Volbracht, voldaan, betaald

In het Nederlands zijn het drie woorden: ‘Het is volbracht’, maar in de grondtaal is dat één woord. Je zou het in het Nederlands ook kunnen weergeven met één woord door te zeggen: ‘voldaan’ of ‘volbracht’. Dit woord is gericht aan jong en oud, aan iedereen die het leest en die het hoort. U krijgt deze boodschap van Godswege, opdat de Heilige Geest die zou schrijven in uw hart. En als dat gebeurt, dan wordt u een leesbare brief van Christus, als u leven mag uit dat volbrachte middelaarswerk van de Heere Jezus.

‘Het is volbracht'. Dit woord heeft de Heere Jezus gesproken na het dieptepunt van Zijn lijden. Johannes maakt in zijn evangelie geen melding van de drie uur durende duisternis en van de bange klacht, het vierde kruiswoord, door Christus uitgesproken: ‘Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?’

Vloek en schuld

Het is weer licht geworden op Golgotha. Dat zonlicht heeft Christus zo veel te zeggen, want het is de zon van Zijn Vader die weer schijnt. Dat betekent dat de Heere Jezus nu weten mag dat het duister van de vloek, van de schuld en van de hel is doorstreden en weggenomen. Het aangezicht van de Vader is weer in gunst tot Hem gewend.

‘Het is volbracht’. Hij is klaar met het werk dat Hij op Zich genomen had. Volbracht is datgene waar Hij zo tegenop had gezien, zo erg dat Hij daarvoor huiverde in de hof van Gethsémané: ‘Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker van Mij voorbijgaan’.

Zo is dit woord van de Heere Jezus een verlossingswoord, een overwinningswoord, dat in volle triomf wordt uitgesproken. De Borg heeft de gehele last die op Hem was gelegd, volbracht. Het is volbracht, voldaan, betaald. Zie dan op deze gekruisigde Zaligmaker als uw leven u lief is. En als u Hem kennen mag door het geloof, blijf dan op Hem zien.

Wat heeft Jezus nu precies volbracht? Wat is er volbracht? Is Zijn Messiaanse werk, waarvoor Hij gekomen was, volbracht? Nee, nog lang niet! Hij moet nog sterven en opstaan, ten hemel varen, zitten aan Gods rechterhand, wederkomen ten oordeel en het Koninkrijk aan de Vader overgeven. Wat dan? Is Zijn vernedering hier volbracht? Ook niet, want Hij moet nog sterven en begraven worden. Dat behoort ook tot Zijn vernedering. Wat is het dan wel? Als Jezus zegt ‘Het is volbracht’, slaat dat hier in de eerste plaats op de bewuste, in lichamelijke en geestelijke pijn doorleefde vernedering. Het straflijden is volbracht.

De lijdenskelk

Het drinken van de lijdenskelk die de Vader Hem gegeven had, is volbracht. Tot op de bodem, tot op de droesem van de helse benauwdheden toe heeft Hij die leeggedronken. Volbracht is de zware taak die de Vader op Hem, als de Knecht des Heeren, gelegd had. Volbracht is de spot en de hoon die Hij ontvangen moest van de priesters en de ouderlingen van het volk, van de soldaten en van het volk. Het werk van de verzoening is volbracht.

Hij kan nu zeggen: Vader, hier ben Ik, Ik heb woord gehouden in alles wat Ik op Mij genomen had te zullen doen. Ik heb de zonde van Mijn volk geboet, Ik heb de schuld van Mijn Kerk betaald, Ik heb hun ongerechtigheid verzoend. Aan het recht van God is genoeg gedaan, de vergeving van zonden is verworven.

Aan al de eisen van Gods wet heeft Christus voldaan. De wet heeft nu haar veroordelende en verdoemende kracht verloren voor een ieder die in Hem gelooft. Wie door het geloof de toevlucht tot Hem neemt, zal ervaren dat zijn zonde is verzoend, dat zijn schuld is betaald, dat de toorn van God is geblust, dat de duivel zijn vangst is ontnomen en dat de dood is verslonden tot overwinning. Dat werk is af.

Vervuld

Wat Christus ook volbracht heeft, is de ceremoniële wet. Al die offeranden, de ceremoniën en de heilige dingen, ze wezen allemaal op Hem. En dat het waar is dat Hij het volbracht heeft, zien we als Hij de geest gegeven heeft. Dan scheurt de hand van God het voorhangsel in de tempel van boven naar beneden en ligt het heiligdom open en bloot voor iedereen te kijk. De ceremoniële wet is vervuld.

‘Het is volbracht!’ Dat is een overwinningsroep, een jubel aan het kruis. Hij sterft niet als een vertwijfelde moordenaar, maar als Eén Die volkomen zeker is van Zijn zaak. Hij sterft als Borg, als Middelaar, als Plaatsbekleder voor mensen die zelf voor God niet kunnen bestaan.

Christus zegt niet: ‘Ik heb het volbracht’, maar: ‘Het is volbracht’. Hij zoekt Zichzelf niet. Christus is geen heldhaftige martelaar. Hij spreekt hier vanuit Gods raadsplan. Hij bedoelt ook niet Zijn eigen eer, maar de eer van Degene Die Hem gezonden heeft.

Wat is het erg als u deze liefde van Christus versmaadt. Dan blijft er geen slachtoffer meer over voor onze zonden. Het leven onder de wet is zo hard en het leven uit de genade is zo vreugdevol en zalig. Rechtvaardiging en heiliging liggen in deze overwinningsuitroep besloten. Het is als een nimmer opdrogende bron van altijd nieuwe verkwikking en vertroosting.

slot volgt

Toen Jezus dan de edik genomen had, zeide Hij: Het is volbracht.

Johannes 19:30a

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen