Over huwelijk en echtscheiding (Westminster Confessie - hoofdstuk 25)

Onzichtbare en zichtbare kerk

In het eerste artikel spreekt de Westminster over de katholieke of universele kerk. Deze kerk wordt onzichtbaar genoemd en bestaat uit alle uitverkorenen, die bijeen vergaderd zijn of worden onder Christus hun Hoofd (Ef. 5:23). Deze kerk wordt Christus’ bruid genoemd, Zijn lichaam en de vervulling van Hem Die alles in allen vervult (Ef. 1:23). Vervolgens spreekt de Westminster over de zichtbare kerk. Ook deze wordt katholiek en universeel genoemd, althans onder het Evangelie van het Nieuwe Testament, omdat deze kerk niet beperkt is tot één volk. De zichtbare kerk bestaat uit alle mensen in de hele wereld die de ware godsdienst belijden, en hun kinderen. Dat ook de kinderen erbij horen stemt overeen met Handelingen 2:39, ‘Want u komt de belofte toe en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal’. Deze kerk wordt ook het Koninkrijk van de Heere Jezus Christus genoemd, het huis en het gezin van God. Immers Paulus noemt de Efeziërs aan wie hij schrijft ‘niet meer vreemdelingen en bijwoners, maar medeburgers der heiligen en huisgenoten Gods’ (Ef. 2:19). Met de onzichtbare kerk bedoelt de Westminster de kerk zoals de Heere die ziet, bestaande uit allen die zalig worden door het geloof in Jezus Christus. Hij kent degenen die Zijne zijn (2 Tim. 2:19). De kerk zoals deze voor ons in een zichtbare gestalte verschijnt omdat zij de ware godsdienst belijdt, wordt de zichtbare kerk genoemd.

Bediening van het Evangelie

In het derde artikel beschrijft de Westminster dat Christus aan de zichtbare kerk de bediening van het Evangelie heeft gegeven. Door deze bediening van het Evangelie, de woorden Gods en Zijn inzettingen worden de heiligen in dit leven geroepen, vergaderd en volmaakt. Dit gebeurt tot aan het einde van de wereld toe. Christus heeft beloofd dat Hij deze bediening krachtig toepast aan de harten van hen die Hij roept, door Zijn eigen tegenwoordigheid en Zijn Geest. Volgens Paulus heeft Christus deze bediening gegeven aan apostelen, profeten, evangelisten, herders en leraars. Christus brengt de Zijnen toe door het werk van Zijn dienaren, altijd en overal. Dit werk heeft ten doel de volmaking der heiligen (Ef. 4:11, 12). De profeet Jesaja wijst erop dat de HEERE Zijn Geest op Christus gelegd heeft en dat Zijn gaven door middel van Zijn dienaren die Zijn Woord verkondigen ten goede komen van Zijn kerk. ‘Mij aangaande, dit is Mijn Verbond met hen, zegt de HEERE: Mijn Geest, Die op u is, en Mijn woorden, die Ik in uw mond gelegd heb, die zullen van uw mond niet wijken, noch van den mond van uw zaad, noch van den mond van het zaad uws zaads, zegt de HEERE, van nu aan tot in eeuwigheid toe’ (Jes. 59:21).

Meer of minder zuiver

Opvallend is dat de Westminster niet het onderscheid tussen ware en valse kerk hanteert. De Nederlandse Geloofsbelijdenis doet dit wel. De Westminster spreekt over een meer of minder zuivere kerk. In het vierde artikel wordt in eerste instantie opgemerkt dat de katholieke kerk soms meer en soms minder zichtbaar is geweest, onder verwijzing naar de tijd van de profeet Elia. Elia dacht dat hij alleen overgebleven was, totdat God hem verzekerde dat er nog zevenduizend mannen waren die de knie voor Baäl niet gebogen hadden (1 Kon. 19:18; Rom. 11:4). Elke afzonderlijke kerk die deel uitmaakt van de universele kerk is in meerdere of mindere mate zuiver te noemen. Dit wordt bepaald door de wijze waarop de leer van het Evangelie wordt onderwezen en omhelsd, de sacramenten worden bediend en of de openbare eredienst op meer of minder zuivere wijze wordt uitgeoefend. De brieven aan de zeven gemeenten in Klein- Azië (Openb. 2 en 3) laten zien dat elk van deze gemeenten met gebreken, onzuiverheid en in sommige gevallen ook met regelrechte dwalingen te kampen hadden. Van geen gemeente kan gezegd worden dat zij volmaakt is. Het volgende artikel zegt dat zelfs de meest zuivere kerk onder de hemel nog te maken heeft met onzuiverheid en dwaling.

Sommige kerken zijn zo verdorven geraakt dat zij niet langer kerken van Christus zijn. Het zijn synagogen van de satan geworden. Er wordt verwezen naar de val van Babylon (Openb. 18:2). De Westminster geeft geen antwoord op de vraag hoe verdorven een kerk kan zijn en toch nog een kerk van Christus genoemd kan worden. Zou dit te maken hebben met de praktijk van de Engelse kerk die van meet af grote diversiteit gekend heeft, meer dan de Nederlandse? Wel merkt de Westminster op dat bij alle verval er toch altijd een kerk op aarde zal zijn die God dient en Hem vereert overeenkomstig Zijn wil.

Christus, het Hoofd van de kerk

In het zesde en laatste artikel wordt gesteld dat de Heere Jezus Christus het enige Hoofd van de kerk is. God heeft ‘alle dingen Zijn voeten onderworpen, en heeft Hem der gemeente gegeven tot een Hoofd boven alle dingen’ (Ef. 1:22). De Westminster neemt positie in tegenover de paus van Rome. De paus kan in geen enkel opzicht het hoofd van de kerk zijn. Hij wordt door de Westminster de antichrist genoemd, ‘de mens der zonde, de zoon des verderfs, die zich tegenstelt en verheft boven al wat God genaamd of als God geëerd wordt’ (2 Thess. 2:3, 4). Paulus spreekt in 2 Thessalonicenzen 2 over de openbaring van de antichrist. Niet alleen de Westminster Confessie, ook vele andere uitleggers hebben hierin het pausdom gelezen.

Al hanteert de Westminster Confessie niet het onderscheid tussen ware en valse kerk, het staat voor de Engelse godgeleerden vast dat de Roomse kerk met de paus aan het hoofd tekenen vertoont van de valse kerk. Ten aanzien van de situatie in Engeland is men bereid om te aanvaarden dat er vele kerken zijn die elk kerk van Christus genoemd worden, maar die vanwege meer of minder onzuiverheid zeer van elkaar verschillen in leer en orde. Hoe het ook zij, de Westminster houdt vast aan de gereformeerde overtuiging. Daarbij is het Christus Die door Zijn Geest en Woord de uitverkorenen vergadert, beschermt en onderhoudt. Hij waakt over Zijn kerk. Hij is het Hoofd ervan en de ware gelovigen zijn leden van Zijn lichaam. Voor ieder die Christus aanhangt met een waarachtig geloof is het de troost dat hij een levend lidmaat van Zijn kerk is en eeuwig zal blijven.

Rijssen, ds. H. Lassche

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen