De opstanding, een fundamenteel leerstuk

Het is een fundamenteel leerstuk dat we met Pasen gedenken. Jezus Christus is uit de dood opgestaan. Er is een lichamelijke opstanding van de doden. Eens zal de laatste bazuin klinken en zal het gehoord worden: Staat op gij doden en komt ten oordeel.

Bestreden

De loochening van de lichamelijke opstanding is niet iets wat onder de invloed van Griekse filosofen alleen in de gemeente van Korinthe voorkwam. Dat leerstuk is vaak bestreden, zelfs door theologen.

Ik noem slechts een paar voorbeelden uit de meer recente geschiedenis. In 1866 spraken drie jonge, moderne predikanten in Voorne-Putten (A.C. Duker te Geervliet, J. van Loenen Martinet te Heenvliet en W.C. van Maanen te Abbenbroek) met elkaar af dat ze op het Paasfeest onomwonden aan de gemeente zouden meedelen niet te kunnen geloven in de lichamelijke opstanding van Jezus. Uit 1989 dateert de geruchtmakende uitspraak van de hoogleraar F.O. van Gennep: ‘Ik geloof niet in de lichamelijke opstanding, en evenmin in wonderen’. Wie denkt in dit verband niet aan prof. H.M. Kuitert (1924-2017) die beweerde dat lichamelijke opstanding onvoorstelbaar is en aan moderne mensen niet is te verkopen.

Ook wij behoren tot die moderne mensen. Daarom is het goed dat we nagaan wat de Schrift bij monde van de apostel Paulus zegt over de opstanding. Opdat we niet meegevoerd worden met mensen die zich nog wel christen noemen, maar beweren dat je ook wel christen kunt zijn zonder in de lichamelijke opstanding te geloven.

Het gaat in die gedachte voor ons mensen om ons ethisch handelen en om navolgers van Christus te zijn. Het overdenken van de opstanding van Christus in het licht van onze opstanding uit de doden op de grote dag van Christus’ wederkomst moge de Heere gebruiken om ons de kracht daarvan in ons hart en leven te doen verstaan, voor het eerst of opnieuw. Door Zijn opstandingskracht worden wij opgewekt tot een nieuw leven (Heidelbergse Catechismus, Zondag 17).

Van levensbelang

Welke gevolgen heeft het als we de opstanding van de doden loochenen? Het antwoord geeft Paulus meteen in vers 13: Dan is Christus ook niet opgewekt. Dan wordt het hart uit het Evangelie gesneden. In heel het Nieuwe Testament hoor je de hartenklop van deze waarheid: de opstanding is van levensbelang. De apostel benadrukt dat nog eens in vers 16: ‘Want indien de doden niet opgewekt worden, zo is ook Christus niet opgewekt’. Dan is de prediking ijdel, leeg, van geen enkele waarde. Vals en onwaarachtig, zeggen de kanttekenaren.

Als Christus niet is opgewekt, dan is Hij in de dood gebleven. Dan is er geen eeuwig leven. De inhoud van de prediking is toch altijd en alleen de verkondiging van een levende Jezus? Daarom komen we ook samen op de eerste dag van de week, de opstandingsdag van Christus. Het Leven heeft getriumfeerd over de dood. Gods knechten prediken niet een dode Christus, maar een levende Zaligmaker. Het eeuwige leven is door en uit Hem. ‘Ik leef en gij zult leven’. Een levende Zaligmaker, Die zit aan de rechterhand van God de Vader en eenmaal wederkomen zal op de wolken des hemels als de eeuwig Levende om te oordelen de levenden en de doden. Hij zegt van Zichzelf: ‘En Die leef, en Ik ben dood geweest, en zie, Ik ben levend in alle eeuwigheid’ (Openb. 1:18).

Laten we toch niet aan de woorden van de Zaligmaker Zelf voorbijgaan. Daarmee staat of valt immers het hele leerstuk van de zaligheid.

Vele verschijningen

De apostel Paulus heeft altijd zo gepreekt. Hij heeft gewezen op Christus, Die gestorven is voor onze zonden naar de Schriften en begraven en op de derde dag opgestaan naar de Schriften. In 1 Korinthe 15 voert hij daarvoor vele verschijningen van de Heere Jezus na Zijn opstanding aan. Als dit niet waar zou zijn, zegt Paulus, dan is mijn prediking niet alleen ijdel en uw geloof ijdel, maar dan ben ik een valse getuige van God. Dan zijn de verkondigers van de opstanding van Christus bedriegers en leugenaars. Dan kunnen zij niet zeggen: ‘Wij bidden van Christuswege, laat u met God verzoenen’. Dan zijn ze gezanten van de duivel.

Dan is ook het geloof ijdel, leeg, vals en onwaarachtig. Het geloof berust dan slechts op fantasie. Het is tevergeefs om te geloven. Daarmee wordt alle troost aan Gods kinderen ontnomen. Als door het geloof mocht worden gezien op Hem, Die gekomen is in de wereld om de zonden van de Zijnen te verzoenen, en de vrucht van Zijn verdienste mocht worden ervaren in het spreken van Hem door Zijn Woord en Geest, dan was dat niet meer dan een luchtspiegeling, een fata morgana, en geen werkelijkheid. Dan is alles tevergeefs. Geen leven na de dood, geen verzoening van de schuld, geen vergeving van onze zonden, geen eeuwig leven in de nabijheid van God, geen eeuwige heerlijkheid. Dan ontvalt aan alle verkondiging van het Evangelie de grond. Ontkenning van de lichamelijke opstanding heeft zelfs gevolgen voor hen die reeds ontslapen zijn.

De Eersteling

Daarom moet de roep klinken: het is Pasen. Christus is opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden van degenen die ontslapen zijn. Daarom is er voor verloren zondaren doen aan, want Christus heeft door Zijn opstanding de dood overwonnen, opdat Hij ons de gerechtigheid, die Hij door Zijn dood ons verworven had, kon deelachtig maken. En zij, die door Zijn kracht zijn opgewekt tot een nieuw leven, hebben in de opstanding van Christus een zeker pand van hun zalige opstanding.

Dat gedenken we met Pasen. En daarom is de opstanding van de doden een fundamenteel leerstuk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen