Dirkslands’ skyline

Het afgelopen half jaar zijn we niet zoveel thuis geweest vanwege ons verblijf op de camping, een kleine twee kilometer van ons huis. We leefden een klein half jaartje zo ongeveer in de natuur. Hierbij dient wel vermeld te worden dat de luxe altijd binnen handbereik heeft gelegen, zowel op de camping en -als het nodig was- ook thuis. Dus het was zeker geen afzien. Eén van de geneugten van ‘buiten’ wonen is ’s ochtends ontbijten als de zon nog maar net is opgekomen en op de vogels na iedereen nog rustig is. Heel anders is het genieten nu in ons winterverblijf. Ontbijten buiten is er niet bij want het vraagt nogal wat lenigheid om met z’n tweeën plaats te nemen op onze balkonnetje. Maar hoewel het uitzicht van een heel andere soort is dan in de zomer kan er ook hier genoten worden van een mooi uitzicht. Vooral bij het komen en gaan van de zon wordt de oude kerk in Dirksland prachtig uitgelicht. En dan zitten we aan onze ontbijttafel en bij het avondeten eerste rang. Dat is het voordeel van het wonen op een dijk. Mooi is verder het zicht op de daken van de huizen tussen ons huis en de kerk. Een prachtig plaatje. Ik durf het niet hardop te zeggen, maar soms denk ik dat Dirksland op sommige punten mooier is dan Goedereede of -bijvoorbeeld- Sommelsdijk. Oké, wellicht herstelt zich hier de vergane glorie wat trager, maar volgens mij wordt, wat dit betreft, de goede weg ingeslagen. Zelfs in onze straat wordt -met wat buitenlandse hulp- een aantal huizen opgeknapt. ‘Als ik hier naar buiten over de daken en geveltjes kijk, moet ik altijd denken aan de boekjes van Van der Hulst’, verzuchtte mijn wederhelft deze week. Wat dat betreft zijn we het roerend eens want als ik wat naar buiten staar, gaan ook mijn gedachten naar boekjes van ‘vroeger’. De tijd waarin er ’s winters altijd sneeuw lag, de zomers (nog) warmer waren, er nog onbeperkt buiten werd gespeeld, de schoolmeesters en de enkele juffrouwen heel streng waren en de kinderen nog leuk ondeugend. Mijn gedachten gaan verder naar het leesplankje, aap, noot, Mies, Wim, Zus en Jet. Starend over de skyline van Dirksland komen wat de boekjes betreft, nog meer herinneringen naar boven. Maar daar over in een volgende column meer.

Overigens naar aanleiding van de vorige twee columns: De pet met opschrift heb ik gekregen en past nog ook…

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen