De bekering van Zachéüs

De drie stukken

Een van de dingen die onder ons volkomen zekerheid hebben is de inhoud van vraag en antwoord 2 van onze Heidelbergse Catechismus. Het gaat daarin over de bevindelijke kennis van de drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid. Jongeren kunnen soms vragen hierover stellen. Buiten ons wordt nogal eens de opmerking gemaakt dat de weg der bekering ook kan beginnen met het tweede stuk, en dat je door het geloof in de Zaligmaker tot zondekennis komt. Een voorbeeld dat daarbij soms wordt aangehaald, is dan de bekering van Zachéüs. In dit artikel willen we iets aanroeren van de bekering van Zachéüs en ook deze vraag onder ogen zien.

Een verloren mens

Jezus is op reis naar Jeruzalem. Voor de laatste keer trekt Hij door Jericho, de stad die nooit herbouwd had mogen worden. In die stad vindt de ontmoeting met Zachéüs plaats. Zachéüs was een Jood. Jezus zal van hem zeggen, dat hij ook een zoon van Abraham is. Maar tegelijk heeft hij de vijandschap van zijn eigen volk op de hals gehaald door samen te werken met de vijand. Hij is immers een tollenaar. Ja, een overste der tollenaren. Hij is rijk. Ten koste van zijn eigen volk. Dit tekent de staat van Zachéüs. Jezus zal er straks van zeggen dat Zachéüs een verloren mens was.

De laatste keer

In het hart van die verloren mens is de begeerte ontstaan om Jezus te zien. Was dit een zaligmakende begeerte of was het slechts nieuwsgierigheid? Deze vraag wordt in Gods Woord niet beantwoord. Zeker is dat God deze begeerte gewerkt en gebruikt heeft. Wij zouden vandaag de dag zeggen: ”Zachéüs heeft de middelen waargenomen.”

Belangrijker dan de begeerte van Zachéüs om Jezus te zien is de begeerte van Jezus om Zachéüs te zien. Hij staat stil en roept hem met een machtswoord, dat niet tegen gestaan kan worden. Zachéüs, haast u en kom af; want Ik moet heden in uw huis blijven. Hij noemt hem bij zijn naam. Hij toont dat Hij hem kent en alles van hem weet. Hij zegt daarbij dat Zachéüs zich moet haasten. Het is de laatste keer dat Jezus in Jericho komt. Het grote werk van bekering kan geen uitstel lijden. Zachéüs ontvangt hem met blijdschap. De Schrift zwijgt ook over de aard van deze blijdschap.

Een vernieuwd hart

De Schrift zwijgt ook over het gesprek dat in het huis heeft plaatsgevonden. De Schrift vertelt wel de uitkomst van het gesprek. Het hart van Zachéüs is vernieuwd. Dat blijkt uit zijn opmerking over zijn geld en goed. Zie, de helft van mijn goederen, Heere, geef ik den armen; en indien ik iemand iets door bedrog ontvreemd heb, dat geef ik vierdubbel weder. Het gesprek met Zachéüs is ontdekkend van aard geweest. Jezus heeft hem ontmaskerd als een dief. Zijn vorige zonden zijn helder in zijn gedachten gekomen. Hij ziet ook zijn geldgierigheid als wortel van alle kwaad. Maar hij leert ook dit kwaad te haten en doet afstand van de helft van zijn bezittingen om aan de armen te geven. Het is ná deze belijdenis van zonden dat Jezus hem zalig spreekt.

Een gewillig volk

Uit de woorden van Zachéüs is ook nog iets anders af te lezen. Dat is de grote gewilligheid die er in zijn hart is ontstaan. Zeer gewillig doet hij afstand van zijn goederen. Misschien is dat wel het meest kenmerkende in de bekeringsgeschiedenis van Zachéüs. ¹ Mogelijk heeft God dáárom de bekeringsgeschiedenis van Zachéüs laten optekenen in de Heilige Schrift. De gewilligheid die kenmerkend is voor het werk Gods in het hart van de van nature vijandige zondaar. De gewilligheid waarvan we belijden dat ” … een gewillige en oprechte gehoorzaamheid des Geestes de overhand begint te krijgen.” ²

Discussiepunt of gebedszaak

In de bekering van Zachéüs blijken helder de drie stukken. Hij heeft inzicht in zijn zondig bestaan. Hij wordt door Christus verlost. Hij is zeer gewillig naar Gods wet te leven. Daarop ziende is het onnodig om een discussie te voeren over de bekering van Zachéüs. Laat ons gebed zijn om door de Heilige Geest onderwezen te worden en dezelfde bekering te mogen ontvangen als Zachéüs!

Noten

1. In tegenstelling tot de rijke jongeling, die geen afstand wilde doen van zijn bezittingen, Markus 10 : 17-31

2. Dordtse Leerregels hoofdstuk III-IV, paragraaf 16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen