De vrucht van Pasen

Bij Zijn staten gaat het om Zijn vernedering en verhoging. Bij Zijn ambten gaat het niet alleen over de hoogste Profeet, maar ook over de enige Hogepriester en de eeuwige Koning. En de wonderlijke troost van Zijn beide naturen ligt zowel in de gangen van Zijn vernedering, als in die van Zijn verho- ging. Zoals er voor de Middelaar plaats gemáákt moet worden, geldt dit ook voor de verdieping van de kennis van Hem. De ordelijke overdenking van de heils- feiten, de orde van ‘het kerkelijk jaar’, bewijst hierbij haar nut. Want gedurende de heilsgeschiedenis is er voortgang in de Godsopenbaring. Zo onderscheiden we ook voortgang in de heilsorde, dus in de toepassing van de heilsweldaden die in Christus Jezus zijn. Dat heeft alles te maken met de doorgaande ontdekking van Gods waarheid en gerechtigheid.

Als het goed is, is het ons om waarheid in het binnenste te doen, om vastigheid in leven en sterven. Het eerste (!) antwoord van ons troostboek in het stuk der verlos- sing, op de vraag van een schuldverslagen hart, spreekt over: ‘God wil dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede…’ De eis van Gods waarheid en gerechtigheid blijft op de ziel gebonden, opdat de rijkdom van de Zaligmaker des te meer benodigd zal worden.

Hoe doet de Heere dit? Wat is Zijn gewone weg hierin? Dat leren ons de Schriftplaatsen die bij dit artikel zijn afgedrukt. Zo krij- gen de uitdrukkingen ‘indachtmakende genade’ en ‘terugleidend licht’ wezenlijke inhoud. Dan gaan we ook het verschil begrijpen tussen ‘luisteren met instem- ming en met insluiting’. Het gaat natuurlijk niet om de term, maar om de kern, om de bevindelijke doorleving van de rijkdom- men die in de opgestane Immanuël liggen.

Onderwijs

In de afgedrukte Schriftplaatsen gaat het om het onderwijs van de Opgestane, op de dag der opstanding, tijdens de veertig dagen tot aan de Hemelvaarts- dag, en daarna door de Pinkstergeest. Wat is de inhoud van dit onderwijs?

Handelingen 1:3 geeft het antwoord: ‘… sprekende van de dingen die het Koninkrijk Gods aangaan’. Hoe krijg ik dus persoonlijk deel aan de Koning van Sion en Zijn gena- derijk? Vóór Pasen heeft Hij dat steeds onderwezen, maar wat bleek? Het onder- wijs is niet verstaan, is verkeerd verstaan, is zelfs tegengestaan. De mensen hebben het niet verdragen. ‘O onverstandigen en tragen van hart om te geloven’, zo noemde de Hartenkenner hen.

Maar ná Pasen verandert er wezenlijk wat. Dan worden ze door de Opgestane dieper ingeleid in de kennis der waarheid, zodat de volle betekenis van Zijn verzoenend lijden en sterven zielsbevindelijk verstaan mag worden. De noodzakelijke toepassing in deze veertig dagen moet richtinggevend zijn voor de Kerk der eeuwen.

Openen

Hoe deed en hoe doet Christus dat? ‘Dit zijn de woorden die Ik tot u sprak als Ik nog bij u was, namelijk dat het alles moest vervuld worden wat van Mij geschreven is’ (Luk. 24:44). We letten op dit Goddelijke ‘moeten’. Moest de Christus niet deze dingen lijden en alzo in Zijn heerlijkheid ingaan, naar de eis van Gods waarheid en gerechtigheid, zowel uit het Oude Testament als voor ons in het Nieuwe Testament? Christus bedoelt het gezag- hebbende gánse Woord Gods: de Wet, de Profeten en de Psalmen (vers 44b). Gods Woord is de bron van heel Zijn onderwijs. Het geschreven Woord en het vleesgewor- den Woord gaan samen.

We hebben niet minder nodig dan een drievoudige opening: de opening van de Schriften, de opening van ons verstand en die van ons oog en ons hart. Dát is kenmerkend voor ná Pasen! En dat doet de Opge- stane. Zo gaan we de profetie geestelijk verstaan. De Opgestane trekt de mist in hun ziel op. De Levensvorst laat het licht schijnen over Zijn borgtochtelijke gangen, over dat vreselijke kruis, het lege graf én Zijn heerlijkheid als Overwinnaar van dood en hel. Dit is alles naar de Schriften!

Het gaat dus om: openen, steeds maar weer om: openen. Want dat is het blijvende werk van de Opgestane. Weten we wat het is om met Hem gekruisigd te worden, met Hem te lijden en met Hem begraven te worden? Weten we wat het zeggen wil om uit Zijn mond te horen: ‘Ik leef en gij zult leven’?

Openen, dat is de vrucht van Pasen. Al zit uw deur dicht, uw hart dicht, en uw ver- stand ook.

Over de vrouwen bij het graf: ‘… en zij werden indachtig Zijn woorden’ (Luk. 24:8).

Tegen de Emmaüsgangers: ‘O onverstandigen en tragen van hart om te geloven al hetgeen dat de profeten gesproken hebben (…), legde Hij hun uit, in al de Schriften, hetgeen van Hem geschreven was’ (Luk. 24:25-27). ‘En hun ogen werden geopend (…), was ons hart niet brandende (…), als Hij ons de Schriften opende’ (Luk. 24:31 en 32).

Tegen de elf discipelen: ‘Dit zijn de woorden die Ik tot u sprak, als Ik nog met u was (…). Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden’ (Luk. 24:44-46).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen