ELSKE WAARHEEN?

Elske heeft zojuist oma opgebeld en ze kon merken dat die erg schrok. Ze kreeg allerlei adviezen, maar wat oma aan het eind zei, vond ze het mooiste: ‘Opa en ik zullen voor je bidden of de Heere je beter maakt, kind’.

Na een zorgvolle week voelt Elske zich vanavond weer wat rustiger. Zelf dacht ze maar steeds: lk heb vast hetzelfde als Ciska’s broertje. Maar gelukkig is dat niet zo. Ze zal de raad van de dokter opvolgen en heel goed rust houden. Natuurlijk is ziek zijn nooit leuk, maar dat ze voorlopig niet naar school kan, vindt ze niet eens zo erg. Misschien als ze zich straks weer wat beter voelt en zich gaat vervelen?

Opeens schiet het haar te binnen dat het vanavond de klassenavond is. Als ze niet ziek was geworden, had ze nu ook in ‘’t Stekkie’ gezeten. Een plaats waar ze niet thuishoort. Niet thuishoort?

Ze moet weer aan Orpa denken... Ze heeft de laatste dagen veel gebeden. Gebeden of de Heere haar beter wilde maken, want ze was zo bang dat ze iets ergs mankeerde. Beter is ze nog lang niet, maar het is toch niet dat erge waarvoor ze zo bang was. Ze heeft de Heere ervoor gedankt en gevraagd of Hij haar verder beter wil maken. Want al lijkt de ziekte niet zo erg, elke ziekte kan erg zijn. En de dokter kan het wel verkeerd hebben.

Hè, nu komen er toch weer akelige gedachten. En dan hoort ze oma’s vertrouwde stem: ‘Opa en ik zullen voor je bidden, kind’. Meteen komt er weer een gevoel van heimwee naar hen. Hoe bezorgd vader ook is, dit zal vader niet zeggen. Natuurlijk niet, vader bidt nooit.

ERHAAL | SJ. VAN DUINEN - UITG. DEN HERTOG

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen