ELSKE WAARHEEN?

Nu heeft ze geen kastje naast haar bed, maar boven haar bed is een plank. Daarop zet ze de foto neer. Zo kan Tessa er tenminste niet bij komen. Die wil alles hebben wat ze ziet. Verder heeft ze een ingelijste foto van moeder, die zet ze op haar bureautje. Dan komt er nog iets moois, een Bijbeltje met twee zilveren slotjes. Het is al heel oud, oma had het van haar moeder gekregen toen ze belijdenis deed. Later zou het voor Elskes moeder zijn, maar dat ‘later’ is nooit gekomen.

Gisteravond gaf oma het aan haar. ‘Wat mooi!’ had ze uitgeroepen. Het bruinleren bandje is bewerkt en ook de zilveren slotjes. Oma kreeg een flinke pakkerd van Elske, die beloofde: ‘Ik zal er heel zuinig op zijn’, waarop oma zei: ‘Ik ben heel blij dat ik het aan mijn kleindochter kan geven. Maar kind, onthoud goed, de buitenkant is mooi, maar de binnenkant is het allermooiste. Daar kan alleen de Heere onze ogen voor openen’.

Wat besluiteloos staat Elske met het Bijbeltje in haar hand. Waar zal ze het neerleggen? Op het tafeltje? Nee hoor, dan kan Tessa er veel te goed bij. Het beste is op de boekenplank. Zo geeft ze alles een plaats. Als laatste komt het dagboek uit de koffer. Dat stopt ze meteen in een laatje. Het sleuteltje gaat in haar pennenbakje.

Wat zou ze nu veel kunnen schrijven in het dagboek, maar ze doet het niet. Ze heeft er géén zin in. Misschien schrijft ze er wel nooit meer in. Ze was vol goede moed begonnen. Maar ze had toen niet kunnen denken dat daar zo gauw verandering in zou komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen