Een lied in de herberg

Voor een huisje zat een oude vrouw op een stoel. Hendrik liep naar haar toe. ‘Goedemorgen. Wilt u iets van mij kopen?’ vroeg hij.

‘Als je brillen bij je hebt…’, antwoordde de vrouw. Ze nam haar bril van de neus. ‘Deze is alleen nog maar goed voor dichtbij’, vervolgde ze. ‘Ik wil er één hebben waar ik wat verderaf mee kan zien’.

‘Dan heb ik een goede voor u’, zei Hendrik. ‘Eén waarmee u dichtbij en veraf kunt zien. Precies zoals nodig is. U kunt er zelfs mee door lucht en wolken zien’.

‘Da’s een wonder!’ riep de oude vrouw. ‘Zó’n bril wil ik hebben. Kom maar binnen’. Hendrik volgde haar en deed zijn tas open. Hij nam er een Bijbel uit, legde die op de tafel en opende hem.

De oude vrouw wachtte geduldig. ‘Waar blijven de brillen nou?’ vroeg ze ten slotte.

‘Hier’, wees Hendrik. Hij wees naar de Bijbel. ‘Ze zijn van een ander soort dan u bedoelt, maar veel onmisbaarder. Wie deze goed gebruikt, kan er in de eerste plaats zijn eigen hart door bezien. Dat is toch wel dichtbij, nietwaar? Hij kan te weten komen hoe treurig het daarbinnen door de zonde is gesteld. Maar hij kan ook blikken in het liefdeshart van de Vader, Die in de hemelen is en vandaar Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft tot een Zaligmaker van degenen die zich als zondaar voor God leren kennen. Hij kan zien hoe bij de komst van die Zoon de engelen nederdaalden’. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen