Samenspraak over de brief van Paulus aan de Romeinen (64b)

HOPENDE: Wat Abraham het ene ogenblik weer eens geloven mocht, dat kon hij het andere ogenblik weer niet geloven. Ik kan niet anders zien dan dat het dat betekent, als er gesproken wordt over ‘tegen hoop op hoop’. En ik geloof dat ik daar uit ervaring iets van weet. We moeten ook niet uit het oog verliezen dat er in de tekst zo aan toegevoegd wordt: volgens hetgeen gezegd was: Alzo zal uw zaad wezen.

We kunnen niet tegen hoop op hoop iets geloven waar we geen grond voor hebben. God had aan Abraham een belofte gedaan. Zo horen we ook David zeggen in Psalm 119: Gedenk des woords, tot Uw knecht gesproken, op hetwelk Gij mij hebt doen hopen. Maar och, hoe zien we daarin dan toch ook dat Goddelijke werk. Daar wijst de apostel ons juist ook zo met nadruk op. Waar Abraham uit zichzelf niet naar gevraagd of aan gedacht zou hebben, daar had de Heere hem werkzaam mee gemaakt.

We spraken zo-even over een ijdele hoop. Zulk een ijdele hoop steunt nergens anders op dan op eigen werk en inbeelding. Maar in Abrahams leven zien we een Goddelijk werk en een Goddelijke leiding. Dat Goddelijke werk laat een mens niet los. Men kan bij ogenblikken alle hoop opgeven, daar men niet anders kan denken dan dat alles maar van zichzelf is geweest, maar even later is er toch weer een verzuchting tot God, of Hij de stille hoop toch maar niet zal willen beschamen.

De enige grond die Abraham voor zijn hoop had, was de Goddelijke belofte. De omstandigheden waren zodanig, dat er niet te hopen was. Maar Abraham heeft op een God gehoopt en in een God geloofd, Die de doden levend maakt, en roept de dingen die niet zijn, alsof zij waren.

God werkt door de onmogelijkheid heen en roept iets te voorschijn dat er niet was. Dat strekt Hem tot eer. Hij is er God voor, om zo te werken. Maar het geloof daarin en de hoop daarop, is ook Zijn werk. Hij geeft dus iets te geloven wat voor de mens onmogelijk schijnt te zijn. Hij had Abraham naar buiten geleid en tot hem gezegd: Zie nu op naar den hemel en tel de sterren, indien gij ze tellen kunt; en Hij zeide tot hem: Zo zal uw zaad zijn. En hij geloofde in den HEERE; en Hij rekende het hem tot gerechtigheid.

UITZIENDE: God gaf hem dus dat geloof en rekende hem dat tot gerechtigheid. Hier kwam geen waardigheid van het geloof als een werk van de mens in aanmerking. Door een door God geschonken geloof mocht Abraham de weg volgen die hij te gaan had. En niet verzwakt zijnde in het geloof, heeft hij zijn eigen lichaam niet aangemerkt, dat alrede verstorven was, alzo hij omtrent honderd jaren oud was, noch ook dat de moeder in Sara verstorven was. De wachters des huizes beefden en de sterke mannen kromden zich. Zo was zijn lichaam dus verstorven. De lust was vergaan.

De Heere kan echter de jeugd vernieuwen als eens arends. Later is hij na Sara’s dood nog met Ketúra gehuwd geweest en heeft uit haar nog zes kinderen gewonnen. Hij heeft dus behouden wat de Heere hem nog weer geschonken had. Ik heb daar oude mensen ook wel misbruik van horen maken. Maar daar kan ik op mijn leeftijd echt niet jaloers op zijn. Echter heb ik wel mogen ervaren dat lusteloosheid en krachteloosheid God niet in de weg staan om ons in Zijn dienst te gebruiken. Maar dat is geen weg naar het vlees. Wel een weg waarin God Zich doet bewonderen. O God, Gij zijt vreselijk uit Uw heiligdommen; de God Israëls, Die geeft den volke sterkte en krachten. Geloofd zij God.

Zo geeft Hij uit zwakheid krachten. Dat is waarlijk iets wonderlijks. God wordt steeds wonderlijker voor me, hoe ouder dat ik word. Hij geeft toch altijd maar weer moed en krachten aan degenen die hopend op Hem wachten. En of het dan kan of niet kan, men gaat door in het werk waartoe men zich geroepen ziet. Abraham heeft zijn eigen lichaam niet aangemerkt. En hij heeft ook niet in aanmerking genomen dat Sara niet alleen onvruchtbaar was geweest, maar nu zelfs op een leeftijd was gekomen dat er geen mogelijkheid meer was om nog kinderen voort te brengen. Abrahams lichaam was verzwakt en Sara’s lichaam was verzwakt, maar Abrahams geloof was niet verzwakt. God ging door met Zijn werk. Als het zo niet was, kwam de Kerk niet tot de zaligheid.

HOPENDE: We hopen het nog te mogen beluisteren uit wat de apostel hierop laat volgen, dat wat van Abraham beschreven staat, ook om onzentwil is beschreven. Och vriend, we moeten ook maar blindelings de leiding van Gods voorzienigheid volgen, maar de Heere schijnt er toch nog iets goeds in met ons voor te hebben. Veeltijds zien we dat niet en dan schijnt alles tegen ons te zijn, maar het geloof zal nu eenmaal in duisternis beoefend moeten worden. (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen