"Laten we er 's over praten of dat nu wel verstandig is"

Muzikanten hebben toch maar een akelig bestaan. Critici zijn nooit tevreden en lopen een enkele maal over van jaloezie en afgunst: Hij wel, ik niet. Ik, arme. En een musicus die het treft en geen last heeft van afgunstige bestokers, kan het treffen last te krijgen van zichzelf. (Je kunt je afvragen van wie je beter last kun hebben). De prestatiedrang is soms ijzingwekkend hoog en stress ligt op de loer. De een krijgt last van faalangst, een ander gaat gebukt onder podiumvrees. Hij vertrouwt zichzelf niet meer. Kan ik het eigenlijk wel? Begin vorig jaar liep het bij het Residentie Orkest niet allemaal op rolletjes. Er waren conflicten tussen de zakelijke en de artistieke leiding. Het bracht zo veel spanningen met zich mee dat drie maal zoveel orkestleden zich ziek meldden dan in rustiger tijden. Op de lichamelijke en psychische problemen bij dat orkest studeerde zelfs iemand af. En niemand minder dan Maurice Ravel beklaagde zich steeds maar over al die muziek die in zijn hoofd opgesloten zat. Een akelig bestaan, dat maken van muziek.

Gezinsruzie
Vaders hadden dat meestal nog het beste in de smiezen. Zij zochten —ook vroeger al— in de regel het beste voor hun nazaat en in de muziek was nu eenmaal nog geen stuiver te verdienen. Vaders wil had wet te zijn. Dus vader besliste: ,,Jij gaat medicijnen studeren." ,,Nee, pa, ik ga in de muziek." ,.Medicijnen, mijn zoon." ,,Muziek, pap." ,,Medicijnen." ,, Muziek." Ruzies. Dreigementen. Het gezin ontwricht. Moeder in tranen. En het obstinate zoontje ging meestal toch de muziek in, zo valt uit historieblaan op te maken.

Handel
Zo verging het ook de familie Handel in Halle (Duitsland). Zoontje Georg Friedrich toonde al vroeg belangstelling voor muziek, maar pa Handel had liever dat hij een deugdelijk beroep koos, bij voorbeeld chirurgijn zoals hijzelf. Doch Georg Friedrich bleek tamelijk eigenwijs en liet zich niet door zijn vader op de kop zitten. Bekend is wie aan het langste eindje trok. Het conflict tussen de beide Handels leverde nog een aardig verhaaltje op waarvan bepaald niet zeker is of het echt waar was. Senior verbood junior om muziek te maken, maar de jonge Handel bleek niet voor een gat gevangen te zijn en smokkelde een klein clavichord het huis binnen. Het instrument kreeg een plaatsje op zolder. Zodra elk zich ter ruste had begeven, sloop hij naar boven om in het nachtelij k duister zich aan de schone kunst der muze over te geven.

Zielig
In een interview in het Algemeen Dagblad schetste organist Janjob Remmers het leven van een beroepsmusicus. Janjob was akelig somber gesteld. Toch: ,,Ik zou niet anders willen. De mensen moeten me dus niet als zielig beschouwen. Dit is mijn leven. Dit zijn de consequenties van een keuze die ik lang geleden heb gemaakt. Maar als ik een zoon zou hebben die mij zou zeggen dat hij organist wil worden, dan zou ik toch een fles wijn open trekken en zeggen: ,,Joh, laten we er eens over praten of dat nu wel zo' n verstandige beslissing is."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen