Opgemerkt

”Onder de aandacht”

In het RD (26-10) stond een verslag van de bijeenkomst van de presentatie van het boek ”Onder de aandacht”. Volgens dit verslag zou ik vrezen dat er binnen kerkenraden niet voldoende aandacht is voor mensen met een beperking. Tijdens de forumbespreking heb ik echter aangegeven dat het mooi zou zijn wanneer er in kerkelijke gemeenten, naar voorbeeld van de Gereformeerde Gemeenten, kerkelijke contactpersonen worden aangesteld die fungeren als schakel tussen de kerkenraad en mensen met een beperking en hun gezinsleden. Hiermee heb ik dus de gemeenten waar de aandacht voor mensen met een beperking goed geregeld is, als voorbeeld willen gebruiken voor gemeenten waar de aandacht voor deze mensen nog niet optimaal functioneert.

H. J. Colijn

Woerden

Evangelischen

Volgens dr. Henk Dijkgraaf zou ik de evangelischen niet serieus nemen (RD 27-10) toen ik de stelling verdedigde dat het onaanvaardbaar is als gereformeerd en evangelisch met elkaar vermengd zouden worden. Ik bedoelde daarmee niet dat gereformeerden en evangelischen niet met elkaar zouden mogen spreken. Maar een gesprek lijkt me vrij zinloos omdat ze elkaar nergens wezenlijk zullen raken, laat staan dat ze ooit tot overeenstemming zouden kunnen komen. Tenzij hij of zij met een evangelische instelling gereformeerd wordt. Met de onaanvaardbare vermenging van gereformeerden en evangelischen bedoel ik nadrukkelijk de huidige evangelicalisering en charismatisering van gemeenten die op de een of andere wijze de naam ”gereformeerd” in het vaandel voeren. Daarvan getuigt het onthullende en onthutsende proefschrift van dr. J. M. D. de Heer.

Wie niet leeft uit het ”door genade alleen” en ”door het geloof alleen”, heeft allerlei andere ‘speeltjes’ nodig om zichzelf te profileren als gelovige, zoals het acteren en manipuleren met genadegaven of tongentaal. De gaven houden op, zegt Paulus, maar de liefde blijft tot in eeuwigheid (1 Kor. 13). Daarmee relativeert hij de charismata en damt wildgroei in vanuit zijn alomvattend thema van de rechtvaardiging van de goddeloze. Ten diepste gaat het erom dat we als evangelischen én gereformeerden niet of nauwelijks meer weten wat het inhoudt om in Christus te zijn vanuit een doorleefde rechtvaardiging van de goddeloze. En daarmee hangt weer samen de echtheid van bekering en wedergeboorte. Waar is vandaag het authentieke geestelijke leven onder gereformeerden én evangelischen?

Dr. C. A. van der Sluijs

Veenendaal

Aarde lekke voetbal

Het RD (22-10) gaf een verslag van een lezing van drs. Hans Hoogerduijn. In dit artikel werd hij geoloog genoemd. Als creationist is hij weliswaar al jarenlang bezig om zijn mening over geologie door te geven, maar hij is niet afgestudeerd in de geologie.

Een serieus geoloog zou bijvoorbeeld nooit beweren dat onderzeese vulkaanuitbarstingen voor grote tsunami’s zorgen. Er vinden tegenwoordig vrijwel voortdurend onderzeese erupties van vulkanen plaats, maar die veroorzaken geen tsunami’s. Het Perm te reduceren tot een roestig sedimentlaagje, zoals Hoogerduijn doet, is ronduit lachwekkend. Hij is er kennelijk niet van op de hoogte dat er afzettingen uit het Perm bekend zijn van vele honderden meters dikte en gebieden waar zeeafzettingen zonder roest uit deze periode bekend zijn die rijk zijn aan fossielen. Hoogerduijn beweert dat er tijdens het Perm geen plantengroei was. Er zijn echter prachtige landplantenfossielen gevonden in Permische lagen.

Het wordt tijd dat creationisten de geologie als wetenschap serieus gaan nemen, er niet selectief in gaan winkelen en een overvloed aan harde wetenschappelijke feiten niet langer negeren. Het wordt hoog tijd dat creationisten gaan beseffen dat ze bekeringen van ongelovigen tegenhouden door geologie en soms ook andere wetenschappen ten onrechte belachelijk te maken.

Dr. Pieter A. M. Gaemers

Winterswijk

Evangelischen en Dordt

Het snijvlak tussen Gomarus en Arminius is messcherp. Ook dr. M. Klaassen weet dat in het artikel ”Dordt en Wittenberg” haarfijn te verwoorden. De twist over de genade is echter niet slechts een theologische maar ook een pastorale kwestie. Dr. Klaassen schrijft terecht dat het voor Luther tot grote troost was dat hij mocht weten dat het „heil onttrokken is aan mijn keuze.” Luthers insteek is vanuit pastoraal oogpunt goed te begrijpen. Zijn worsteling om door al zijn goede werken een genadig God te verkrijgen waren op niets uitgelopen. Het ”sola gratia” werd zijn weg tot leven.

Ik ben nu al jaren predikant in een evangelische gemeente en predik week in week uit de vrije genade Gods. Het raakt me als dr. Klaassen, en niet alleen hij, dat al te makkelijk wegschrijft als „de hoogmoedige, zelfbewuste, autonome mens” die dan zijn eigen keuze zou maken. Ik weet wel dat hij dat niet een-op-een verbindt met evangelische gelovigen, maar het ligt er wel in besloten. Als ik de genade Gods, die heilbrengend is voor álle mensen, preek, is het mijn gebed dat God hun harten opent zoals eens het hart van Lydia de purperverkoopster. Hij stelt echter geen enkele voorwaarde aan de genade, zelfs niet een diep berouw, een verscheurd gevoel over de zonde of een diepe inleving van de verloren staat. Dan is het pastoraal om juist niet de verkiezing voorop te stellen, maar Gods welmenend aanbod.

Ds. Simon van Groningen

Grootebroek

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen