Kleine Kroniek

Zoals de ouden zongen...

Op vrijdag 25 oktober verscheen een bijzonder nummer van , , De Wekker", het Orgaan der Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland. Een jubileumnummer, aangezien dit blad de 100ste jaargang heeft volgemaakt. In deze als magazine uitgevoerde uitgave zijn wetenswaardigheden te lezen over de geschiedenis van de Chr. Geref. Kerken in het algemeen en van , , De Wekker" in het bijzonder. Een goede zaak is dat ook aan de jeugd is gedacht. Ds. H. van 't Spijker schrijft over jongen die piepen zoals de ouden zongen:

„Achter ons huis hebben wij maar een kleine tuin. Net als veel Nederlanders die in een gewone buitenwijk van een stad of in een niet al te klein dorp wonen is er net genoeg plaats om in de zomer tussen wat bloemen en groen buiten te kunnen zitten. En toch zijn op die kleine plek dit jaar driemaal jonge merels uit het ei gekomen en na een paar weken uitgevlogen. Tegen de muur staan aan beide zijden van de tuin struiken die blijkbaar hoog genoeg en dicht genoeg waren om de oude merels een gevoel van veiligheid te geven. Van het eerste nest hebben we niet zoveel gemerkt. Het was voor ons een drukke tijd. We wisten dat het nest er was, hebben wel eens een enkele keer de oude vogels er naar toe zien vliegen, maar daar bleef het bij. Op een dag merkte je dat het nest leeg was. Van het tweede nest konden we wat meer zien. Het was zo pal naast het keukenraam gebouwd, dat je eerst de broedende vogel duidelijk kon zien zitten en later zag je de opengesperde snavels van de jonge vogels boven de rand van het nest uitkomen. En toen gingen wij met vakantie en toen we terugkwamen kon je alleen aan een verwarde hoop takjes en strootjes nog zien dat er een nest geweest was.

Maar de eerste de beste dag thuis merkten we al dat er weer een nest moest zijn. Als je je wat rustig hield in de tuin dan kwam er een merel steeds naar dezelfde plek en geritsel verried dat er daar nog meer te vinden was. Als je goed keek kon je het nest ook wel zien. Er moesten wel jongen zitten want heel zacht hoorde je af en toe wat piepen. Met de dag werd het piepen luider. Je zag de oude vogels steeds drukker aanvliegen met voedsel voor hun jongen.

Op een zondagmiddag kwam het eerste jong uit het nest. Voorzichtig van tak naar tak ging het naar beneden. Luid liet het zodra het een van de ouders in de nabijheid was horen waar het zat, want het wilde nog wel gevoerd worden. De volgende morgen was het ene jong uit de struik verdwenen. Op het pad achter de

schuur volgde het een van de oude merels naar een andere tuin waar nogal veel onkruid stond: een goede plek voor een jonge vogel om zich te verbergen en ook nog genoeg slakjes en ander voedsel te vinden. Ondertussen was de volgende jonge vogel aan het uitvliegen. Ook weer hetzelfde gekrijs op verschillende plaatsen in de struik tegen de muur. Later zag je het dier op de grond in de tuin en het werd door de oude vogel weggeloodst. Voor de maandag om was, was het nest leeg. Enkele dagen nog zag je een merel met een of twee jongen een poosje in de tuin. Je zou haast zeggen dat ze les kregen in het vinden van de beste plekjes om voer te vinden. De oude vogel scheen er alles voor over te hebben en het jong volgde overal.

In de honderd jaar, waarin De Wekker verscheen, zijn er duizenden Christelijke Gereformeerde gezinnen geweest, waar de ouders alles voor hun kinderen over hadden. Zij droegen eten aan en de kinderen aten. Zij waren dag in dag uit in de weer voor hun „nest". En daarbij hoorde ook de verwijzing naar de Here, naar de kerk, naar de catechisatie, naar de jeugdvereniging of vroeger wellicht naar de meisjesof jongelings vereniging.

In sommige gezinnen is het daarbij gebleven. Als je zelf niet of zelden christelijke lectuur leest, dan zul je ook niet anderen daarvoor stimuleren. Het hoeft je niet te verwonderen dat er heel wat Christelijk Gereformeerde jongeren zijn die nooit in De Wekker lezen. Thuis is die immers niet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen