Grof

Bedrog

Nog niet vaak heb ik in deze rubriek aandacht besteed aan het taalgebruik. Evenmin aan de manier waarop over andere mensen wordt geschreven. Ditmaal wil ik dat doen. Het raakt de publiciteit rond het voormalige Kamerlid Tara Singh Vanna. De titel boven dit artikel slaat niet op haar optreden. Daarop is van alle kanten kritiek geleverd. Ten slotte ook door voormannen en -vrouwen uit haar eigen partij. Zij heeft mensen die haar steunden en voor haai’ opkwamen, bedrogen. Datzelfde geldt voor haar behandeling van leden van de Tweede Kamer en de regering. Ja eigenlijk raakt haar bedrog het hele Nederlandse volk. Zulk bedrog is een ernstige zaak. In Bijbelse termen zouden we spreken van een ernstige zonde, waardoor mensen zijn beschadigd en toegezegde hulpverlening onderuit is gehaald, ten koste van degenen die door die hulp op verbetering van levensomstandigheden hoopten. Kennelijk is er al wel geld voor goede doelen uitgegeven, terwijl dat geld niet beschikbaar is gesteld.

Afkeurenswaardig

Er zal in onze samenleving nauwelijks iemand zijn die het voor de handelwijze van mevrouw Varma opneemt. Noem het zo u wilt, het is puur bedrog. Men kan medelijden hebben met een vrouw die als lid van de Tweede Kamer van zo’n hoog voetstuk zo diep valt, door de terechte afkeuring van het publieke oordeel in Nederland. Ik zal op al de reacties niet ingaan. Het zou interessant zijn een psychologische verklaring te zoeken voor elk afkeurend oordeel en vooral voor de bewoordingen die daarbij zijn gebruikt. Nu ben ik bij wat ik in dit verband eigenlijk wil zeggen. Op één uitspraak maak ik diepgaande kritiek door hem als grof te betitelen. Ik heb het oog op Youp van ’t Hek. Hij is vaste zaterdag-columnist in NRC Handelsblad. Ik verwijs nu naar zijn column van 18 augustus jl. De titel luidt ‘Zomeroverzicht’. Er worden heel wat feiten genoemd, waaronder sterfgevallen en een zelfmoordactie zoals van Herman Brood. Aan het slot komt

mevrouw Varma ter sprake, die wat huidskleur betreft wordt aangeduid als een ‘schoensmeersurinaamse uit Amsterdam- Zuid’. Van ’t Hek hoopt dat een portier van Hilton haar desgevraagd niet de weg naar het dak van het hotel zal wijzen. Waarom niet? Ik citeer de laatste regels van de column. “Ze mag nog maar op één manier dood. Kanker. Ze heeft erom gevraagd. En ik gun het haar. Namens mijn vriend.” Dit vind ik grof. Met tegenzin zet ik het verhaal en het citaat op papier. Toch heb ik het gedaan, als teken van onze tijd, van de manier waarop gerenommeerde scribenten met medemensen omgaan. Men zegt herhaaldelijk dat sporen van het christelijk geloof uit onze samenleving bezig zijn te verdwijnen of reeds zijn verdwenen. Dit artikel vind ik daarvan een duidelijk bewijs. Over een medemens te schrijven dat je haar gunt dat ze, terwijl ze nog gezond is, aan kanker sterft, is grof. Liefdeloos. Dan heb je geen gevoel van barmhartigheid of bewogenheid meer met mensen. De lezer begrijpt: ik schrijf dit niet omdat ik het gedrag van mevrouw Varma zo fraai vind. Het tegendeel is het geval. Ze heeft mensen bedrogen en zich aan woordbreuk en oplichting schuldig gemaakt. Waar nodig mag dat duidelijk gezegd worden. Dat mag op geen enkele manier goedgepraat

worden. Dit gezegd zijnde is het toch iets totaal anders deze persoon, die suggereerde aan kanker te lijden terwijl dat niet het geval was, voor te houden: u mag maar op één manier dood, namelijk door kanker. En dan te eindigen met: Ik gun haar die dood.

Wat zit hier achter?

Wat bezielt een man om zich zo uit te drukken. Het is niet aan mij, op deze vraag antwoord te geven. Wel ervaar ik deze opmerking als grof, kwetsend en gespeend van elke vorm van meeleven en barmhartigheid. Hier is sprake van een provocerend oordeel dat neerkomt op moedwillig kwetsen, ja iemand een bepaalde dood toewensen. Wil de schrijver van de aandacht op zichzelf richten door - ik zeg het wat scherp - Varma de dood door kanker toe te wensen? Wie ooit van dichtbij met kanker te maken heeft (gehad), zal zich ervoor wachten een ander mens de dood door kanker toe te wensen. Mijn conclusie is dat het de columnist in NRC Handelsblad van 18 augustus jl. aan elke vorm van mededogen, van barmhartigheid heeft ontbroken. Hoeft dat niet meer? Als iemand de samenleving heeft bedrogen, mag je dan alles over hem zeggen en hem alles toewensen wat lelijk, ja wat anti-menselijk is?

Samenhang met het verdwijnen van het christelijk geloof

Het christelijk geloof heeft een zekere vorm van beschaving in Europa gebracht. Zeker in de manier waarop we over elkaar schrijven. Nu blijkt die beschaving samen met het christelijk geloof te verdwijnen. Zo komen we terecht in een harde maatschappij, zonder mededogen voor anderen. Het trof mij in Trouw van een dag tevoren dat de vrijdagse columnist J.A.A. van Doorn, voorheen hoogleraar sociologie aan de Erasmus Universiteit, een artikel schreef onder de titel ‘Het intieme verdient bescherming door beschaving’. Dit naar aanleiding van de voorstelling ‘Vagina monologen’, die zoals Van Doom vertelt door dertig vrouwen op de planken wordt gezet. Het lust mij niet verder op die voorstelling en de beschrijving ervan in het artikel in te gaan. Om het eens ouderwets te zeggen: Ik vind het hele verhaal te gênant. Ik vermeld alleen dat professor Van Doom zijn afkeuring over en weerzin tegen deze voorstelling en de berichtgeving erover uitspreekt. Hij vraagt zich af of Trouw met een inhaalslag bezig is, vergeleken met andere kranten, door zo vooruitstrevend, ja provocatief bezig te zijn. De typering is van mij. Hoe dat ook zij, Van Doom komt in elk geval op voor respect met betrekking tot het intieme, ook van ons lichamelijk bestaan. Dat moet je kennelijk niet zo maar op straat of in de krant gooien. Van Doom pleit voor beschaving.

Deze biedt ook aan het intieme bescherming. Ook op dit gebied heeft de ontkerstening afschuwelijke gevolgen. Het meest schunnige dat bedreven wordt moet in de krant breed uitgemeten worden. Alsof het gedaan wordt om de mensen ervan te doen smullen. Dit is evenzeer grof. De beschaving verdwijnt. We gaan terug naar de ruwe zeden van het vroegere heidendom, waaruit het evangelie van Jezus Christus ons heeft verlost. Te vrezen valt dat ons nog heel wat grofheid staat te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen