Het liedboek voor de kerken

Rond een verjaardag

Dezer dagen is er een bijzondere verjaardag gevierd. Niet van een persoon, maar van een boek. Daar kan dacht ik op zichzelf niemand iets tegen hebben. Als haast ieder in deze tijd zijn jaardag niet onopgemerkt voorbij laat gaan, wat is er dan op tegen dat dit gebeurt met een boek. Het moge dan waar zijn, dat het daar zelf geen weet van heeft, de inhoud kan zo leven in de kring van de liefhebbers, dat er alle reden voor is. Onder ons gebeurt dat ook wel. Hoeveel artikelen zijn er niet geschreven rond het 400-jarig bestaan van ons aller leerboek, de Heidelbergse Catechismus. Het heeft veel stof gegeven aan de kerkelijke pers en allerlei andere uitgaven. De vraag blijft of er van zulke vieringen veel overblijft. Misschien mag ik hier een vraagteken zetten in veel gevallen. Het gaat altijd meer om de levensverbondenheid aan de inhoud.

Maar het gaat ons niet om een jarige van véél jaren. Het boek, dat we op het oog hebben is nog maar net twee jaar oud. Het is het Liedboek voor de Kerken, zo heet het officieel. 19 mei 1973 is dit liedboek door de Interkerkelijke Stichting voor het Kerklied aan de deelnemende kerken aangeboden in de Nieuwe Kerk te Middelburg. Als u dit leest is de vreugde dus al achter de rug. Want, als alles doorgang kon vinden, heeft op Zaterdag 24 mei van dit jaar de herdenking plaats gevonden. Nu niet in Middelburg in de historische Nieuwe Kerk, maar in een niet minder indrukwekkend kerkgebouw, in de Domkerk te Utrecht. Wij kunnen er nu dus niet over schrijven, hoe het afgelopen is. Terwijl we de kopie gereedmaken staan we er nog vóór. Maar er is nu al heel wat over te lezen geweest. Al twee weken voor het feest schreef men opgetogen over de te verwachten deelname. Meer dan zevenhonderd hadden zich opgegeven uit alle delen van het land. Het is een bevestiging voor degenen, die hun arbeid aan het liedboek gegeven hebben, dat het erin gekomen is. Nu dat is al op een andere manier bewezen. Nog geen jaar na de aanbieding kon het millioenste exemplaar uitgereikt worden. Geen wonder, dat men met grote verwachtingen de verjaardag tegemoet gezien heeft. Om zingend die dag bij elkaar te zijn. De zangers hebben de muziek al tevoren in huis gekregen.

Waarom we er hier over schrijven? Niet omdat we er zelf zoveel belangstelling voor hebben. We veronderstellen dat trouwens van de meerderheid van onze lezers ook niet. Velen onzer zullen het liedboek niet eens kennen. Er ook geen behoefte aan hebben. Wij hebben er ook geen behoefte aan breedvoerig over deze zaak te schrijven. Maar het is niet anders dan uit het gevoel van noodzakelijkheid, dat we ons voorgenomen hebben in een aantal artikelen hier aandacht aan te geven.

In onze kerken is het helaas anders gebleken. Er is wel behoefte aan dit liedboek. Op de laatst gehouden Generale Synode van Amsterdam Nieuw-West is dat uitgekomen. Het was al eerder gebleken. In meer dan één gemeente werden vóór of tijdens de dienst liederen uit dit liedboek gezongen. En dat tegen de duidelijke besluiten van de kerken in. Misschien ziet iemand daarin nog geen reden om de kolommen van ons blad mede te vullen met schrijven over dit liedboek. De één denkt, dat het zo’n vaart niet zal lopen met de kleine selectie, die door de Synode is overgenomen. Hoeveel of liever hoe weinig liederen zijn het tenslotte maar! De ander is er niet bang voor, dat in de gemeenten, waar men wars is van allerlei nieuwigheden en genoeg heeft aan de prediking van de waarheid Gods, toch niet zover komt. Maar we zijn verantwoordelijk voor het geheel en nog meer tegenover het Woord van God. Het raakt trouwens veel meer ons allen, dan wij denken. En we hebben nog wel wat te zeggen over de kleine selectie, die is aangenomen. We doen niet mee aan het zaaien van onrust, als we hier schrijven grond te hebben voor de gedachte dat het hier niet bij zal blijven. Daar zijn helaas reële gronden voor. Wie de achtergronden opmerkt en de werkelijkheid begeert te zien in het licht van Gods Woord - in bewogenheid over de toestand van Gods erfdeel in onze tijd - zal er mee instemmen, dat de zaak het waard is om hiermee bezig te zijn. Dan gaat het niet om een enkel lied, maar uiteindelijk om het blijven bij de beginselen, die God ons in het verleden heeft toevertrouwd en waarvan we hartelijk geloven, dat ze in Gods Woord verankerd zijn. Het is dan één van beide: óf we kunnen dit liedboek gebruiken met behoud van die beginselen òf we zeggen er nee tegen.

Laat ik aan het eind zeggen, dat ik niet blij ben met de meerdere vreugde, die er op de verjaardag van het liedboek kan zijn. Namelijk met het feit, dat ook in deChristelijke Gereformeerden een besluit genomen is dat van dit boek gebruik gemaakt wordt in de eredienst. Men weet daar vaak beter dan wij: ze komen wel verder! En dat men daar op heeft zitten wachten zullen we een volgende keer zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen