De beproefde veehouder

Izak is verwonderd. Hij vraagt waarom ze gekomen zijn terwijl ze hem haten, ja, hem weggestuurd hadden uit het land van de Filistijnen. Izak handelt eerlijk en oprecht. Geen rust hadden de Filistijnen hem gegund. En nu, alles is opgelost. Er zijn geen slepende onderhandelingen nodig geweest. Er is geen onderhande- laar aan te pas gekomen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Laten we eens zien hoe God het onmogelijke mogelijk heeft gemaakt.

Vanwege hongersnood had Izak Kanaän moeten verlaten en was hij in het land van de Filistijnen als vreemdeling gekomen. Hij kon daar zijn en mocht daar zijn. Want de HEERE was hem verschenen en had hem onderwezen en beloofd met hem en zijn zaad te zijn. Hoe zal zijn ziel verkwikt en versterkt zijn geweest. O dat wonder, wanneer de HEERE op de wonderlijkste ogenblikken toont van Zijn gunstgenoten af te weten. Dan is Zijn onderwijs zo gepast als wij het niet weten. Welk een kracht en troost gaat er dan van Zijn Woord en belofte uit. Echter de krach- tigste beloften moeten vervuld worden. En dat doet God naar Zijn eeuwige raad en wijsheid. Dan wordt vlees en bloed niet gespaard.

Zo’n weg is meestal vol beproevingen. Bij- zonder als het zo anders gaat dan we ons voorgesteld hadden. Als we overgeleverd schijnen te worden aan hen die het minste begrip niet hebben. Nadat Izaks verblijf kennelijk gezegend werd, kwam voor hem de beproeving. De oorzaak hiervan was jaloezie. ‘De nijd is het paard dat de duivel graag berijdt’ (Chrysostomus).

Nood en tegenslag

Wat heeft Izak gedaan? Hij heeft zich teruggetrokken in het dal van Gerar. Daar vond hij de plaatsen waar Abraham putten had gegraven, maar die Filistijnen hadden toegestopt. U voelt wel hoe hoog de nood oploopt. Geen rust. De ene tegenslag na de andere. Telkens door de Filistijnen achtervolgd. In plaats van water tot ver- koeling en leven was er twist en gekijf. Dan wordt er geleerd: ‘En mijn geest doorzocht de reden, waarom God die tegenhe- den mij in zulk een mate zond’.

Wat waren die redenen voor Izak? Het was een weg om te mogen leren het uit handen te geven, het te mogen verliezen. Bent u ook zo vermoeid van alle onbegrepen kruis- en drukwegen? Van de in- en uitwen- dige vervolgers die u geen rust gunnen. Hoe gepast wordt dan de nodiging van Christus: ‘Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven’. Dan wint Hij zo vriendelijk in: ‘Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart’. Dat is het geheim van Izaks leven in deze beproevingsweg door het dal van Gerar. ‘Leert van Mij’. Izak bezat dat ook niet van zichzelf. Het gaat hier niet zozeer over een zachtmoedig karakter. Maar het gaat over de vrucht van de geloofsbeoefening door Christus’ Geest. Hoe bekwaam en gewillig was Hij Die Zelf dé Zachtmoedige en Nederige van hart wilde worden in de staat van Zijn vernedering. En dat voor een volk dat van zichzelf maar niet kan buigen. Dan mag ik goedkeuren omdat Hij Zijn weg goedkeurde. In het dal van Gerar stemt Izak hartelijk in: ‘Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht’ (Matth. 11:30).

In Rehobôth

Zo is Izak eindelijk in Rehobôth gekomen. Daar heeft de HEERE zijn zaken opgelost. Hij krijgt ruimte. Op Gods tijd en wijze. En zij twistten om die put niet. Mens en dier mocht hier verkwikt worden uit deze waterput. Welnu, hier kan Izak blijven. Hier heeft de HEERE wonderlijk voorzien in al zijn nood.

Hoevelen blijven in Rehobôth en kunnen duidelijk getuigen van de uitkomst die God gaf. Izak blijft er niet. Hij getuigde: ‘Want nu heeft ons de HEERE ruimte gemaakt, en wij zijn gewassen in dit land’. Waarom is Izak hier toch niet gebleven? Eenvoudig, hij miste er het spreken van de HEERE. Met dat gemis, dat uitzien, die begeerte reist hij verder en komt te Berséba, waar Abraham lang gewoond had. Daar ver- schijnt hem de HEERE als de Waarmaker van Zijn Woord en belofte. Dan wordt zijn vrees weggenomen en stilt de HEERE zijn ziel.

Kerk en wereld

En nu doet God nooit half werk. Hij Die Izak deed bukken in de weg van beproevin- gen, doet ook Izaks tegenstander bukken. Izak heeft het niet zelf hoeven op te lossen. Dat heeft God gedaan. Abimélech is van zijn troon afgekomen, heeft de reis naar Berseba ondernomen en begeert nu een bondgenootschap met Izak. Waarom? De tere vrees Gods in het leven van Izak, zijn geloofszachtmoedigheid, zijn afkeer van twistgierigheid, zijn weigeren om te strijden voor eigen recht, heeft Abimélech jaloers gemaakt.

Hier is de wereld jaloers op de kerk. Zou dat van u en mij ook gezegd kunnen worden? Moet God niet met Zijn oordelen komen, omdat het omgekeerd is? Zijn we niet verzonken in het land der Filistijnen door jaloersheid op de wereld? Tegelijk, zouden onze noden en beproevingen, bij- zonder van onze beproefde veehouders, groter zijn dan Izaks nood? Of kan de HEERE de harten van overheden niet meer buigen als bij Abimélech? In de weg van vernedering, schuld en buigen onder God zijn er ook nu uitkomsten bij de HEERE. Wat ons samen nodig is, is die zachtmoe- digheid en nederigheid van hart die met de last van de oordelen brengt tot Hem Die zegt: ‘Leert van mij’. Dit is de nood van de tijd, de nood van de wereld, wanneer zulke Izaks gaan ontbreken. Dan begint het oor- deel van het huis Gods. Wat ziet de wereld werkelijk aan u en mij?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen