De Kruisverdrager en de Schandeverachter

Er was in de gemeente veel tegenstand en verlies, veel verdrukking en smaadheid, schaamteloosheid en zelfs bero- ving. Misschien herkent u het wel. Eerst liet de duivel je nog wat met rust. Maar nu blaast hij in alle heftigheid van allerlei kanten. Hoe moet het dan verder? Hoort dit bij het ware geloofs- leven? En vooral ook: weet de Heere hiervan af?

Hoe bemoedig je zulke aangevochten volgelingen van de Heere Jezus? Zoals de schrijver van deze Hebreeënbrief het deed. Tel- kens weer trekt Paulus de gedachten naar de Heere Jezus, als de zegevierende en opgevaren Hogepriester. Hij doet dat in de lijn van Jesaja 45:22: ‘Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde; want Ik ben God en niemand meer’.

In de woorden van Hebreeën 12 vers 2 vestigt Paulus echter de aandacht op de lijdende Jezus aan het kruis. Zijn doel is dat we in het zien van Hem niet zullen ver- flauwen en niet zullen bezwijken in onze zielen (vers 3).

De Leidsman

Hoe kan dat bitter lijden van Jezus een ontmoedigde volgeling nu bemoedigen? Ten eerste kan het bemoedigend zijn om te weten dat de weg die wij gaan, geen vreemde weg is. Allen die God vrezen, gaan door wegen van moeite, verdriet, tegenstand en vernedering (zie Hebr. 11). De Heere Jezus Zelf ging ook zo’n weg. Zoals de Meester, zo de knecht dus.

Christus had die weg Zelf niet nodig als kastijding of correctie, zoals wij, maar Hij onderging Zijn weg wel als een lijdensweg. Ten tweede is het bemoedigend om Jezus te zien als de Leidsman en de Voleinder. Als Leidsman is Hij de Voorloper. Hij ging ons voor in de weg van het kruis. Zijn volgelingen zetten dus als het ware onze voetstappen in de Zijne. Maar dat betekent ook dat Hij weet wat we ervaren. Hij kan mede-lijden (zie Hebr. 4:15), omdat Hij in alle dingen - net als Zijn volk - verzocht geweest is. Laat dat vrijmoedigheid geven om tot Hem te komen (zie Hebr. 4:16).

De Voleinder

Gelukkig is Christus ook de Voleinder. Hij heeft de loopbaan tot het einde toe volbracht. Hij is niet onderweg op de weg gestruikeld, hoewel Zijn lijden om Zijn volk los te kopen van de zondeschuld onmen- selijk zwaar was. Hij heeft niet alleen het kruis gédragen, maar ook vérdragen. Hij deed dat geduldig, doorzettend en onderworpen, maar vooral ook gelovig in het vooruitzicht van de vreugde die Hij eens had bij Zijn Vader. Zo heeft Hij het kruis verdragen.

De apostel verklaart de diepte van dat ‘verdragen’ in deze woorden: ‘… en schande veracht’. De Engelse vertaling schrijft het als ‘… de schande veracht’, waarmee het accent juist wordt gelegd op de schande van het kruis.

Wij zien het kruis van de Heere Jezus nu in het licht van het Evangelie, als het dierbaarste bewijs van de liefde voor Zijn Vader en van Zijn zondaarsliefde. Zie, hoe diep Hij wilde buigen om de schuld van

Zijn volk af te lossen. Voor het Joodse en Griekse oog was er echter niets méér oneerbaar, schandelijk en schaamtevol dan juist het kruis. En zo was het ook voor Zijn oog en hart. Als een vervloekte hing Hij tussen hemel en aarde, gekruisigd en door de Vader verlaten. Het bracht Hem tot Zijn meest intense gebeden en smekingen, ‘met sterke roeping en tranen’ (Hebr. 5:7). Toch heeft Hij, gewillig maar niet ongevoelig, getrouw maar niet zonder worsteling, de schaamte en de schande van het kruis veracht, alsof het níets was. En in die weg heeft Hij de overwinning behaald, niet zozeer voor Hemzelf, maar voor allen die, zich schamend in het licht van hun eigen zonden, door genade nu op Hem mogen zien, en die Hem verwachten tot hun zaligheid (zie Hebr. 9:28).

Zie op Hem

Nadat de apostel Paulus in Hebreeën 11 de aandacht had gevestigd op de vele geloofshelden, vestigt Hij in hoofdstuk 12 de aandacht weer op Jezus. Hij wil zeggen: Zie op Hém! Aanmerk Hém! Alleen Hij kan ons door Zijn genadige kracht verster- ken om ons geloof niet te verliezen en om de last en de zonde die ons dagelijks omringt af te leggen (zie Hebr. 12:1). Laat dat ons gebed mogen zijn: Heere Jezus, leer mij altijd op U te zien! Leer mij van alle omstandigheden, van schande en onge- mak, van verlies en tegenstand, van last en zonde, áf te zien om alleen op U te zien. Als we Hem zo mogen volgen, dan zal het ons deel zijn wat David eens zong: ‘Zij hebben op Hem gezien, ja, Hem als een waterstroom aangelopen; en hun aange- zichten zijn niet schaamrood geworden’ (Psalm 34:6).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen