Voor niemand bang

Peinzend tuurt Wycliffe door het raam naar de tuin van de pastorie. Hier vindt hij op dit moment nog een veilig onderkomen. Hier vindt hij liefde en meeleven. Maar hóé goed al die mensen ook voor hem zijn, zij kunnen hem niet helpen. In ieder geval kunnen ze zijn leven niet redden. En dat komt nu wel in gevaar.

Koning Richard II is verplicht om tegen hem op te treden nu hij tot ketter is uitgeroepen. De koning kan hem in principe ter dood veroordelen. Maar dan moet wel het hele parlement achter hem staan. En dat is niet het geval. Als hij het goed begrepen heeft, zijn de koning en het Hogerhuis (het ene deel van het parlement) het met elkaar eens. Zij zouden het prima vinden als Wycliffe op de brandstapel kwam. Maar het Lagerhuis (het andere deel van het parlement) wil niet dat hij veroordeeld wordt. En zolang het Lagerhuis ertegen is, kan hem menselijk gesproken niets gebeuren. Maar ondanks dat voelt hij wel dat zijn leven aan een zijden draad hangt.

Het zweet breekt Wycliffe uit. Hij schaamt zich. Is er dan geen God in de hemel? Wat zit hij toch te rekenen. Hij moet niet naar de koning kijken. Zijn leven ligt immers in Gods hand! Alleen de Heere kan hem helpen. Híj kan zijn leven sparen. En ook het leven van de Lollards, die arme priesters. De kerk en de koning zijn zo woedend dat ze hém niet kunnen doden, nu moeten de Lollards het ontgelden. Er zijn er inmiddels al honderden vermoord.

Een schreeuw stijgt op uit zijn hart. ‘O Heere, help hen. Laat ze trouw blijven en U niet verloochenen. En help ook mij en de Bijbelvertalers. Onze taak is bijna klaar ... Help ons, Heere!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen