‘Doch nu is hij naar Jezus gegaan’
Een kooi met onrein gevogelte, een schorpioenenhol. Zo zag Joseph Charles Philpot na ontvangen genade zijn eigen hart. Op 9 december 1869 was de strijd gestreden en de geest gevloden.
Eind november 1869. Joseph Charles Philpot is ziek, verzwakt en uit- geput. Het leven heeft zijn glans verloren, schrijft hij in een laatste brief aan zijn zuster Frances Mary. ‘Toch is er een natuurlijke afkeer van de dood, ja zelfs een vreze hoe het in dat plechtig uur met ons zal zijn’.
Naar zijn ziel gevoelt Philpot zich ‘donker en dodig’. Hij heeft, schrijft hij, aan niets méér behoefte dan aan een openbaring van Christus aan zijn ziel. Maar hij heeft zo’n last van de zonde en aan vele dingen waarop hij met schaamte moet terugzien. Met zijn laatste krachten werpt Philpot zich op ‘de rijke barmhartigheid, de vrije, soevereine en overvloedige genade van God’. Hij ziet er naar uit dat God met hem zal zijn ‘opdat wij geen kwaad behoeven te vrezen wanneer wij geroepen worden om het dal van de schaduw des doods door te gaan’.
Groeten aan de vrienden
Op dinsdag 7 december wordt het al minder. Philpot neemt afscheid van zijn kinderen, vraagt hen om zijn vrienden har- telijk te groeten, zegt wie hem begraven moet en waar dat moet gebeuren. Daarna spreekt hij plechtig: ‘Goedertierenheid en barmhartigheid hebben mij gevolgd al de dagen van mijn leven’.
Midden in de nacht verlangt hij heen te gaan. Met tussenpozen zegt hij: ‘Het is beter te sterven dan te leven. Machtig om te verlossen! Machtig om te verlossen! Ik sterf in het geloof dat ik gepredikt en gevoeld heb. Het bloed van Jezus Christus reinigt ons van alle zonden. O, mocht ik nu heengaan en bij Christus zijn, want dat is zeer verre het beste’.
Zijn laatste woorden zijn: ‘Hoe schoon’. En: ‘Loof de Heere, o mijn ziel’.
In de nacht van 9 december 1869 gaat Joseph Charles Philpot de eeuwige rust in.
De dood als vriend
Op donderdag 16 december vindt de begrafenis plaats op de begraafplaats in Croydon, een buitenwijk van Londen. Zijn vriend Francis Covell leidt de begrafenis. In de kapel op de begraafplaats spreekt Covell onder meer: ‘Het was de dood die onze geliefde vriend bij Christus bracht, het beste wat hij ooit verkrijgen kon. (…) De dood bewees zijn beste vriend te zijn, want deze droeg hem in de armen van de Zoon van God.
Covell wees op drie geboortedagen die Philpot had gekend: de dag dat hij geboren werd in deze wereld van zonde en tranen. De tweede was de dag waarop hij weder- geboren werd uit de Geest en Gode levend gemaakt door Christus. Zijn derde geboortedag was zijn sterfdag, ‘toen zijn ster- felijk vlees bezweek en zijn uit de hemel geboren geest opvoer tot de God en Vader van alle barmhartigheid’. Op zijn eerste geboortedag werd Philpot gevangengeno- men door de duivel. Op zijn tweede werd de zonde tot een dienstknecht gemaakt, want de liefde van Christus deed hem toen de eeuwige dingen najagen. En op de laatste geboortedag werd de zonde vernie- tigd. ‘De Geest getuigde in zijn hart dat hij een kind van God was. Welgelukzalig mens! Welgelukzalige Philpot!
Vriend Thomas Godwin sprak ook een woord. Hij noemde Philpot ‘een van de zachtmoedigste en kinderlijkste mensen die ooit door God bij de hand genomen was’. ‘Doch nu is hij naar Jezus gegaan, Die hij liefhad. Nu heeft de God Die hij liefhad hem na alle stormen en beproevingen veilig gebracht in het land der heerlijkheid’. Als de kist in het graf is neergelaten, zegt Covell: ‘Het is voorbij. De strijd is gestre- den. De geest is gevloden. Laat Sions kinderen wenende de roede kussen, de klederen omgorden met een zak van de diepste rouw. Gelijk de landman zijn zaad uitstrooit op hoop van een rijke oogst, zo vertrouwen wij het lichaam van onze vriend aan het stof toe, verzekerd van een vaste hoop op de opstanding ten eeuwi- gen leven’.
Gods gave
Joseph Charles Philpot, de metgezel van Sions pelgrims, ligt begraven op de begraafplaats aan de Queens Road in Croy don. Daar vindt men nog zijn graf. Een van de teksten op de tombe luidt: ‘Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave’.
(wordt vervolgd)
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 februari 2022
De Saambinder | 24 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 februari 2022
De Saambinder | 24 Pagina's