Megafoon

Eeen onzichtbare vijand sloopt de levens van onze geliefden. Het coronavirus. Het gaat ook nog eens als een sloopkogel door de economie. De banen van velen staan op de tocht. Voor werkers in de gezondheidszorg daarentegen is het alle hens aan dek. Zij zijn de frontsoldaten van de 21e eeuw en verdienen ons aller respect. Wat heeft de coronacrisis ons te zeggen? “Uw oppermacht die wij ootmoedig eren, kan in een wenk de mens zijn broosheid leren”, zo zingt de Psalmdichter. Wij ervaren het aan den lijve: we zijn broze mensen.

Wat doen we met het lijden? Waar brengt het ons? Er gaat nu toch een roepstem over de wereld? De Engelse verdediger van het christelijk geloof, C. S. Lewis, schrijft dat God “tot ons fluistert in onze genietingen, spreekt tot ons geweten, maar roept in ons lijden.” Leed is volgens de apologeet “Gods megafoon om een dove wereld wakker te schudden.”

Lewis betitelt lijden als “een verschrikkelijk instrument om te gaan zien dat ons geluk alleen in Hem ligt.” Zou de crisis leiden tot schuldbelijdenis? Tot geloof en bekering? Brengt het ons -verdeelde, hoogmoedige en lauwe kerkmensen- als verloren zondaren bij het kruis van Christus? Capituleren we? Of gaan we weer op de oude voet door als de storm weer is gaan liggen? Wie ziek is of bang voor wat komen gaat, hij of zij vestige zijn oog op de lijdende Christus, van wie Jesaja zegt: “Waarlijk, Hij heeft onze krankheden op Zich genomen en onze smarten heeft Hij gedragen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen