Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een zware pelgrimstocht

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een zware pelgrimstocht

4 minuten leestijd

Zijn geboortedatum is onbekend. Samuel Rutherford kwam ‘omstreeks 1600’ ter wereld. Zijn leven werd een zware pelgrimstocht.

Rutherfords geboorteplaats was Nisbet, een handvol huizen op een kluitje, prachtig neergevlijd in de weelderige velden en de groene wouden van het graafschap Roxburghshire. In zijn latere leven was hij iemand die zo uitnemend de beminnelijkheid van Christus wist uit te schilderen. Iemand schrijft dat zijn blik ‘schier onafgewend ten hemel’ leek gericht. ‘Als hij van Jezus begon te spreken, vreesde ik dikwijls dat hij uit de kansel zou springen. Hij was nimmer in zijn element als hij Hem niet aan kon prijzen’.

Hoogmoed van de jeugd

Van Rutherfords jonge jaren is weinig bekend gebleven. Hij ging in Jedburgh naar school, later naar de universiteit in Edinburgh. In zijn kinderjaren zou hij eens, al spelende met enkele vriendjes, in een diepe put zijn gevallen. Zijn makkers haastten zich weg om hulp te halen, maar toen zijn ouders aangerend kwamen, zat de kleine Samuel naast de put, koud en nat, maar wel in veiligheid. Op de vraag hoe hij uit de put gekomen was, antwoordde hij: ‘Een vriendelijke man, gekleed in een lang wit kleed, haalde mij eruit en deed me hier zitten’. Vreesde Rutherford al vroeg de Heere? Dat is onbekend. In zijn latere brieven lijkt het alsof hij in zijn jonge jaren nog geen lust had om de Heere te dienen. Later schreef hij eens aan een vriend: ‘Ik ben als een dwaas geweest, tot mijn zon hoog aan de hemel stond en het bijna middag was, eer ik ten slotte de poort inging’. In een andere brief lezen we: ‘Ik had vast gestaan als ik in mijn jeugd Christus tot mijn deel had gehad’. En ook nog dit: ‘O, wat is er veel tijd nodig om de hoogheid van de jeugd, de ijdelheid, de begeerlijkheid van het vlees, de aanbidding van de wereld en de bekoorlijke vermaken uit te roeien’.

Brandstapel en schavot

Schotland was in die dagen een land van vervolgingen. Hoe wreder de vervolgingen werden, hoe meer geestelijk leven werd gezien. Zo werd Schotland in die tijd ook een land waar de Heere veel heeft doen zingen te midden van de verdrukkingen. Het werd een land van martelaren en verdrevenen, maar waar de storm op z'n hevigst woedde, ‘was de glimlach van mijn Heere het lieflijkst’, schreef Rutherford.

Door ongefundeerde klachten over zijn levenswijze, kwam er aan zijn studie abrupt een einde. Was het deze crisis die zijn leven stilzette? Hij had wel, zoals hij later in een van zijn brieven opmerkte, ‘geleden van de hitte van de zon die zo hoog aan de hemel stond’.

‘Zijn reputatie was geschonden, maar wat belangrijker is, Samuel werd door God vernederd’.

Gezelschapsleven

Samuel Rutherford ging theologie studeren, bezocht godsdienstige gezelschappen (‘de particuliere bijeenkomsten van enkele goede christenen in Edinburgh’), en voelde zich thuis onder de Schotse vromen. In Edinburgh werd Rutherford gebracht op de school van de Heilige Geest. Daar leerde hij de praktijk der Godzaligheid.

In een van zijn brieven schrijft Rutherford (het was in 1636): ‘De eer waarom ik de laatste zestien jaar, met onderwerping aan de wil van mijn Heere, gebeden heb, heeft mijn vriendelijke Heere nu verleend, om te lijden voor mijn koninklijke en vorstelijke Koning Jezus, en voor Zijn koninklijke kroon en de vrijheid van Zijn Koninkrijk’. Over Rutherfords bekering is niet zo veel bekend. Over hoe hij dacht over het Voorwerp van het geloof weten we des te meer. Hij schrijft: ‘O, maar Christus heeft een zaligend oog! De zaligheid is in Zijn oogleden! Toen Hij de eerste blik op mij wierp, was ik verlost. Het kostte Hem slechts een enkele blik om mij van de hel te bevrijden! O, Zijn verdiensten, de vrije verdiensten en het dierbare bloed is de beste poort waardoor wij uit de hel kunnen ontvluchten! O, wat een veilige en zekere weg is het om zo uit de hel te komen, leunende op een Zaligmaker! Hierin ligt het wonder van de zaligheid, dat Christus en de zondaar één zouden zijn en dat zij de hemel en de zaligheid samen zouden delen’.

volgende week deel 5, William Guthrie

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 oktober 2024

De Saambinder | 20 Pagina's

Een zware pelgrimstocht

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 oktober 2024

De Saambinder | 20 Pagina's