De heilige oorlog (106)

De waarschuwing van Lucifer

Nadat Diábolus en de andere duivelen de brief gelezen en overdacht hebben, bespreken ze welk antwoord ze zullen geven. De eerste die zijn menig geeft, is Lucifer. Hij zegt: ‘Stap één van het plan van de Diábolonisten in Mensziel, namelijk het nog verachtelijker en zondiger maken van Mensziel met alle mogelijke manieren en middelen, zal waarschijnlijk wel lukken. Er is geen betere manier om een ziel te verwoesten. Vele jaren geleden was onze oude vriend Bíleam op deze wijze bezig en daarin was hij heel voorspoedig. Laat deze manier van handelen voor ons en alle Diábolonisten voor nu en altijd een basisprincipe zijn. Alleen de genade van Prins Immanuël kan onze plannen doen mislukken. Maar ik hoop dat de stad daar geen deel meer aan heeft. Onze vrienden in Mensziel zeggen dat een marktdag het beste moment is, omdat men dan vanwege de drukte het minst zal denken aan een aanval. Maar als men op zo’n dag nu eens het aantal bewakers verdubbelt? Ik denk dat het karakter van die dag en het verstand hen die les zou moeten leren. Bovendien vraagt hun huidige toestand toch meer bewaking! Ja, maar moeten we er geen rekening mee houden dat ze op zulke dagen altijd gewapend zijn? Als dat zo is, dan zult u teleurgesteld worden in uw poging om de stad te veroveren. Ook zult u dan uw vrienden in de stad vast en zeker in gevaar van onvermijdelijke ondergang brengen.’

De mening van Beëlzebul

Daarna neemt de voorname Beëlzebul het woord. “Er zit wel wat in, in wat Lucifer gezegd heeft. Alleen is het niet zeker of zijn vermoeden waar is. Ook is daarmee niet gezegd, dat het de enige waarheid is waarvan niet afgeweken mag worden. Ik begrijp dat hij het gezegd heeft om er stevig over te kunnen discussiëren. Laten we er achter proberen te komen, als dat tenminste mogelijk is, of de inwoners van Mensziel hun vervallen toestand beseffen. Ook moeten we te weten komen of ze onze plannen, die klaarliggen, kennen. Want in dat geval zullen ze bewakers gereed hebben en toezicht houden bij de poorten. En op markdagen zullen ze dat toezicht dan nog verdubbelen. Maar als uit onderzoek blijkt dat ze slapen, dan kan de stad iedere dag aangevallen worden, hoewel een marktdag dan wel de beste tijd is. Dit is mijn mening in deze zaak.’

Geen reformatie

Diábolus vraagt: ‘Hoe kunnen we dit weten?’ Hij krijgt als antwoord: ‘Informeer eens bij Onheil’. Die wordt erbij geroepen. Nadat het hem gevraagd is, antwoordt hij: ‘Heren, voor zover ik kan nagaan zijn de burgers van Mensziel vervallen in hun geloof en liefde. Immanuël, hun Prins, heeft hen de rug toegekeerd. Ze sturen Hem veel verzoeken om terug te keren, maar Hij maakt geen haast om hun verzoek te beantwoorden. Ook is er geen sprake van een echte reformatie in Mensziel.’

Diábolus stelt vast: ‘Ik ben blij dat er sprake is van verslapping in de reformatie. Toch ben ik bang voor hun smeekbeden. Maar hun losbandigheid is een teken dat je niet kunt spreken van hartelijke gebeden. En als het hart er niet in is, is het weinig waard. Maar ga verder, mijn vrienden. Ik wil jullie niet in de war brengen.’

Beëlzebul voegt eraan toe: ‘Als het is zoals Onheil beschrijft, dan maakt het niet zoveel uit op welke dag we aanvallen. Hun gebeden en hun macht zullen hen niet veel helpen.’

De wereld in de kerk en gebeden zonder hart

Bunyan laat zien dat de duivel niet alwetend is. De satan is er al wel blij mee dat het gelukt is om kerk en wereld in het hart te vermengen, maar dat is nog niet voldoende. Hij wil de macht weer volledig in handen krijgen. Harte loze gebeden zijn geen gebeden waar hij bang voor hoeft te zijn…

Het basisprincipe van Bíleam

Satan begrijpt ook wel dat hij een verloste ziel niet weer zo in handen kan krijgen. Zijn gewone manier is om de zonde weer voet aan de grond te laten krijgen. Het kan ook omschreven worden als het vermengen van kerk en wereld. Dát is het principe van de valse profeet Bíleam. Deze Bíleam lukt het niet om de vloek over het volk Israël uit te spreken (Num. 22-24). Hij zag een rijke beloning aan zijn neus voorbijgaan. Toen heeft hij koning Balak aangeraden om een feest te houden en de Israëlieten daarvoor uit te nodigen (Num. 31:16). Tijdens dat feest bogen de Israëlieten voor de afgod Baäl-Peor. Ja, zij ‘koppelden’ zich aan die afgod (vs. 3). Bovendien kwam het tot hoererij. Israël en de heidenen vermengden zich. Kerk en wereld werden aan elkaar gekoppeld. De toorn van de HEERE ontstak. De satan weet dat de Heere de zonde niet tolereert, ook niet in het hart van de Zijnen. Daarom werkt hij op vermenging van kerk en wereld aan, in de hoop dat het komt tot een totale breuk tussen de Heere en de ziel die in de zonde valt.

Tot op de dag van vandaag gaat satan daarmee door. Hij ziet niets liever dan een kerk waar de wereldgelijkvormigheid binnendringt en zijn slag slaat. Johannes mocht van de gemeente te Pérgamum schrijven: … gij houdt Mijn Naam, en hebt Mijn geloof niet verloochend (Openb. 2:13b), maar moest ook constateren: Maar Ik heb enige weinige dingen tegen u, dat gij aldaar hebt die de lering van Bíleam houden, die Balak leerde den kinderen Israëls een aanstoot voor te werpen, opdat zij zouden afgodenoffer eten en hoereren (vs. 14).

Achterwaarts geweken

Waar de Heere werkt, zal een reformatie van de ziel plaatsvinden. Gods kind zal er, geleid door de Heilige Geest, alles aan doen om te leven naar Gods wil. Reformatie: terug naar een leven naar Gods Woord. De reformatie in de tijd van Luther en Calvijn werd later omschreven als een tijd waarin teruggekeerd werd naar drie sola’s: Sola Fide (alleen het geloof), Sola Gratia (alleen genade) en Sola Scriptura (alleen het Woord). Maar waar de reformatie wordt losgelaten, wordt gesproken van een ‘achterwaarts wijken’. Jesaja moest daarover het ‘wee’ uitspreken: Wee het zondige volk, het volk van zware ongerechtigheid, het zaad der boosdoeners, de verdervende kinderen; zij hebben den HEERE verlaten, zij hebben den Heilige Israëls gelasterd, zij hebben zich vervreemd, wijkende achterwaarts (Jes. 1:4). Als de Heere niet ingrijpt, zal de ziel eeuwig omkomen.

Gebeden zonder hart

Satan is zeer bevreesd voor de gebeden van Gods volk. Hij weet hoeveel kracht die hebben. Maar hij weet ook dat er gebeden zijn waar hij niet bang voor hoeft te zijn. Dat zijn de gebeden waar het hart niet in is te vinden. Zij roepen ook niet tot Mij met hun hart, wanneer zij huilen op hun legers (Hos. 7:14a). We hebben ons bij Geesteslicht te onderzoeken of ons bidden een hartelijk bidden is, of een ‘huilen’. Dat laatste is een emotioneel gebed waarin veel gevoel lijkt te liggen, maar er is geen sprake van het zich werpen voor de troon der genade als een ware nooddruftige! Laat het voortdurend onze bede zijn: Heere, leer ons bidden (Luk. 11:1b).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen