Het levensbegin

Nee…, er is geen weg meer van beneden naar boven, maar er is alleen nog maar een weg van boven naar benéden! Hier beneden heerst van nature de dood! Hier op aarde is de dood gekomen vanwege zonden! Dat is de geestelijke doodstaat van de mens! O hoe zou een geestelijk dode zondaar ooit nog kunnen opklimmen tot God? Hoe zou hij ook in gemeenschap met God kunnen komen? Onmogelijk!

Wil er léven komen, wil er gééstelijk leven komen in het dode zondaarshart, dan moet dat van bóven komen.

Het levensbegin ligt in de hemel bij God! Allereerst in de vrederaad die God gehouden heeft. Hij heeft toch van eeuwigheid de weg der verlossing uitgedacht?

Hij alleen heeft toch het antwoord gegeven op de vraag hoe een dode zondaar weer levend gemaakt kan worden en hoe hij in die weg meer met God verzoend kan worden? Hij heeft toch uitgedacht dat Zijn Zoon naar deze aarde moest komen om aan de eisen van Gods recht te voldoen?

Ziet u wel, dat de weg der verlossing een weg van boven naar beneden is? Christus heeft immers de hemel verlaten en is naar deze aarde gekomen. Om door lijden tot heerlijkheid te gaan.

Maar weet u, wat nu zo wonderlijk is? Op héél die weg van vernedering en verhoging, was Christus niet alleen!

Misschien vraagt u wel: Klopt dat wel? Staat er niet in Gods Woord dat Christus van iedereen verlaten is geweest? Zijn zelfs Zijn geliefde discipelen niet gevlucht in de hof van Gethsémané?

Heeft Hij de pers niet alleen getreden? Er was toch niemand van de volkeren bij Hem? Zelfs Zijn Vader heeft Hem toch verlaten aan Golgotha’s kruis? Hoe kunt u dan zeggen dat Hij in héél die weg toch niet alleen is geweest?

Omdat Gods Woord ons dat laat weten. Hoe dan? Door een aantal hele bijzondere uitdrukkingen in Gods Woord, waarvan er één in de tekst staat. Paulus spreekt in de tekst de ware gelovigen in Kolosse aan.

Maar hoe? Indien gij dan met Christus opgewekt zijt… De ware gelovigen zijn ‘met Christus opgewekt’. Daar heb je nu zo’n bijzondere uitdrukking waaruit blijkt dat Christus niet alleen was in Zijn vernedering en verhoging.

In de Bijbel komen we namelijk nog een paar van die uitdrukking tegen: ‘met Christus gekruisigd’, ‘met Christus gestorven’, ‘met Christus begraven’, ‘met Christus in de hemel gezet’. Christus is dus samen met Zijn Kerk deze weg gegaan! Zonder dat Zijn Kerk dat wist! Is dat niet wonderlijk?

Om dat een beetje te kunnen begrijpen, moet u maar denken aan de hogepriester in het Oude Testament. Wat een prachtige kleding droeg de hogepriester. Bij die kleding hoorde ook de borstlap met de twaalf edelstenen. In die edelstenen waren de namen van de twaalf stammen gegraveerd. En overal waar de hogepriester zijn werk deed in de tempel, droeg hij die namen op zijn hart met zich mee.

Kijk, zo is het ook met Christus geweest.

Toen Hij in de kribbe lag, droeg Hij Zijn Kerk in Zijn hart.

Toen Hij in Gethsémané worstelde, was Zijn Kerk gegrift in Zijn ziel.

Toen Hij geslagen werd aan het kruis, waren de namen van Zijn Kerk gegraveerd in Zijn Middelaarshanden.

Toen Hij stierf, stierf Zijn Kerk met Hem. En zo werd Zijn Kerk ook met Hem begraven. Ja Christus werd zó overgeleverd om de zonden van Zijn Kerk maar ook door de Vader opgewekt tot rechtvaardigmaking en met Hem ook Zijn Kerk.

En toen Christus opvoer ten hemel, schoof Hij het voorhangsel van de hemel weg en trad Hij het hemels heiligdom binnen en werd Zijn Kerk met Hem gezet in de hemelen.

En weet u wat nu zo rijk is? Omdat Christus Zijn Kerk toen al meedroeg, is de weg van Zijn vernedering en verhoging een overvloeiende Fontein van alle geestelijke leven. Uit elke voetstap die Christus zette, vloeit genade voor genade naar Zijn Kerk. Dus het levensbegin ligt in Christus alleen! En dáárom komt er leven in een dode zondaar, als hij wedergeboren wordt.

Wanneer de Heere Jezus hier over spreekt met Nicodemus dan gebruikt Hij een woord dat ‘van boven geboren’ betekent. Dus ook de toepassing van de zaligheid komt van boven! Kijk dat was nu in Kolosse gebeurd. Er waren zondaren ‘uit God geboren’. Paulus noemt dat ‘opgewekt met Christus’.

Wat gebeurt er dan? Dan gaat Christus spreken in de hemel: Leef! Ik zei in uw bloed: Leef!

Zo worden ze met Hem levendgemaakt, terwijl ze dood waren in zonden en misdaden. Dan komt er op een verborgen wijze een band tussen Christus en de zondaar door de Geest. Door die band vloeit het leven in de ziel. Het leven uit Christus, Die het Leven is! En wonderlijk: Juist dán krijgt zo’n zondaar met de levende God te doen en Zijn wet, die ligt in de handen van Christus. Ja en als het gebod afgedrukt wordt in de levendgemaakte ziel en de hoge eis wordt gezien en de totale onmogelijkheid bij de mens, ja dan wordt de zonde levend en ik ga sterven. Dan wordt de doodstaat beleefd! Ja dan ervaart u echt om ‘midden in de dood te liggen’.

Is dat wonder ook al in uw en jouw leven gebeurd? Dat wéét je! Dat ervaar je!

De kenmerken van het geestelijke leven komen openbaar! Dorst naar God, liefde tot God, kennis van God. Droefheid naar God, smeken om God. Honger naar het Woord. Er komt een biddend leven. Er komt een begeert om verlost te worden van je zonden. Er komt ook een begeerte om Christus te kennen. Er komt liefde tot Gods volk. Er komt een breuk met de zonden.

De HEERE krijgt de hoogste plaats in je leven.

Bent u zó levendgemaakt met Christus?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen