De Levensvorst

Met name de staat van Zijn verhoging wordt hier bezongen. Wie worden in Psalm 72 toch de onderdanen van dit rijk genoemd? Ellendigen des volks, nooddruftigen, verbrijzelden door de verdrukker. Allen die geen helper hebben. Kent u gepaster namen voor de paaskerk? Een bitter wenende Petrus. Een door ongeloof gebonden Thomas. Een Maria Magdalena uit wie zeven duivelen uitgeworpen waren, maar nu zonder haar Heere omzwerft. Een Kleopas met zijn naamloze vriend die onverstandig zijn en traag om te geloven.

Kom, zeg het eens, zou u zich onder dit gezelschap thuis voelen? Zou Pilatus er te vinden zijn of Kajafas? Zouden die weten wat het is buiten Jezus geen Helper te hebben? De paaskerk had juist in de laatste dagen zoveel onderwijs, zegen en beloften van hun Meester mogen ontvangen. Maar het ontbrak hen aan licht, ze misten de beoefening van het geloof, daarom treurt de liefde en kwijnt de hoop. Hij had beloofd: ‘Ik leef en gij zult leven’. Maar daartoe moesten ze met Christus gekruist worden en zelf het leven verliezen.

Liefgehad van eeuwigheid

De Levensvorst leeft echter juist voor zulken. Wie zal de liefde uit kunnen spreken waarmee Hij hen van eeuwigheid heeft liefgehad. Daarom heeft Hij hun leven, dat niet anders dan een gestadige dood was, uit Maria aangenomen. Met één doel, om het af te leggen toen het door Gods recht werd geëist. Hoe lief had Jezus de eer en het recht Gods. Maar ook, hoe lief had Hij de Zijnen. O bittere, onuitsprekelijke dood. Ten volle onderging Hij de geestelijke dood in Zijn helse lijden. Ten volle onderging Hij de eeuwige dood in de totale Godverlatenheid. Maar ook de lichamelijke dood was Zijn deel. Vrijwillig legde Hij Zijn leven af voor Zijn schapen. Hiermee voldeed Hij volkomen aan Gods eisend recht. Hij deed echter meer. Hij bracht ook het leven aan door dadelijke gehoorzaamheid aan de wet. Zo legde de Levensvorst de grondslag in Zijn bloed voor Zijn Koninkrijk. God heeft niets meer te eisen van degenen die in Christus Jezus zijn. De paaskerk heeft in het lege graf mogen blikken. Ze hebben mogen horen dat Hij gekruist wás. De dood verslonden tot overwinning. Het leven aangebracht. Zulke mensen hoeven dan toch niet meer te treuren? Daar begrijpt de tijdgelovige niets van. Die redt er zichzelf mee. Maar ze hebben niet in de gaten dat ze juist de eerkroon van de Levensvorst ontnemen. Want dit is de troost van Psalm 72 en van Pasen, dat Jezus niet alleen Middelaar van verdienste is, maar ook van toepassing. Zonder deze toepassing waren ze allen met Pasen omgekomen van verdriet en gemis. Maar Hij zal leven.

Dat is onvergankelijk. De wereld zou Hem niet meer zien, maar Hij vervult met Pasen: Maar gij zult Mij zien. Des te heerlijker zal dat geloofszien worden, wanneer ze ingeleid worden in de verdere trappen van Zijn verhoging.

Zijn levensrecht

Zo oefent de Levensvorst met Pasen Zijn levensrecht voor Zijn ellendigen en nooddruftigen uit. Wat een wonder als de Heilige Geest leert dat ik in Adam het levensrecht voor God verloren heb en het vonnis van de dood rechtvaardig overblijft. Of u nu de vrouwen of de discipelen beziet, ze hadden door Zijn bediening veel mogen ontvangen. Maar in het licht van de eeuwigheid was het geen betaling.

Gelukkig wie het mag leren, want dan is alles buiten Jezus de dood. Dat is de kortste weg naar het leven in Jezus. Want Hij zal leven. Hij is de vervulling van Psalm 72. Hij is de Redder van de ellendigen en nooddruftigen. Hij zocht ze op en weet wie en waar ze zijn. Dat is de onveranderlijke liefde van de levende Koning van Pasen. Hij schenkt hun het leven. Hij brengt de kwitantie ondertekend met Zijn bloed uit het hemelse gerechtshof mee. Hij verbreekt alle banden van ongeloof. Hij deelt de vrede mee, ook aan Thomas. Hij zal leven om met hen te zijn, al de dagen tot aan de voleinding der wereld. Deze Levensvorst draagt de sleutels van de dood en de hel. Zo zullen zij leven onder Zijn koninklijke bescherming.

Van zee tot zee

Maar Psalm 72 breidt de heerlijkheid van deze Paasvorst verder uit. Hij zal heersen van de zee tot aan de zee, en van de rivier tot aan de einden der aarde. Hij leeft om ze van daar te halen.

Misschien zitten daar uw kinderen wel, voor wie het hopeloos schijnt. Bij deze Koning is niets te wonderlijk. Hij laat Zijn Woord als gering zaad uitstrooien, maar de oogst zal ruisen als de Libanon. Dit zal van geslacht tot geslacht voortgaan. Zij zullen U vrezen. Uit dorre plaatsen zullen ze komen. Zijn vijanden zullen het stof lekken. Zien we op de wereld: zij zal sterven. Ze haast zich naar het rechtvaardige oordeel. En hoe aangrijpend zal dat zijn als wij dan op zo’n grote zaligheid geen acht gaven en als we nooit voor deze Koning bogen, Die leeft om ons nu nog genadig te zijn. Maar voor allen die Zijn verschijning lief kregen leeft Hij. Zo wordt in Hem eeuwig vervuld: ‘Ik leef en gij zult leven’. Zo zullen zij allen met David instemmen: Geloofd zij de HEERE God, de God Israëls, Die alleen wonderen doet. En geloofd zij de Naam Zijner heerlijkheid tot in eeuwigheid, en de ganse aarde worde met Zijn heerlijkheid vervuld. Amen, ja amen.

En Hij zal leven.

Psalm 72:15a

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen