Italië profiteert van Europese Unie

Het primair overschot (overheidstekort zonder de rentebetalingen) daalt. Dit betekent dat de Italianen meer uitgeven in plaats van minder. Maar de Italiaanse regering heeft schriftelijk verklaard dat de zeer hoge staatsschuld in hoog tempo onder de 100 procent van het bnp zal worden gebracht. Daartoe zal het Italiaanse parlement voor 2 mei nog belangrijke besluiten moeten nemen.

Donkere wolken

Het is nog onbekend of het parlement en de werknemers- en werkgeversorganisaties de regering-Prodi zullen steunen in de onvermijdelijke bezuinigingen. Bezuinigingen die volgens Nederland en Duitsland een absolute voorwaarde zijn, willen zij akkoord gaan met de Italiaanse deelname aan de EMU. Als de sociale partners het snoeipakket van het Italiaanse kabinet niet steunen, lijken stakingen onvermijdelijk. De sociale onrust kan Italië ontwrichten en andere EU-lidstaten meesleuren. Een dergelijk scenario berust niet op wilde fantasieën. De eerste donkere wolken zijn al aan de horizon verschenen. De Italiaanse werkgevers willen niets weten van arbeidstijdverkorting. Dit zou de loonkosten enkel hoger maken, aldus de werkgevers.

Italië is ook op regeringsvlak niet het toonbeeld van stabiliteit. Geen enkel land heeft zo vaak een regering zien komen en gaan. De kabinetsploeg van Prodi is de vijftigste sinds de Tweede Wereldoorlog. Hoewel de verschillen tussen de diverse partijen niet onoverbrugbaar zijn, hebben de Italiaanse politici er een handje van ze uit te vergroten. De Lega Nord van Umberto Bossi is daar misschien wel de kampioen in. Het zegt afscheiding van het rijke noorden van Italië na te streven omdat dit deel schaamteloos wordt bestolen door de "machthebbers in Rome en de uitzuigers in het zuiden".

De Italiaanse politiek is de afgelopen decennia behoorlijk beïnvloed door de maffia, maar vooral de laatste jaren doet de Italiaanse overheid pogingen die invloed terug te dringen. Enkele belangrijke maffiabazen zijn gearresteerd, maar tastbare vermindering van de macht van de maffia heeft dat niet opgeleverd.

Opportunistisch

De Italianen zijn ten aanzien van Europa wellicht meer opportunistisch dan van harte ingenomen met "steeds verdergaande integratie". Traditioneel weten de Italianen grote sommen aan de gemeenschapskas in Brussel te ontfutselen, zonder daarvoor in het oog lopende tegenprestaties te leveren of afspraken na te komen. Eigenlijk zou vooral het zwaar gesubsidieerde Zuid-Italië zo langzamerhand een regio van miljonairs moeten zijn, maar nog steeds profileert het zich als een steunbehoevend gebied met massale werkloosheid. Geld uit onder meer de Europese structuurfondsen komt niet terecht in de zakken van degenen voor wie het is bestemd.

Italië trekt zich weinig aan van de Europese richtlijnen, die ook in de nationale wetgeving moeten worden opgenomen. Bij het Europees Hof heeft de Europese Commissie tal van procedures aangespannen wegens inbreuken op de Europese regelgeving. Ook het nakomen van gemeenschappelijke afspraken is niet de sterkste kant van de Italianen. Het land deed jarenlang niets aan de melkquota, om vervolgens na een berisping uit Brussel er nog een hoger quotum uit te slepen. De meeste Europese lidstaten kijken ook bezorgd naar het Italiaanse beleid tegen de illegale immigratie van Koerden uit Turkije en mensen uit voormalig Joegoslavië.

In Italië is 3,8 procent van de bevolking werkzaam in landbouw, bosbouw en visserij en 37,2 in de nijverheid. Het bruto nationaal product moet het vooral hebben van industrie en dienstensector. De laatste is met ruim 67 procent de grootste bron van inkomsten. Dat is voor een belangrijk deel te danken aan het toerisme naar de historische hoofdstad Rome, rijke middeleeuwse steden in het noorden, de meren in de Italiaanse Alpen, architectonische schoonheden zoals Venetië en Florence en niet te vergeten de zonovergoten kusten. Het Italiaanse bruto binnenlands product ligt met 16,6 procent per inwoner iets boven het Europees gemiddelde van 15,7.

Werkloosheid

Van de Italiaanse beroepsbevolking is 11,1 procent werkloos. Dit percentage ligt ruim boven het Europees gemiddelde. Vooral vrouwen en jongeren zitten zonder baan. De werkloosheid is het hoogst in het zuiden en op Sicilië. Italië heeft overigens meer werkgevers, zelfstandigen en medewerkende gezinsleden dan gemiddeld in de Europese Unie.

De Italianen besteden per inwoner 10.063 ecu, wat ruim 1000 ecu meer is dan de gemiddelde Europeaan. Vergeleken met het gemiddelde van alle EU-landen geven de Italianen minder uit aan onder andere voedings- en genotmiddelen, huisvesting, verwarming en verlichting en iets meer aan kleding en schoeisel, aan meubilair, vrijetijdsbesteding en onderwijs.

Italië heeft per duizend inwoners 35 procent meer auto's dan het Europees gemiddelde. Het aantal verkeersdoden loopt tegen 1,30 per 10.000 inwoners. Op cultureel gebied behoren de Italianen tot de boffers in de Europese Unie. Italië gaat bijna gebukt onder de hoeveelheid cultureel erfgoed in de vorm van historische monumenten en helaas dreigt veel verloren te gaan door verwaarlozing.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen