De Kerkdienst in het Inloophuis

‘O, het is al half twee, laten we in de zaal gaan zitten, want Corné wil op tijd beginnen’, hoor ik iemand zeggen. En inderdaad, op tijd beginnen hoort ook bij de ‘opvoeding’ van structuur rondom en tijdens de samenkomsten … Eenieder pakt een Bijbel en zoekt zijn of haar plekje. Het opzoeken van de eerste psalm is al een hele toer … Handig om er dan zo’n touwtje tussen te doen, want we zingen straks weer uit diezelfde psalm, zodat we de wijs een beetje leren. Inmiddels zijn we begonnen met de verkondiging, nadat we het Schriftgedeelte hebben gelezen. De inhoud hiervan laat ik voor nu even achterwege. Er wordt met aandacht geluisterd en daardoor heeft niemand in de gaten dat er nog iemand binnenkomt. Ik ben genoodzaakt om even te stoppen en hem welkom te heten. Maar al snel blijkt dat hij niet alleen is gekomen ... Naast hem loopt er een flinke hond parmantig de zaal in … ‘Uhhh ... meneer ... we hebben hier een samenkomst en zou u de hond misschien even buiten willen laten, zodat we hier ongestoord verder kunnen gaan’, zou een reactie kunnen zijn van ons, kerkmensen, tijdens een kerkdienst. Maar zo is het niet in Oosterhart. Ik heet hem dan ook van harte

welkom. ‘Komt u gerust verder meneer, fijn dat u langskomt. De hond heeft al gegeten?’, doelend op de vraag of hij zich gedeisd zal houden. ‘O, jazeker, van hem zult u geen last hebben hoor.’ Hij zoekt een stoel op en gaat zitten. Tja … daar sta je dan als evangelist. De draad moet weer opgepakt worden en de aandacht moet weer getrokken worden. Maar al snel zitten we weer midden in de stof en luistert men aandachtig, inclusief de hond. Na afloop raak ik met de man aan de praat en vraag ik hem hoe het toch komt dat hij ineens zo binnenstapte. ‘Nou, ik liep langs en hoorde jullie zingen, omdat de deur openstond. En ik had er al wel eens van gehoord dat hier diensten gehouden werden dus dacht ik eens binnen te gaan kijken. En ik moet u zeggen dat het me wel erg aansprak en boeide wat u te vertellen had. Ik zal vast nog eens komen, en mag de hond dan weer mee?’

Evangelisatie

Iemand vroeg eens: ‘Zullen de heidenen die het Evangelie nog nooit gehoord hebben zalig worden?’ Voor mij is het eerder de vraag of wij, die het Evangelie hebben en het niet doorgeven aan degenen die het niet hebben, zelf wel behouden kunnen zijn.’

Charles Haddon Spurgeon

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen