle bij name noemen. Elk hoofdstuk eindigt met duidelijke conclusies en een paragraaf over de relevantie van het thema en vervolgonderzoek, en literatuur voor verdere studie. Van harte aanbevolen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen