Een boodschap voor Petrus

Meditatie

.... en Petrus.... Markus 16 : 7

De opstanding van Christus was de eerste trap Zijner verhoging. In de staat Zijner vernedering was Christus schuldenaar aan het recht en op Golgotha afgesneden door het Goddelijke recht. Hij, die nooit enige zonde gedaan had, werd zonde gemaakt. De schuld Zijns volks op Zich genomen hebbende werd Hem op Golgotha de kwitantie gepresenteerd. Hij heeft die aanvaard en betaald, hetgeen heel wat inhoudt. Wat in de eerste Adam verloren lag heeft de tweede Adam nu hersteld. Hij heeft de breuk geheel weggenomen, de zonden betaald, de Kerk verlost. Immers, Sion zal door recht verlost worden in die aangebrachte gerechtigheid Jezus Christus ter opluistering van Zijn Goddelijke deugden.

De engelen zijn getuigen geweest van die diepe val in Adam. Zij hebben 4000 jaar getuurd over de aarde. Zij stonden afgebeeld boven het verzoendeksel, altijd door te turen naar dat grote Godsgeheim hoe het toch ooit verwezenlijkt zou kunnen worden, dat God met behoud van Zijn Goddelijke deugden weer met een gevallen Adamskind in een verzoende betrekking kon treden. Het werd hen echter niet toegelaten; alleen diep gevallen Adamskinderen zouden verwaardigd mogen worden uit de mededeelbaarheid der Goddelijke liefde daar in te blikken.

Bij de geboorte van Christus hebben de engelen gezongen: Ere zij God. Toen zagen zij iets van dat verlossingswerk. Thans lezen we weer van engelen, die de nu opgestane Koning hebben mogen aanschouwen. De eerste Adam had het werk nog vóór zich, die heeft het niet geëindigd. Hij verbrak moed- en vrijwillig zijn gemaakt contract en stortte .de gehele mensheid in een poel van ellende en in de eeuwige nacht. De tweede Adam echter heeft het opgenomen en voltooid. Hij heeft Zijn arbeid op aarde achter Zich. De opstanding is er het bewijs van, dat God nu bevredigd was met de arbeid der liefde van die dierbare Borg en Middelaar. Psalm 85: Gij vindt in gunst en niet in wraak XJw lust. En nu hadden de engelen op die opstandingsdag een opdracht van hun Koning ontvangen voor de achtergelaten vrouwen en jongeren, die in de sterke banden van rouw en droefheid zaten. Hun Koning Jezus was immers weg en dat gemis brengt grote rouw en droefheid. Wat een diepe weg. Ze dachten, dat Hij het was, die Israël verlossen zou. Wat zijn zij toch vervuld met aardse gedachten van hemelse zaken. Wat moet het toch dikwijls waarheid worden in het leven van Gods volk: Duizend zorgen, duizend doden kwellen mijn angstvallig hart. Maar de Heere vergat Zijn arme volk niet, dat daar in angst, raadselen en rouw nederzat. O, die eenzijdige, souvereine, Goddelijke liefde voor Zijn volk. Zij hadden Hem allen verlaten en konden geen uur met Hem waken. Petrus wist het helemaal niet meer. ^/oor hem was het een afgesneden zaak geworden.

Als er ooit een kind van God in de banden heeft gezeten, dat was het Petrus. Hij had wel kunnen verstaan, dat Petrus van Simon verlost moest worden; doch Petrus Petrus kwijt, daar moest heel wat voor gebeuren. Niettemin is het een feit geworden in de zaal van Kajafas. Ja, dat hanengekraai heeft Petrus nooit meer vergeten. Hij was de enige, die het gehoord heeft en toen die blik van zijn lieve Meester. O, dat deed Petrus wegsmelten in diepe droefheid en berouw en wat heeft die man drie dagen meegemaakt. Geheel de hellemacht is op Petrus aangevallen. Ja, toen riepen ze hem toe: Man, geef het maar op. Dat is geen genade, dan had de Heere je wel bewaard voor zulk een val. Geheel de wereld zal van je walgen, je bent een huichelaar. En hierop moest Petrus tegen de vorst der duisternis erkennen, dat dit inderdaad de waarheid was. O, zo tegen God gezondigd te hebben, hij wist het niet meer. De Heere sprak ook niet hoe het nu verder moest. Allerlei gedachten gingen er in Petrus om. Maak er maar een eind aan zoals Judas. Je bent een schandvlek voor de kerk op aarde. Hier komt nu echter dat eeuwige, eenzijdige Gods werk openbaar. Beiden even diep gevallen en alles verzondigd. Toen Petrus echter Christus losliet, hield Christus Petrus vast als een eeuwig wonder van de eenzijdige verbondstrouw. Zo was het ook met David en Saul. Beiden aan het einde. Wat had David het verbeurd en alles verzondigd. 't Was nacht voor David en ook nacht voor Saul. Deze had ook geprofeteerd en psalmen gezongen. Hij kwam zonder God in Endor en ging zonder God naar Gilboa. De Heere antwoordt niet meer. O, ontzaggelijk Ogenblik. Van David vinden we vermeld, dat hij eerst zonder God heeft geleefd op zijn zwaard en leugenen bij de vijanden gebruikte. Maar hij kwam in Ziklag onder God, welk een diepte van vrije genade. Eén leter verschil o«< ier voor David, zonder voor Saul. Eveneens bij de veren van de Jordaan - Sibbolet en Schibboleth. Twee woorden bij de doodsjordaan - dood of leven. O, daar zal de kerk eeuwig zingen van die vrije gunst, die eeuwig Hem bewoog.

Zo ook die boodschap van de Koning der kerk. Zelfs voor Petrus, die zichzelf reeds geschrapt had van de lijst der discipelen. Toch stond hij in het eeuwige Testament en dat bij God vandaan, de eeuwige erflater der kerk.

Dat opstandingsfeit is wat geweest. Volgens Markus 16 : 7 is het medegedeeld aan de discipelen èn aan Petrus, die in grote twijfel en strijd verkeerde. Hij was de wanhoop nabij en had alles verzondigd. Alles wat gebeurd was, was voorbij. Gods volk moet leren, dat hetgeen geweest is hen niet helpen kan, zeker niet na zulk een diepe val.

Ja, Petrus moest Petrus kwijt en weer Simon Bar Jona worden. Geheel van al zijn gronden afgestoten was hij zelfde oorzaak van alles. We lezen, dat hij de eerst geroepen discipel was en hoe Jezus hem gezegd heeft voortaan Petrus genaamd te zullen worden. Dit is nog steeds zo, doch nu een ontkrachte Petrus. Hij moest leren, dat Petrus Petrus niet kon bewaren gelijk Gods volk moet leren, dat ze met alle genade nog een ellendig, hulpeloos en in zichzelf waardeloos schepsel zijn. ledere dag weer moeten zij ervaren in inleven: "Zonder Mij kunt gij niets doen".

Als het aan Petrus gelegen had was Christus nooit aan het kruis gekomen. Neen, dan had hij nog meer oren afgeslagen. Echter juist omdat Christus aan het kruis genageld en daaraan gestorven is, mocht Petrus het leven in Zijn dood vinden.

Petrus had niet alleen Christus verloochend maar ook zichzelf vervloekt. Hij was in zijn. waarneming een zeer gepast voorwerp voor de hel. Nergens lezen we, dat hij een ander de schuld gaf. Neen, hij was en bleef zulk een voorwerp totdat Christus hem zelf mededeelde, dat Hij hem had liefgehad met een eeuwige, souvereine, eenzijdige liefde. Hij was Zijn Petrus nooit kwijt geweest al had deze in die vreselijke nacht afscheid van Zijn lieve Meester genomen. David heeft nooit Bathseba de schuld gegeven maar werd zelf dè man. O, die genade om zondaar voor God te mogen worden. Eerst Petrus voorop en nu achteraan. Niettemin toch

erbij en wel uit die eeuwige, eenzijdige verbondstrouw. Christus heeft geleden en is gestorven, ook voor Petrus. Voor hem volgt de mededeling: Zeg het Petrus. Hij was diep gevallen, ja heiwaardig en daarom daalde Christus af tot in de diepten der hel voor Zijn Petrus. Rutherford zei eens: Christus heeft de hemel verlaten om Zijn paarlen uit de hel op te halen en in de hemel te brengen. Welk een liefde voor een vijand van vrije genade.

Petrus ontving dus persoonlijk een boodschap uit de hemel. O, wat is dat een ogenblik geweest. God had hem zelf weer opgezocht. Zo leert de kerk telkens weer, dat de Heere de eerste is en dit zal blijven. Ook zal Hij de laatste zijn en blijven, de eeuwige Getrouwe, die door de ontrouw Zijner kerk Zijn trouw niet teniet doet.

Zeg het Petrus, die door de satan is gezift als de tarwe. Op grond van dat eeuwig trouwverbond heeft Hij voor de kerk gebeden en dus ook voor Petrus, dat zijn geloof niet zou ophouden. Petrus was weggelopen en had in de handen van de vorst der duisternis gezeten. Hoe nauw de netten echter ook gespannen worden voor Gods volk. Hij waakt en is Zijn kerk nimmer kwijt geweest. Petrus kon dit niet bezien, hij was alles kwijt, een onechte en een wegloper. Van de zijde van Christus was dit niet zo! Neen, Petrus, daarom ben ik gestorven, zodat het handschrift der zonden, dat tegen ons was, uitgewist zou worden en hetgeen nu gebeurd is. Later zou Petrus Christus weer mogen ontmoeten. Ook dat is onvergetelijk geweest voor Petrus. Daar weer tranen, tranen van berouw en tranen van liefde. O, een uitgediende Petrus en toch een dienaar van God, dat is het wat de kerk overhoudt. Heere, Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik U liefheb. God neemt Zijn volk persoonlijk. Dit zijn alleen degenen, die Hij lief heeft gehad met een eeuwige liefde. Judas, Pilatus, Annas, Kajafas enz. hadden Christus niet nodig, want zij kenden geen schuld. Alleen voor een schuldig volk blijft er niets anders over dan een schuldovernemende en een schulduitdelgende Borg. Immers slechts waar schuld is kan Christus zichzelf kwijt.

Later heeft Petrus ervan mogen getuigen in 1 Petrus 1: Een onverderfelijke, onbevlekkelijke, onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen bewaard is voor u. Zo wordt de kerk bewaard in de kracht Gods tot die erfenis. De mens valt er toch totaal buiten en alleen het eenzijdige, souvereine werk Gods zal triumferen.

Veertig dagen is Christus nog op de aarde geweest en altijd weer heeft Hij die opzoekende liefde getoond aan een wenende Maria, een gevallen Petrus, een in twijfel verzonken Thomas en ook nog aan twee in de banden geslagen Emmaüsgangers. Hij weet echter wat van Zijn maaksel is te wachten. Buiten Christus is er geen rust en geen vrede maar eenmaal zullen al die zwervers op aarde, die zo menigmaal ronddwalen, voor eeuwig thuis zijn. Dan is Petrus van Petrus verlost want alleen wat God wrocht zal maar juichen tot Zijn eer en al het onze blijft achter.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen