Stad viert twee jubilea tijdens herdenkingsbijeenkomst

Openingswoord

Het was de voorzitter van het schoolbestuur, de heer J.C. Wagner, die de vele belangstellenden in de Hervormde kerk welkom heette aan het begin van de herdenkingsdienst. "Honderd jaar lang christelijk onderwijs in Stad aan 't Hanngvliet, dat is een voortecht, en daarvoor willen we God danken in deze dienst. Honderd jaar geschiedenis, waarin vele gebeurtenissen en gevaren, oorlog en watersnoodramp ons omringden, maar waann ons onderwijs toch stand mocht bhjven houden. Maar ook; dat onze kinderen mochten blijven horen Wie God is."

"'k Zal gedenken hoe voor dezen, ons de HEER' heeft gunst bewezen' waren dan ook toepasselijke psalmregels die bij het begm van de herdenkingsdienst werden opgezongen.

Herdenkingswoord

En ook het Bijbelgedeelte dat gelezen werd uit Psalm 78 sprak hiervan: '...Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen...'. "Dat is het geheim van deze Psalm", zo sprak ds. W. Jeroense uit Moordrecht, "Gods grote daden vertellen en doorgeven aan het volgende geslacht."

Ds. Jeroense was in de jaren 1954-1957 onderwijzer aan de Stadse chnstelijke school, en toen hem gevraagd werd tijdens de herdenkingsdienst te willen spreken, zegde hij dat meteen toe. Zijn herdenkingswoord droeg het thema 'Om met te vergeten'. En hij noemde de afgelopen zaterdag in Stad zowel een vreugdedag, als een vierdag als ook een dankdag. "Vieren is herdenken wat er in de achteriiggende tijd is gebeurd."

In vogelvlucht schetste hij de ontwikkelingen op onderwijsgebied, vanaif de periode waarin de chnstelijke school in Stad werd opgericht. "Een tijd, tussen 1890 en 1920, die wel bekend staat als de afsluiting van de schoolstrijd. Midden in die periode was 't, dat in Stad aan 't Haringvliet een aantal mensen - onze pioniers, gedreven door hun geloofsovertuiging - zich heeft ingezet voor het oprichten van een vrije school, een school met de Bijbel." Eenmaal tot opnchting van een chnstelijke school gekomen, kreeg deze een gastvrij onderkomen in de openbare lagere school. Pas later werd een eigen gebouw betrokken, aan de Molendijk, en héél wat later, in 1982, een nieuw schoolgebouw aan de Aleijd van Puttenstraat, de huidige 'Albert Schweitzerschool'.

Ds. Jeroense wist hoe verschillende oud-leer- Imgen, "zeventigers en tachtigers", zich nog levendig herinneren hoe prachtig, maar ook ontroerend en zelfs ontroerd de leerkrachten destijds de Bijbelverhalen konden vertelden. "En 't was om die verhalen waar het onze pioniers van het eerste uur om te doen was, dat de kinderen ze tot in hoofd en hart doorverteld zouden krijgen. De Bijbel is immers een levensboek. Ook Albert Schweitzer had in zijn leven één woord centraal staan: 'leven'. Waaraan IS óns levensontwerp ontleend'? Aan de dood? Of aan Hem, Die het leven geeft? Christelijk onderwijs staat in het teken van leven en is in tegenspraak met alles wat God onteert. Dat bepaalt mede de identiteit van de school, hetgeen tevens opdracht i.s. De herkenbaarheid van de school is van groot belang in een tijd waarin vnjheid van godsdienstgebonden onderwijs wordt bestreden en waarin rehgie als iets bedreigends wordt gepretendeerd. Daarom is vooral vandaag christelijk onderwijs een uitdaging. Om herkenbaar te blijven. Ook al is ze een minderheid. Want die hoeft niet persé machteloos te zijn. Mits ze zich maar met aanpast, doch slaande bhjft. Ook in onze dagen zijn er altijd nog zevenduizend die de knie voor Baal niet hebben gebogen. Zo dienen we m deze tijd staande te blijven en m'et te zwichten voor de tijdgeest", zo sprak ds. Jeroense.

Ter afwisseling van de dienst trad, onder leiding van Anne-Marie Huizer, enkele malen een muziekgroepje op.

Feestwoord

In verenigingsgebouw 't Trefpunt werd na de dienst in de kerk de herdenking voortgezet. Onder het genot van een kop heerlijke koffie en prima cake ontmoetten vele oud-leerlingen er elkaar en werden de foto's besmdeerd die overal langs de wanden waren opgehangen. Ook stond besmursvoorzitter Wagner er nog even stil bij de geschiedenis van de school, waarvan ds. Jeroense overigens even daarvoor gezegd had ze, ondanks haar leeftijd en met een nog steeds groeiend aantal leerlingen, beshst nog geen ouderdomsverschijnselen vertoont. Maar toch, om school te kunnen zijn zoals die anno 2005 behoort te zijn, voldoend aan alle eisen van tegenwoordig, zoals gebruiksvergunning, onderwijskundige vernieuwingen, kindvriendelijkheid en een goede sfeer ademend, is uitbreiding van het schoolgebouw onvermijdelijk. Door geldgebrek echter is het er nog steeds niet van gekomen, hoewel volgens Wagner de school aanvankelijk in 2005 voor subsidie in aanmerking zou komen. "Maar misschien mogen we straks hierover nog iets van de wethouder horen...?", zo daagde hij de in 't Trefpunt eveneens aanwe-zige onderwijswethouder van Middelhaimis, de heer De Jong, uit.

En die liet zich niet onbetuigd, toen ook hij het woord kreeg. "Ik heb er even over nagedacht, en ik zeg u € 85.(X)0 toe!", wat de wethouder een warm applaus opleverde. Hoewel het jaar van bekostiging m'et 2005 zal zijn, zei De Jong er zich persoonlijk voor in te zullen zetten dat dit wél in 2006 "bovenaan 't verlanglijstje" op de begroting zal komen. "Wat mij betreft, kunt hier reeds op anticiperen."

Nog meer feestwoorden werden er uitgesproken, maar nu richting de heer Dillingh, 25 jaar directeur van de Albert Schweitzerschool. Na hartelijke woorden van dank werd de jubilaris massaal een speciaal voor de gelegenheid gemaakt jubdeumlied toegezongen, op de wijze van het Wilhelmus. Samen met zijn vrouw mocht hij als cadeau een dijk van een tuinbank, een dinerbon en een bos bloemen in ontvangst nemen.

Eén van de collega's, juf Gretha, maakte er overigens geen geheim van dat ze vindt alsof Dillingh niet 25, "maar ook al wel 100 jaar aan de Stadse school verbonden is"! Én ze prees Dilhnghs 'handigheid' en 'technische capaciteiten': "wat vast moet maakt hij lós, en wat lós moet maakt hij vast...! Bovendien bUjkt hij héél blij te zijn als hij een cadeautje krijgt." Vandaar dat juf Ciretha, namens de collega's, hem een abonnement schonk op het blad 'Onze Taal', immers: "Dülmgh is zeer scherp op perfect Nederlands."

Slotwoord

Als laatste kwam de jubilerende directeur zelf aan het woord. En kennelijk is hij er zich van bewust dat hij wel eens wat méér wil praten dan hij er soms de tijd voor knjgt. Vandaar dat hij dit moment typeerde als 'bijzonder', "niet omdat onze school nu 100 jaar bestaat en ook met omdat hier iemand 25 jaar directeur van die school is, maar wél omdat ik nu zélf m'n spreektijd mag bepalen! Gaat u er maar eens lekker voor zitten, u bent voorlopig onder de pannen..." Toch bleek dat allemaal wel mee te vallen, al leek na verloop van tijd de aandacht m de zaal toch wel wat te verslappen... Aan de hand van een aantal begrippen - zoals calvinisme, purisme, perfectionisme, en waarden en normen - sprak Dilüngh over de Stadse woongemeenschap, over zijn school en over zich zelf. Wat dit laatste betreft, het hij er geen misverstand over bestaan een gruwelijke hekel te hebben aan werken in de tuin. Dan liever een andere hobby, "één waarbij je geen vuile handen krijgt", en daarmee bedoelde hij de politiek.

Want naast schooldirecteur staat DiMingh ook bekend als raadslid en fractievoorzitter van het CDA m de gemeente Middelhamis. En met dit item sloot hij zaterdagmiddag af. "Mijn ervaring als raadslid is dat poUtiek weerbarstig is. Voordat zaken geregeld zijn, is er een lange weg afgelegd." In zijn politieke praktijk ondervindt Dillingh dat "de kleinste en tevens mooiste kern in deze gemeente een wormvormig aanhangsel is van het grote geheel." Ongetwijfeld bedoelt hij met die mooiste kern 'zijn' Stad aan 't Haringvliet. Maar hij noemt het "pertinent onjuist" als men Stad als een wormvormig aanhangsel ziet. "Ik ben de mening toegedaan dat door stagnatie van de woningbouw de leefbaarheid in deze kern geweld wordt aangedaan. Het is niet uit te leggen dat, op een paar inbreilocaties na, nog geen bouwlocatie in een bestemmingsplan is opgenomen. Vanaf deze plaats wil ik dan ook een appèl doen op de politiek, om nu alles uit de kast te halen om voldoende woningbouw mogelijk te maken, om zo het verenigingsleven, de scholen en de middenstand voor ons dorp te behouden!" Het kan maar gezegd zijn.

Aan het eind van de middag kregen belangstellenden nog de gelegenheid om een kijkje te nemen in het schoolgebouw.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen