Verkiezing

De hond die overduidelijk al jaren de kiesgerechtigde leeftijd heeft bereikt, kijkt mij aan alsof hij zich wil excuseren dat hij zijn stempas niet bij zich heeft. Door zijn eigenaresse, een dame van middelbare leeftijd, wordt hij het stemhokje ingesleept, waar hij onrustig wacht. De dame vouwt het vel uit, bestudeert dat aandachtig en pakt het rode potlood. De hond heeft zichvolkomen op de hoogte van de kieswet waarin staat dat twee personen in één kieshokje in principe verboden zijnaan zijn riem onder het hokje uitgewurmd en terwijl zij een vakje inkleurt, laat hij een licht gegrom horen. Het potlood wordt teruggelegd, het vel wordt weer keurig opgevouwen en met de riem in de hand stevent de dame op de stembus af. Daar de hond zich buiten het hokje heeft begeven en de riem nu rond een van de poten van het stemhokje is gedraaid, klettert het hele gevaarte om. Rakelings langs de eigenaresse en de hond. In de consternatie, je bent plaatsvervangend voorzitter of niet, zet ik het gevaarte weer snel rechtop. De hond noch de dame verblikken of verblozen.

Wellicht is het hele gebeuren een voorbode van de te verwachten val van ons toekomstige rariteitenkabinet. In ieder geval kan ik het niet nalaten op te merken dat de hond waarschijnlijk pissig is, omdat het beest vermoedt dat zij niet op de Partij voor de Dieren heeft gestemd.

Andre Kastelein Reageren? Mail dan naar a.Kastelein3@kpnplanet.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen