Gods sparende handen

Oudejaar 2015

Het was een donkere tijd in het volksleven van Israël toen Jeremia zijn Klaagliederen schreef. Jeruzalem, de Godsstad, was in vlammen opgegaan en het heiligdom was leeggeroofd. De heidenen heersten over het volk van het verbond en duizenden leefden in ballingschap. Een klein gedeelte van het volk was nog overgebleven in het land van Juda, waar alles getuigde van het rechtvaardige oordeel des Heeren over de zonde. Jarenlang had de profeet het onheil zien aankomen en had opgeroepen tot waarachtige bekering, maar het volk was horende doof en ziende blind.

Juda leefden tussen twee grote wereldmachten. Het machtige Egypte en de opkomende macht van Babel. In plaats van op God te betrouwen had overheid en onderdaan gekozen voor de steun van Egypte. De Heere had de dwaze keus veroordeeld met de woorden, “Mijn volk heeft twee boosheden begaan. De Springader des levende water hebben zij verlaten en ze hebben zich bakken uitgehouwen, die geen water bevatten.”

Egypte werd verslagen en het volk werd een prooi van Babel. Onder deze omstandigheden schrijft de profeet, “Ik ben de man die ellende gezien heeft door de roede zijner verbolgenheid.” Als de profeet op alles ziet is er geen verwachting. Toch laat de Heere ook zien wat hij schrijft in de tekst. “Het zijn de goedertierenheden des Heeren dat wij niet vernield zijn.”

Iets dat vernield is, is onherstelbaar. Nu ziet de profeet, dat het alzo nog niet geheel is geschied. Er is nog een deel dat overbleef en dat doet hem getuigen, “Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen.”

De woorden van Jeremia vragen om bezinning. Ook ons land staat tussen twee grote wereldmachten. Ook wij kozen. Nu is de keus niet te veroordelen, maar wel dat het geschied buiten God. Het is een veilig stellen op grond van vleeselijke overlegging zonder dat de Heere er van af weet. Veel is in de loop der jaren vernield. Vele levensvormen zijn afgeschaft. De eis van het Woord van God is door velen verworpen. Een geest van vernieuwing met wereldse normen lokt en trekt velen van de ware levenswaarden af. De roep, “geen God en meester” dringt al verder door. Waar zal het alles nog eindigen? De antchristelijke levensopenbaring wordt aanvaard en goedgekeurd. Het is als in de dagen van Lot en Noach en wie merkt het op? Toch strekte de Heere Zijn sparende handen nog uit, wij zijn nog niet vernield. Hoe ingrijpend zijn de woorden van de profeet, “Nog niet”! Nog mogen wij het einde van het jaar 2015 hebben beleven, velen zijn heengegaan, wij zijn nog op de voetbank van Gods voeten. Gods goedertierenheden zijn nog gebleven en Jeremia mocht het opmerken.

Moge bij de laatste klokslagen van het oude jaar het ook eens in de oren klinken, “Nog niet”! Toch is er een waarschuwing in te beluisteren. Nog niet, maar in het vervolg zal ook onze levensklok de laatste slagen doen horen. Zullen de goedertierenheden des Heeren ons dan tot bekering hebben geleid? Bij al de herrinering van het voorbijgevlogen jaar met al het leed, moeite en verdriet, blijft de bezinning op onze levenspaân, “Nog niet vernield,” met de bede, “Ontdek mijn levenseind aan mij. Mijn dagen zijn bij U geteld.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen