KLEDING

Vijftig paar schoenen had ze en dat vond ze zelf wel meevallen. Mijn mond viel open toen ik een BN’er deze bekentenis op tv hoorde doen. Vijftig paar! Direct kwamen allerlei praktische problemen in me op: waar laat je die? En hoe kies je uit al die schoenen het paar dat je die dag dragen gaat? En hoe ga je om met de schoenen die - dat kan immers niet anders met 49 concurrenten - eigenlijk altijd in de kast blijven staan? Aai je die zo af en toe of trek je ze soms even aan en wandel je er een rondje mee rond je bed, zodat ze zich toch niet zo verwaarloosd voelen? Mijn brein draaide op volle toeren, toen de presentatrice van de show de BN’er bijviel. Vijftig paar schoenen, dat viel wel mee! Nee, dat kon vééél erger. Er verscheen een foto van een Aziatische vrouw op het scherm. Ik herkende haar niet, maar liet me vertellen dat ze Imelda Marcos heette. En Imelda had iets meer dan 1200 paar schoenen. Oftewel: genoeg schoenen om drie jaar lang elke dag met een nieuw paar naar buiten te stappen. Saillant detail: Imelda was getrouwd met een voormalige president van de Filipijnen: een land waarin de meeste inwoners door extreme armoede op blote voeten door het leven gaan. Natuurlijk kon dat niet goed blijven gaan: in 1986 kwam er een opstand en moesten Imelda en haar man het land halsoverkop verlaten. De schoenen kon ze niet meenemen. In gedachten zie ik haar de volgende dag voor haar kast staan. Op de plank pronkt het paar schoenen dat ze aanhad toen ze vluchtte. Geen keuzestress vandaag. Geen 2400 schoenenneuzen die haar verwachtingsvol aanstaren en vandaag met haar meewillen. Alleen dat ene paar dat net niet bij die handtas en dat jurkje dat ze in de haast heeft meegepakt, past. Zo rechtvaardig kan het leven soms zijn.

Muziek heeft voor sommigen een grote invloed op hun kleding en identiteit. Denk aan de welbekende Elviskuif, de gothic kleding, de hanenkam, hippie-mode, het Bieberkapsel of de afgezakte broek (‘sagging’). De afgezakte broek laat zich het best omschrijven als een door de zwaartekracht getergde jeans die blijkbaar op de groei gekocht is waarbij de groei niet in de lengte maar in de breedte plaats moet gaan vinden. De drager is zich bewust van het feit dat zijn kruis op half zeven hangt en meet zichzelf een trendy boxershort aan. Uiter aard alleen bekende merken zoals van een befaamde afgezwaaide tennisser, een italiaans modehuis of Jack&Jones. Waarom ze met mannennamen op hun boxer willen lopen, is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. De afgezakte broek dus. Ontstaan in de Amerikaanse gevangenis waar gevangenen geen riem mochten dragen en er maar enkele broeksmaten beschikbaar waren. Deze stijl is overgenomen door verschillende hiphop-artiesten en vervolgens door jongeren die graag op deze artiesten willen lijken. Wat mij betreft moet iedereen zelf weten hoe hij zichzelf wil identificeren maar wat ik niet snap is waarom je een broek draagt die je telkens met een hand ter hoogte van je kruis moet vasthouden omdat hij anders op de stoep belandt. Wat dit onderwerp betreft, ben ik het roerend met Obama eens. In 2008 zei hij: “Brothers should pull up their pants. You are walking by your mother, your grandmother, your underwear is showing. Some people might not want to see your underwear. I’m one of them.”

Het was al wat laat en ik had de volgende dag nog een toets. Dat zal de oorzaak van mijn onoplettendheid geweest zijn. We hadden redactievergadering en het ging over het thema ‘Kleding’ en een stelling die we daarbij konden bedenken. En toen kreeg ik de vraag of ik een column wilde schrijven. Ik ontwaakte uit mijn dromen, mijn hersenen werkten op volle toeren en vormden een mooie stelling over kleding: “Waarover? Wel of geen kleding?” …….?! Slimme uitspraak, en dat mocht ik weten ook: de andere redacteu ren barstten in lachen uit. Maar gelukkig was dit antwoord niet helemaal hopeloos, want is het niet zo dat er mensen zijn die hun (zwem)kleding opzij leggen en liever kiezen voor een luchtig adamskostuum? Zij prefereren toch echt het ‘geen’ boven het ‘wel’, al is het dan vooral tijdens de wat zonnigere periodes. Wel of geen kleding… het is nog al doorgeslagen kijkend van vroegere periodes naar nu. Vroeger was amper te zien of je nu met een blank of getint persoon te maken had: je zwom letterlijk en figuurlijk in je kleding. Tegenwoordig met al die bezuinigingen trekt men graag wat minder aan. We worden ‘opener’. Hoe minder, hoe beter lijkt het soms wel. De tijden veranderen, onze stijl verandert mee. Best logisch toch? Graag met de mode willen meegaan, gewoon bijblijven. Zo en bij hoe je je kleedt… Wat wil ik vallen we het minst op. Nadenken bij hoe je je kleedt… Wat wil ik ermee? Gewoon, mezelf zijn… Opvallen… Laten zien dat ik me ook in mijn manier van kleden als christen wil gedragen… Onthoud: Kleren maken de man, of raakt dat je koude kleren niet?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen