De wedergeboorte

Onmisbaar

Deze tweede geboorte is voor ons allen onmisbaar. Want als we niet wederom geboren zijn, zijn we nog verloren en gaan we verloren. Dan kunnen we het Koninkrijk van God niet zien en binnengaan. Christus sprak: ‘Gijlieden moet wederom geboren worden’ (Joh. 3:7b).

Werk Van De Drie-Enige God

De Dordtse vaderen hebben de wedergeboorte vergeleken met een ‘nieuwe schepping, de opwekking van de doden, de levendmaking’ (DL h. 3/4, par. 12). Deze omschrijving geeft aan dat het in de wedergeboorte gaat om een totale vernieuwing. Het is net als bij de schepping. Het is er niet, maar komt er door Gods spreken. De Heere werkt de wedergeboorte. Er ligt geen enkel aanknopingspunt in de mens. Het is wel een werk in de zondaar, maar geen werk van de zondaar. Het is het eenzijdige werk van God, in ons zonder ons. Hij doet als de Drie-enige God wederom geboren worden. Immers, de levendmaking vloeit voort uit de barmhartigheid en de liefde van God de Vader; zij is gegrond in het offer van Christus en Zijn opstanding uit de doden en zij wordt werkelijkheid door de levenwekkende werking van de Heilige Geest.

Plaats Van Het Woord

Voor dit wonder maakt de Heere gebruik van Zijn Woord. Dat is het onvergankelijke zaad van de wedergeboorte (1 Petr. 1:23). Christus spreekt in Joh. 5:25 over de kracht van dit Woord: Doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven. Het goede zaad is levend en krachtig. En het is door de verborgen werking van Zijn Geest, dat dit zaad vruchtbaar wordt gemaakt in een onvruchtbare zielenakker. Door die levendma-kende Geest worden zondaren wederom geboren tot een levende hoop (1 Petr. 1:3).

Wedergeboorte In De Bijbel

Het woord wedergeboorte komen we slechts op een paar plaatsen in de Bijbel tegen. Een duidelijk voorbeeld is Joh. 3:3: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u, tenzij dat iemand wederom geboren wordt, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien. Maar dat neemt niet weg, dat de zaak van de wedergeboorte op veel plaatsen wordt genoemd. Daarvoor gebruikt de Bijbel verschillende bewoordingen. Als we bijvoorbeeld lezen van het openen van het hart van Lydia door de Heere (Hand. 16:14), het wegnemen van het stenen hart en het daarvoor in de plaats krijgen van een vlezen hart (Ezech. 36:26), het levend maken van mensen die dood waren door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1), dan gaat het steeds over de wedergeboorte.

Remonstrantisme

De Dordtse vaderen hebben zich in het bijzonder gericht tegen de remonstranten. Zij ontkennen dat de mens zo diep gevallen is, dat we onbekwaam zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Zij leren dat onze wil niet is gebonden door de macht van de zonde en de duivel. De zaligheid is door Christus verworven en wordt aan zondaren gepredikt. Maar, zo belijden de remonstranten, nu kan die gevallen mens zelf kiezen voor de wedergeboorte, maar hij kan die ook afwijzen. En de beslissing die de mens neemt, is doorslaggevend voor zijn eeuwige bestemming. (Zie DL h. 3/4, Verwerping der dwalingen).

Geestelijk Dood

Het gevaar van dit remonstrantisme is dat er iets wordt gelegd in de mens, in zijn wil of keuze. Dat er aanknopingspunten in de mens worden gezocht. En dat er voorbij wordt gezien aan de inhoud van het Evangelie, dat Christus is gekomen om goddelozen te rechtvaardigen en vijanden met God te verzoenen. In het Evangelie wordt beleden dat er niets in de mens te vinden is. We hebben wel verstand, maar dat is door de zonde verduisterd en we verstaan niet de dingen die van de Geest van God zijn. We hebben ook wel een wil, maar die is boos en verdorven. Wij willen niet meer wat God wil, maar juist het tegenovergestelde. We zijn geestelijk dood en hebben geen oor en hart voor de verschrikkingen van Gods Wet. Geen oog en hart voor het wondere Evangelie. We zijn blind, boos en vijandig.

De wedergeboorte is daarom geen verandering, geen verbetering, geen restauratie van iets wat oud is of niet goed meer werkt, maar een totale vernieuwing. Zonder deze vernieuwing kunnen we de naam hebben dat we leven, maar zijn we dood. Wat erg als we zo leven en straks zo voor de Heere zullen staan. Dan zullen we de eeuwige heerlijkheid niet in kunnen gaan. Want alleen het nieuwe hart leeft nu al met de Heere en zal straks eeuwig bij Hem zijn. Om Hem dan volmaakt te dienen en te eren.

Verkeerde Lijdelijkheid

Naast het gevaar van remonstrantisme is er het gevaar van de valse lijdelijkheid. Namelijk dat we jaar en dag dezelfde kunnen blijven onder de liefdevolle nodiging en de ernstvolle boodschap die ons wordt gebracht in de prediking. Alsof de Heere niet ernstig en welmenend tot ons komt. We zijn in de wedergeboorte lijdelijk, maar we mogen er niet lijdelijk tegenover staan. Juist dat de wedergeboorte een werk van de Heere is, moet ons uitdrijven naar Hem met het gebed om geestelijk leven. Daarbij mag de verbondsbelofte een pleitgrond zijn. Als God van het verbond heeft Hij onder ede beloofd uit de geestelijke dood te willen opwekken. Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in de dood des goddelozen! Maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg én leve (Ezech. 33:11a).

Almachtige Kracht

Wanneer God ons wederom geboren doet worden, is het Zijn bovennatuurlijke kracht die de zondaar trekt uit de diepte van zijn val en verlorenheid. Het is Zijn almachtige kracht waarmee Hij trekt. Die kracht is zo sterk dat Abraham er geen weerstand aan kon bieden. Dat Manasse van dood levend werd gemaakt. Dat Saulus van Tarsen werd stil gezet op de weg naar Damascus. Juist als je de macht en de kracht van de zonde hebt leren kennen, dan versta je wat er nodig is om getrokken te worden uit de dienst van de zonde en de duisternis tot Gods wonderbaar licht. Die grote verandering en vernieuwing die er komt als de zondaar een nieuw hart en leven ontvangt, is niet te begrijpen met ons verstand. Dat is de wonderbaarlijke, almachtige werking van de Heilige Geest, Die de zondaar verootmoedigt en vernedert en het hart inneemt met Zijn onweerstaanbare kracht, zodat hij niet langer tegen kan werken en tegen kan spreken.

Alles Nieuw!

In de wedergeboorte wordt alles anders. God wordt een levende werkelijkheid. Je wordt geheel en al ingewonnen en overwonnen door de Heere. Je leert wie God is in Zijn heiligheid en gerechtigheid. Je hoort Zijn stem die tot je spreekt van je zonde en vervloeking. Je beseft wie je bent voor God. Je blinde ogen worden geopend. Het harde hart wordt gebroken en verbrijzeld en gaat buigen voor God. Gods Geest werkt oprecht berouw over het kwaad, een droefheid naar God over de zonde. Een roep om genade, een uitzien naar Christus, verlangen naar God en Zijn genade. Er komt leven! Leven vanuit Christus, Die de ware Wijnstok is. Maar ook komen er vruchten der bekering waardig. Het hart gaat kloppen van liefde tot de Heere. Zelfverloochening en kruisdragen worden praktijk. De zonde wordt verlaten. Er komt een begeerte om naar al de geboden van God te leven. Een honger en dorst naar de gerechtigheid. Meer van deze Bijbelse kenmerken van de wedergeboorte vinden we in de zaligsprekingen (Matth. 5:1-12). Er is een hartelijke keuze om de Heere te dienen. De vernieuwde wil gaat willen wat God wil. Leer mij naar Uw wil te hand’len (Ps. 86:6, ber.); Wat wilt Gij dat ik doen zal? (Hand. 9:6a). Kortom, alles wordt nieuw.

Wedergeboorte En Geloof

Als het gaat om de verhouding tussen wedergeboorte en geloof, moeten beiden wel worden onderscheiden, maar niet gescheiden. Er is geen geloof in Christus zonder wedergeboorte. Er is ook geen wedergeboorte zonder geloof in Hem. Ze horen bij elkaar. In de wedergeboorte wordt een dode zondaar Christus ingelijfd door het oprecht geloof. Er komen geloofsuitgangen naar Hem. De Dordtse Leerregels spreken van een ‘daadwerkelijk geloven’ (DL h. 3/4, par. 12). Christus is voor het nieuwe hart de enige grond der zaligheid en de enige hoop en verwachting. Er is een gevaar om de dingen die aan de weder geboorte vooraf gaan voor de wedergeboorte zelf te houden. Dan maken we bijvoorbeeld een grond van onze tranen en onrust. Een grond van onze geestelijke indrukken en levensernst. Als er belangstelling komt voor de dingen van de Heere is dat groot, maar dat is de wedergeboorte niet. Buiten Jezus is geen leven.

De Tijd Van De Wedergeboorte

De tijd van wedergeboorte verschilt. Van Johannes de Doper weten we dat hij, voor hij geboren werd, al wederom geboren was. De Heere kan het wonder van de wedergeboorte werken in baby’s en kleine kinderen. Niets is voor Hem onmogelijk. Het gaat niet zozeer om het moment van de wedergeboorte, maar om de vraag óf we wederom geboren zíjn. Iemand die getrouwd is, weet niet altijd meer het eerste moment te noemen dat de liefde tot de ander kwam. Maar hij weet wel dat hij getrouwd is. Het gaat er dus niet om dat we met zekerheid de tijd kunnen noemen van de wedergeboorte. We moeten weten dat alles buiten Christus de dood voor ons is geworden en dat Hijzelf ons alles is geworden. Is dat zo bij u? En als we Hem door genade persoonlijk mogen kennen en niet vreemd zijn aan de levendmakende kracht van het Woord, laten we dan steeds weer bidden: Gun leven aan mijn ziel... (Ps. 119:88, ber.). Hij Die het leven werkte, wil dat genadeleven ook onderhouden. Hij staat voor alles in. Want uit Hem, en door Hem, en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid in der eeuwigheid. Amen (Rom. 11:36).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen