Alle hoop op vaccinatie?

Een bijna totale lockdown is inmiddels afgekondigd. We moeten, volgens de overheid, nog even volhouden. Want er is hoop dat het virus overwonnen zal worden door de vaccins die ingezet gaan worden. Deze hoop wordt met grote stelligheid verkondigd, maar de praktijk moet nog uitwijzen of het meer een wensen is dan een gegronde hoop.

De vraag van het wel of niet vaccineren houdt velen bezig nu de overheid daar zo sterk op aandringt.

Laten we elkaar in deze gewetenszaak echter niet binden. Laat het wel een persoonlijke worsteling zijn voor Gods aangezicht, hoe om te gaan met onze eigen verantwoordelijkheid en onze afhankelijkheid van de Heere. Niet de uitkomst van onze keuze geeft de doorslag of we het juiste besluit nemen, maar wat er aan het maken van de keuze is voorafgegaan. En of de Heere erin méé komt.

Het is een belangrijk punt bij het maken van een keuze of ik in het dagelijkse leven veel noodzakelijke contactmomenten van persoon tot persoon heb, bijvoorbeeld als ik werk in de verpleging of in de zorg. Bij niet vaccineren zal beschermende kleding zeker nodig blijven. Afstand houden blijft als belangrijke regel altijd gelden ten op­ zichte van collega’s, of ten opzichte van leerlingen op school, of bij het bezoeken van bekenden. Dit staat los van het feit of we zelf wel of niet gevaccineerd zijn.

Discussies

Welke hoop geeft een vaccin? Er wordt met man en macht gewerkt aan het ont­ wikkelen van verschillende vaccins. De eerste vaccins zijn beschikbaar gekomen. Binnenkort wordt een groot inentingspro­ gramma gestart. Het zal nog een hele tijd duren voordat ieder, die dit wil, ook werke­ lijk is gevaccineerd.

De discussies zijn al begonnen over de keuzes die bij de fasering van het vac­ cineren gemaakt worden. De vraag hoe werkzaam de vaccins in de praktijk zijn, zal in de toekomst nog moeten blijken. Ook is het de vraag hoe groot de bereidheid onder de mensen is om zich te laten vacci­ neren. Een niet geringe minderheid van de bevolking aarzelt. Die aarzeling geldt niet alleen mensen die vanwege hun geloofs­ overtuiging gewetensbezwaard zijn. Velen hebben ook grote twijfels over de werking van de vaccins. Voorlopig zal daarom de discussie rondom het werkelijke effect van massale vaccinatie niet stoppen.

De overheid probeert ons gerust te stellen dat het einde van de pandemie in zicht komt, dankzij de vaccins die eraan komen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat die hoop op vaccins het middel is geworden om mensen te motiveren om alle beperkende maatregelen, waar ieder onder zucht, vol te houden. Hoop doet immers leven.

Geweldige sprake

Wat gaat er een geweldige sprake uit van deze pandemie. Het slaat de mens alle zekerheden uit handen. De schijnzekerheid dat we alles zelf in de hand hebben of naar onze hand kunnen zetten, is ineens de bodem ingeslagen. De maakbaarheids­gedachte blijkt niet meer te zijn dan een zeepbel die uit elkaar is gespat. De broos­ heid en vergankelijkheid van het leven, waarvan we dachten dat redelijk onder controle te hebben, stempelt opeens ieders leven. Wie zucht er niet onder deze pandemie? Maar wie ziet er Gods hand in?

De Heere spreekt. Als we dat niet opmer­ ken, vergeten we het belangrijkste, en dat is de les dat we de Heere hebben verlaten en dat we tot Hem moeten terugkeren. In de weg van bekering gaan we buigen voor de Heere en smeken of Hij Zich over ons wil ontfermen. Naar lichaam en ziel.

Hebben we er oog voor wat de Heere Jezus zegt in Mattheüs 24:6b: ‘Want al die dingen moeten geschieden, maar nog is het einde niet’? Iedereen is druk met corona, iedereen zucht eronder. Dat is begrijpelijk, maar als we deze pandemie plaatsen in het licht van Gods Woord, dan klinkt er een indringende oproep in door: de wereld haast zich naar het einde. Dan is het zo nodig dat we het meest druk zijn met de vraag hoe het met ons staat op reis naar de eeuwigheid. Dan liggen we meer wakker omdat we moeten sterven en God ontmoeten, dan uit vrees en angst omdat corona ons zoveel levensplezier afneemt en ons gewone leven zo blokkeert.

Zondag 10

De overheid stelt alle hoop op een vaccin, maar de Heere laat ons voelen dat we onze hoop op Hem moeten stellen. De pande­ mie is een beproeving van wat we belijden in Zondag 10 van onze Catechismus. Daar gaat het over Gods voorzienigheid, die zich uitstrekt over alle dingen die we in dit leven ondervinden. Laten we eerlijk onder ogen zien dat deze geloofswetenschap helaas zo weinig beleefd wordt. Als daar wel iets van beleefd wordt, komt er onder­ werping en overgave in tegenspoed en ook vertrouwen voor het toekomende.

In Zondag 10 horen we hoe de Heere Zijn kinderen door het oprechte geloof in tegenspoed, moeite, ziekte en zorg leidt om hun vertrouwen alleen op de Heere te stellen, Die als een Vader zorgt en alles in Zijn hand heeft. Wie op de Heere hoopt en op Hem vertrouwt, wordt niet zorgeloos.

Wel gaan we ons mede verantwoordelijk voelen om ons zo veel mogelijk te houden aan de afgekondigde beperkende maatre­ gelen. Dan proberen we ook de besmetting van de ziekte zoveel mogelijk te voorko­ men, en áls de ziekte zich voordoet die te bestrijden met de geoorloofde middelen die daarvoor gegeven zijn.

Als we de sprake Gods die van deze pan­ demie uitgaat, opmerken en verstaan, stellen we ons vertrouwen op de levende God, en niet uitsluitend op het middel van de vaccinatie om verlost te worden van het virus.

Belijdenis

Wat verandert Covid-19 aan ons standpunt over vaccinatie? Vanuit het verleden is de vraag over wel of niet vaccineren in onze gemeenten altijd verbonden met wat Zondag 10 belijdt over de voorzienigheid Gods. Vanuit deze belijdenis is er altijd sterk de nadruk op gelegd dat het er in de eerste plaats om gaat in wie of in wat wij ons vertrouwen stellen. Durven we ons vertrouwen op de Heere te stellen, in het diepe besef dat ons leven in Zijn hand ligt, en ook in het besef dat gebruik van geoor­ loofde middelen door Hem gezegend moet worden? Het stellen van ons vertrouwen op de Heere sluit ook in dat we zowel onze afhankelijkheid als onze verantwoordelijk­ heid doorleven voor Zijn aangezicht. Dan is het niet erg als de wereld met veel onbe­ grip op ons neerkijkt omdat we vanwege onze geloofsovertuiging niet durven over te gaan tot vaccinatie. Bij het wel gebruik maken van vaccinatie blijft voor ons staan dat we ons vertrouwen niet op het middel maar alleen op God moeten stellen.

Het wel of niet vaccineren is een beslis­ sing die genomen moet worden voor het aangezicht des Heeren en blijft een zaak van ieders geweten. Ten diepste verandert Covid-19 niets aan de wijze waarop er in onze gemeenten altijd over wel of niet vaccineren is gesproken.

Wat toch anders is

De wereldwijde omvang van deze pandemie is nieuw. Daarom ook is het zo’n sprake Gods. Het virus maakt niet alleen veel slachtoffers. Het ontwricht ook het sociale en economische leven. Als we die sprake niet verstaan, zal het ons niet op de knieën voor de Heere brengen, om aan Hem onze machteloosheid en onafhankelijkheids­ waan te belijden.

De massaliteit van de pandemie maakt dat niemand zich er aan kan onttrekken.

Dit maakt deze ziekte zo anders. Wat deze ziekte ook zo anders maakt, is de geweldige invloed die het heeft op ieders persoonlijke levenssfeer. Het vraagt van ons allen dat we niet laconiek doen over het besmettingsgevaar en niet alle waar­ schuwingen om verspreiding tegen te gaan schouderophalend afdoen als onbelangrijk. We hebben niet alleen een persoonlij­ ke verantwoordelijkheid, maar zelfs een grote verantwoordelijkheid ten opzichte van elkaars veiligheid. Dit betekent dat we vooralsnog heel zorgvuldig moeten om­ gaan met de afgekondigde maatregelen.

Wat deze ziekte tenslotte ook zo anders maakt, is de grote onzekerheid die het alom bij mensen teweegbrengt. Wie alle hoop alleen vestigt op een vaccin, heeft nog niet begrepen wat de Heere met dit al­ les te zeggen heeft. Covid-19 confronteert ons met onze menselijke onmacht, maar legt ook onze menselijke onwil open om de sprake Gods in dit alles te verstaan. En dat laatste is ernstiger dan het antwoord op de vraag of iemand zich wel of niet vac­ cineert.

De dichter van Psalm 130 schrijft in vers 7 en 8: ‘Israël hope op den HEERE; want bij de HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing. En Hij zal Israël verlos­ sen van al zijn ongerechtigheden’.

ds. A. Schreuder (in samenspraak met ds. H.J. Agteresch, ds. B. Labee en ds. C. van Ruitenburg)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen