Meditatie

Op de sabbath was de Heere Jezus naar de synagoge gegaan te Kapernaüm. Daar preekte Hij als de grote Profeet en Leraar. Dat was heel anders dan wat ze gewend waren van de Schriftgeleerden. Hij preekte het Evangelie van het Koninkrijk van God. Hij leerde immers als machthebbende. Zijn woorden maakten diepe indruk. Met klem wees Hij op de noodzakelijkheid van wedergeboorte en bekering. Dat is ook voor vandaag in 2023 zo belangrijk want vlak voor Christus’ hemelvaart onderwees Hij de discipelen nog dat zij in Zijn Naam moesten prediken bekering en vergeving der zonden. Zijn de voetstappen van de naderende Christus niet te horen in onze dagen?

De dienst in de synagoge van Kapernaüm werd ook nog verstoord door een bezetene, een mens met een onreine geest (vs. 23). Jezus bestrafte de bezetene en werpt die onreine geest uit. In heel het omliggende land gaat het gerucht van Christus prediking en macht uit. In Kapernaüm volgen we de gangen van vier kerkgangers: Petrus, Andreas, Johannes en Jacobus. Let op wat zij doen na de dienst. Zij komen in het huis van Petrus waar ook diens schoonmoeder is. Een ernstige ziekte heeft haar getroffen. De evangelist Lukas, die dokter was, zegt dat zij met een grote koorts bevangen is. De toestand is dus heel kritiek.

Wat doen nu die vier kerkgangers bij de confrontatie met deze nood? Gaan ze de schoonmoeder beklagen? Haar geruststellen en haar wijzen op koortsbestrijdende behandelwijzen en middelen? Hebben ze haar gewezen op andere koortspatienten bij wie het toch nog goedkwam of juist niet?

Nee. We lezen: ”en terstond zeiden ze Hem van haar”. Terstond. Het wijst op het resolute van hun reactie. Zij worden met hetgeen zij van Jezus gehoord en gezien hadden werkzaam. Terstond. Het is de zevende keer in dit eerste hoofdstuk van Marcus dat dit woord terugkomt. Direct zonder dralen gaan zij met deze nood naar de Heere.

Wat een les! Van uitstel komt het vaak bij ons tot afstel. Hoevelen stellen de bekering niet uit. Hpevelen hebben geen goede voornemens. We tillen het in de maand december even over de jaarwisseling heen, en dan…..? Goede voornemens, ja, maar met pappen en nathouden gaan we verder. Dat is levensgevaarlijk. De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. Ik heb nu geen tijd, zegt de één. Ik heb nog zoveel aan m’n hoofd, zegt de ander.

De vier kerkgangers spraken de Heere aan over haar, Petrus’ schoonmoeder. Dat is precies waar het op aankomt. Ze vragen Hem niet of Hij haar beter wil maken, of Hij de koorts wil wegnemen, of de pijn wil bestrijden en de benauwdheid wil verlichten.

Bidden is spreken tot God. Hem bekend maken wat de nood is. Vaak is ons bidden een verlanglijst voorleggen bij de Heere. Hem zeggen wat Hij moet doen. Wat is het nodig om de aanwijzingen in onze tekst ter harte te nemen. De Heere weet wat goed en nodig is. Deed u en doe jij dat ook aangaande de onbekeerlijkheid van je hart? Van je schuld bij God? Ging u met de bergen van zonden en ongerechtigheden tot Hem? Zei u Hem hoe hopeloos het er voorstond? Hij nodigt toch: laat al uw begeerten door bidden en smeken bekend worden bij God. Bij de Heere zijn er uitkomsten ook tegen de dood. Want als de Heere naar Petrus’ schoonmoeder gaat vat Hij haar hand en richt haar op. Dan lezen we: terstond verliet haar de koorts en zij diende hen. God hoort het gebed. Hij is nabij de ziel die tot Hem zucht en troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen