Een nieuw kabinet

Een jaar geleden kwam het vierde kabinet van Rutte ten val. Dat betekende het einde van zijn langdurig premierschap. Inmiddels heeft hij een belangrijke functie op internationaal niveau weten te bemachtigen.

Rutte was randkerkelijk vrijzinnigprotestant. Hij legde altijd de eed af. De nieuwe coalitie wordt met name gedragen door mensen met een rooms-katholieke achtergrond. Wilders en Van der Plas doen er niets meer aan, Omtzigt nog wel. Ook de nieuwe premier Schoof komt uit een rooms-katholiek gezin.

Voor een kabinet-Wilders zijn we in ieder geval bewaard gebleven. Samenwerking met hem vonden zijn coalitiepartners uiteindelijk nog wel acceptabel, maar Wilders als premier was voor hen onaanvaardbaar. En terecht. Wilders heeft zich nu eenmaal in brede kring stinkende gemaakt. De afgelopen jaren heeft hij in en buiten de Kamer tal van uitspraken gedaan die zonder meer denigrerend waren voor allerlei mensen en groepen en volstrekt niet door de staatsrechtelijke beugel konden.

Rechts kabinet

In brede kring wordt het nieuwe kabinet getypeerd als een rechts kabinet. Dat klinkt goed, maar bedenk wel dat dat tegenwoordig heel wat anders betekent dan vroeger. In het verleden werden die partijen betiteld als rechts die zich baseerden op Gods openbaring of op de christelijke beginselen. In de praktijk viel dat vaak wel tegen, maar het leek er in ieder geval nog op. Daartegenover stonden dan de linkse partijen, hetzij liberaal of socialistisch, die daarvan niet wilden weten.

Tegenover progressieve partijen als D66 en GroenLinks-PvdA wordt de nieuwe coalitie ook wel getypeerd als conservatief. Conservatief zijn wij ook, maar dan conservatief gereformeerd. Wij willen, als het goed is, vasthouden aan Schrift en belijdenis. Dat is natuurlijk wel heel wat anders.

Wat is er verder van dit nieuwe kabinet te zeggen? Als we de hele politieke constellatie in ogenschouw nemen, moeten we tot de conclusie komen dat het erger had gekund. Vergeleken met de progressieve partijen geldt van de partijen die de nieuwe regeringscoalitie vormen dat zij over het geheel genomen wat minder hard naar de verkeerde kant lopen. Maar daar is het dan ook wel mee gezegd. De kabinetsformatie verliep uitermate stroef en het is dan ook zeer de vraag hoe lang dit kabinet het zal volhouden. Hoeveel vertrouwen hebben de deelnemende partijen in elkaar? Drie van de vier partijen hebben nooit eerder deel uitgemaakt van een regeringscoalitie en ook de premier is een buitenstaander in de politiek.

Zwevende politici

Verkiezingsuitslagen worden al jarenlang gekenmerkt door het grote aantal zwevende kiezers. Iedere keer wisselt een groot aantal mensen van partij. Bij de jongste kabinetsformatie zagen we ook het verschijnsel van de zwevende politici. Plasterk, die lid is van de PvdA en ook minister geweest is voor die partij, was bereid om premier te worden van een kabinet waar zijn partij fundamentele bezwaren tegen had. De ChristenUnie stelde zich ook sterk afwijzend op tegenover de nieuwe coalitie, maar dat weerhield een voormalig Tweede Kamerlid niet om een ministerspost te aanvaarden. Dat is niet los te zien van de toegenomen individualisering in onze samenleving. Ook politici hebben niet zoveel binding meer aan hun politieke partij. Als zich een mooie kans voordoet in een ander politiek milieu, waarom zou je die dan niet grijpen?

Nu zou je kunnen zeggen dat het een pluspunt is dat een minister die afkomstig is uit de ChristenUnie de portefeuille van onderwijs gaat beheren. Dat is zeker waar. Minister Bruins is uiteraard gebonden aan de bij de kabinetsformatie gemaakte afspraken, maar kan daarbij toch ook eigen accenten leggen en eigen prioriteiten geven.

Catechisaties

Het nieuwe kabinet wil het grondwetsartikel over de vrijheid van onderwijs ongewijzigd laten, maar in het akkoord tussen de vier coalitiepartijen staan over onderwijs wel allerlei dingen die niet ongevaarlijk zijn. Bijvoorbeeld ten aanzien van het toezicht op het informele onderwijs. Daaronder vallen ook de catechisaties. En ook de juiste invulling van het vak burgerschapskunde wordt meer in de gaten gehouden.

Bovendien draag je als minister ook verantwoordelijkheid voor het hele kabinetsbeleid. Dan moet je wel een ruim geweten hebben. Gemeten naar de maatstaven van Gods Woord is er immers in de beleidsvoornemens van het nieuwe kabinet veel wat onaanvaardbaar is. Onaanvaardbaar in wat men wil doen en in wat men zal nalaten. Maar juist daarom is en blijft de (kerkelijke) voorbede noodzakelijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen